Sugarlitics

Acı bir kahkaha attım. "İronik, değil mi? Yıllarca hayatımı cehenneme çevirdiniz ve şimdi bana sanki soluduğunuz hava benmişim gibi bakıyorsunuz."

Lennox'un yüzü düştü. "Olivia, böyle olması gerekmiyordu—"

Onu kestim, gözlerim öfkeyle yanıyordu. "Ah, ama öyleydi. Beni kırılmış istiyordunuz. Acı çekmemi istiyordunuz. Ve çektim." Duraksadım, sesim titriyordu. "Ama artık değil."

O ana kadar sessiz kalan Louis, yumuşak bir sesle konuştu. "Olivia, biz—"

Başımı iki yana salladım ve bir adım geri attım, aramıza mesafe koydum. "Hayır. Ne hissettiğinizi düşünürseniz düşünün, önemi yok. Çok geç. Bir seçiminiz vardı. Ve her seferinde, onu seçtiniz. Tekrar tekrar, Anita'yı seçtiniz."

Levi başını iki yana salladı. "Yanılmışız."

Bakışlarıyla karşılaştım. "Evet, yanıldınız. Ve şimdi, bununla yaşamak zorundasınız."

Bunun üzerine arkamı döndüm, gözlerimde yanan yaşları görmelerine izin vermeyi reddettim.

••••••••

Olivia Parker bir zamanlar saygın bir Gamma'nın değer verilen kızıydı — ta ki ihanet dünyasını paramparça edene kadar. Bir hain kızı olarak damgalanmış, unvanından, onurundan ve bildiği hayattan mahrum bırakılmış, bir zamanlar ona saygı duyanlar arasında bir Omega olarak hizmet etmeye zorlanmıştı.

Ama kader onunla henüz işini bitirmemişti.

Eşleşme töreni gecesinde, Olivia en acımasız gerçeği keşfetti — sadece bir eşe değil, üç eşe kaderlenmiştir. Ve herhangi üç kişi değil. Alfa Lennox, Alfa Louis ve Alfa Levi — yıllarca ona eziyet eden acımasız üçüz Alfalar.

Hiçbir zaman istemedikleri bir evliliğe bağlı olan üçüzler, hayatını bir kabus haline getirdiler. Sevgilileri Anita'yı onun önünde gezdirdiler, yerini asla unutmamasını, onların onu asla istemeyeceğini unutmamasını sağladılar.

Ama kaderin kendi oyununu oynama şekli vardır. Sırlar çözüldükçe ve gömülü gerçekler gün ışığına çıktıkça, üçüzler Olivia'yı gerçekte kim olduğunu görmeye başlarlar — sadece unvanla bir Luna değil, aynı zamanda ihtiyaç duyduklarını hiç fark etmedikleri kadın.

Ancak şimdi, o artık beklemeyi bırakmıştır.

Sadece Birine Değil, Üçüne Kaderlenmiş

Lennox'un çalışma odasına ulaştığımda kapıyı ittim ve karşılaştığım manzara beni korkuttu. Jerek duvara sıkıştırılmıştı, Lennox onu gömleğinin yakasından tutuyordu ve Louis ile Levi bir köşede duruyorlardı.


"Söyle bana! O gülleri eşimize gönderen sen miydin?" diye sordu Lennox, dişleri çoktan ortaya çıkmıştı.


Kafası karışmış ve korkmuş görünen Jerek başını salladı. "Hayır, Alfa... hayır... neden böyle bir şey yapayım ki?"


"Bize yalan söylemeye cüret etme," diye homurdandı Louis, Jerek'e doğru ilerlerken. "Olivia'ya yakın olan tek erkek sensin. Önce onunla dövüştün, sonra yarış partneri oldun, yani eğer biri ona karşı bir şeyler hissetmeye cesaret edecekse, o da sen olursun!" Louis öfkeyle tükürdü.


Kapıda durduğum yerde öfkeden köpürüyordum.


"Yeter!" diye bağırdım, sesim odadaki gergin havayı kesip geçti.


Tüm gözler bana döndü, ama ben geri adım atmadım—Lennox'un bakışları bana doğru döndüğünde bile, yüzü öfke ve kıskançlık fırtınasıydı.


O Kim