บทที่ 70 กู้หลินเฉาโกรธจัด

หวังโฮ่วเต๋อแทบจะหลุดหัวเราะออกมา เขาพูดอย่างเคร่งขรึม "ไม่หรอกครับ ฮองเฮาก็เป็นภรรยาเอกของนาย บางทีอีกไม่นาน นายอาจจะนึกขึ้นได้ แล้วก็จะปลดข้อห้ามของท่านเอง"

เวินฉุนฉุนทรุดตัวลงบนเก้าอี้ เอามือปิดหน้า พูดอย่างเศร้าสร้อย "สวรรค์เอ๋ย ฉันทำกรรมอะไรไว้กันนะ?"

หวังโฮ่วเต๋อรู้สึกว่าตัวเองอยู่ต่อไม่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงจะหลุดหัวเราะออกมาแน่ๆ รีบส่งพู่กัน หมึก กระดาษ แท่นฝนหมึก และคัมภีร์ที่เขานำมาให้กับลู่เฉียว