บทที่ 71 ฮองเฮาเชื้อเชิญอย่างมีน้ำใจ ข้าคงปฏิเสธไม่ได้
เวินฉุนฉุนรีบพูดว่า "ระวังหน่อย อย่าทำลายคัมภีร์ที่ฉันเพิ่งเขียนเสร็จ..."
คำว่า "หนังสือ" ยังพูดไม่ทันจบ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองคนที่เข้ามา เหมือนมีอะไรมาติดคอ พูดไม่ออกไปเลย
"บ่าวคารวะองค์ชายอ๋องเพคะ" ลู่เฉียวรู้สึกตัวก่อน รีบคำนับ
เวินฉุนฉุนกะพริบตาปริบๆ ได้สติกลับมา รีบปล่อยแขนเสื้อลง แล้วกระโดดลงจากเก้าอี้ นั่งให้เรียบร้อย
นึกได้ว่าตอนนี้ควรคำนับ จึงรีบลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เดินออกมาจากหลังโต๊ะ "หม่อมฉันคารวะองค์ชายอ๋อง ไม่ทราบว่าองค์ชายจะเสด็จมา จึงมิได้ออกไปต้อนรับแต่ไกล ขอองค์ชายโปรดอภัยด้วย"