บทที่ 83 รอยยิ้มผ่านแววตาของกู้หลินเฉา
ความสงบที่เวินรู่อี้พยายามแสร้งทำเกือบจะพังทลาย แม้ไม่ต้องมอง เธอก็รู้ว่าตอนนี้ทุกคนที่อยู่ในที่นี้กำลังมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ
คิดถึงตรงนี้ สีหน้าของเธอซีดลง เธอส่ายหน้าอย่างสุดกำลัง "เธอกำลังพูดอะไรเหลวไหล ฉันไม่รู้จักเธอจริงๆ อย่าทำร้ายฉัน..."
เวินฉุนฉุนเบ้ปาก "พี่สามทำแบบนี้ ช่างทำให้คนเจ็บใจจริงๆ และวันนั้นใครทำร้ายใคร พี่สามคงรู้ดีที่สุด ช่างเถอะ ในเมื่อพี่สามไม่อยากพูดถึงเรื่องเก่า ฉันก็จะไม่พูดแล้ว แต่พี่สามอย่าไม่ยอมรับพวกเราสิ ท่านย่ารักเธอมาก ถ้าท่านรู้ว่าเธอทำแบบนี้ ท่านคงผิดหวังในตัวเธอมาก แม้แต่การเลี้ยงสุนัขตัวหนึ่ง ก็ยังไม่ไร้น้ำใจขนาดนี้..."