Sugarlitics

Acı bir kahkaha attım. "İronik, değil mi? Yıllarca hayatımı cehenneme çevirdiniz ve şimdi bana sanki soluduğunuz hava benmişim gibi bakıyorsunuz."

Lennox'un yüzü düştü. "Olivia, böyle olması gerekmiyordu—"

Onu kestim, gözlerim öfkeyle yanıyordu. "Ah, ama öyleydi. Beni kırılmış istiyordunuz. Acı çekmemi istiyordunuz. Ve çektim." Duraksadım, sesim titriyordu. "Ama artık değil."

O ana kadar sessiz kalan Louis, yumuşak bir sesle konuştu. "Olivia, biz—"

Başımı iki yana salladım ve bir adım geri attım, aramıza mesafe koydum. "Hayır. Ne hissettiğinizi düşünürseniz düşünün, önemi yok. Çok geç. Bir seçiminiz vardı. Ve her seferinde, onu seçtiniz. Tekrar tekrar, Anita'yı seçtiniz."

Levi başını iki yana salladı. "Yanılmışız."

Bakışlarıyla karşılaştım. "Evet, yanıldınız. Ve şimdi, bununla yaşamak zorundasınız."

Bunun üzerine arkamı döndüm, gözlerimde yanan yaşları görmelerine izin vermeyi reddettim.

••••••••

Olivia Parker bir zamanlar saygın bir Gamma'nın değer verilen kızıydı — ta ki ihanet dünyasını paramparça edene kadar. Bir hain kızı olarak damgalanmış, unvanından, onurundan ve bildiği hayattan mahrum bırakılmış, bir zamanlar ona saygı duyanlar arasında bir Omega olarak hizmet etmeye zorlanmıştı.

Ama kader onunla henüz işini bitirmemişti.

Eşleşme töreni gecesinde, Olivia en acımasız gerçeği keşfetti — sadece bir eşe değil, üç eşe kaderlenmiştir. Ve herhangi üç kişi değil. Alfa Lennox, Alfa Louis ve Alfa Levi — yıllarca ona eziyet eden acımasız üçüz Alfalar.

Hiçbir zaman istemedikleri bir evliliğe bağlı olan üçüzler, hayatını bir kabus haline getirdiler. Sevgilileri Anita'yı onun önünde gezdirdiler, yerini asla unutmamasını, onların onu asla istemeyeceğini unutmamasını sağladılar.

Ama kaderin kendi oyununu oynama şekli vardır. Sırlar çözüldükçe ve gömülü gerçekler gün ışığına çıktıkça, üçüzler Olivia'yı gerçekte kim olduğunu görmeye başlarlar — sadece unvanla bir Luna değil, aynı zamanda ihtiyaç duyduklarını hiç fark etmedikleri kadın.

Ancak şimdi, o artık beklemeyi bırakmıştır.

Sadece Birine Değil, Üçüne Kaderlenmiş

Makyaj aynamın önünde oturmuş, saçımı tarıyordum, ama düşüncelerim sürekli başka yerlere kayıyordu. Ormanda Louis ile ve odamda Lennox ile paylaştığım öpücükleri aklımdan çıkaramıyordum. Bunları düşünmemem gerektiğini biliyordum—zihnimden uzaklaştırmam gerektiğini—ama yapamıyordum. Anılar silinmiyordu ve kurdum kafamın içinde yumuşakça mırıldanıp duruyordu, bu da onları silmemi imkânsız hale getiriyordu.


Kapıdaki hafif bir tıklatma beni düşüncelerimden çıkardı.


Kapı açıldı ve üçüzlerin bana atadığı iki yeni hizmetçi içeri girdi. Diğerlerinin aksine, saygılı görünüyorlardı—belki de henüz yeni işe alınmış olmalarından dolayı.


"Günaydın, Luna," diyerek eğildiler ve ben de yapabildiğim en iyi gülümsemeyi zorla takındım. Bu günlerde neredeyse nasıl gülümseyeceğimi unutmuştum.


"Luna, sizi tören için hazırlamaya geldik. Neredeyse başlamak üzere," dedi kısa sarı saçlı genç hizmetçi Nora.


Tören