กู้หลินเฉาเห็นดวงตาที่กำลังกลอกไปมาของนาง จึงรู้ว่าในใจนางกำลังคิดอะไรอยู่
เห็นว่านางไม่ยอมพูดความจริง เขาก็ไม่ได้บังคับนาง แต่กลับพูดว่า "เจ้าตามข้ามา"
เวินฉุนฉุนไม่เข้าใจ กำลังจะเดินตามเขาไป นึกถึงซุปไก่โสมแดง จึงรีบพูดว่า "แต่หม่อมฉันยังต้องไปยกซุปไก่มาให้พระองค์ดื่มเจ้าค่ะ"
ตอนนี้กู้หลินเฉาได้ยินคำว่าซุปไก่ ก็รู้สึกหวาดกลัวไปหมดแล้ว
นึกถึงน้ำซุปโสมที่ดื่มเมื่อคืนก่อน ในปากของเขาเหมือนยังคงมีรสขมอยู่