LauraRave

"L-lütfen beni bırak.." diye kekeliyordum ve farkına varmadan, ağlayarak kelimeler ağzımdan dökülüyordu. "—Geri dönmeyeceğim. Beni bir daha asla görmeyeceksin. Beni eş olarak istemediğini biliyorum. Benden nefret ediyorsun, o yüzden lütfen beni bırak." diye ağlayarak haykırdım.

Cain'in çenesi, dudaklarımdan çıkan her kelimeyle gerildi. "Sana ne istediğini seçme gücüne sahip olduğun fikrini veren neydi?" Sesi alçaktı, "Neyi, nasıl ve ne zaman ayrılacağına sen karar veremezsin. Bunu sadece ben yapabilirim. Beni terk edemezsin, kaçamazsın! Sadece ben istediğimde ayrılabilirsin."

"Ben bunu istemedim," diye fısıldadım, titreyerek. "Senin eşin olmayı istemedim."

Cain geri çekildi, "Ben de istemedim," diye mırıldandı. "Ama bağ bize bir seçenek sunmuyor, değil mi?"
~~~~

Ölen Alfa babasının tek çocuğu olarak, Avery Jae ailesinin mirasını devralması gerekiyordu. Ancak Alfa Lucian ile ayarlanmış evliliğinin gününde, dünyası yıkılır. Reddedilmiş, aşağılanmış ve kendi kuzeni için bir kenara atılmış olan Avery, canını zor kurtarır ve çok daha derin bir sır olduğunu öğrenir. Her şeyi değiştiren bir sır.

Avery uyandığında, kendini yabancı bir toprakta, korkunç Alfa Cain'in liderlik ettiği Vehiron sürüsünün acımasız muhafızları tarafından yakalanmış halde bulur. Uzun boylu, geniş omuzlu ve komuta ettiği ordu kadar tehlikeli biri.

Alfa Cain'in, en tehlikeli savaşçıların bile sırtını ürperten bir ünü vardır. Karanlık geçmişinin hayaletleriyle yaşayan Cain, asla bir eş almamaya yemin etmiştir, ancak Avery'yi gördüğü an her şey değişir.

Tek bir kelimeyle, Avery, Cain'e bağlanır—o istese de istemese de. İhanetin derinden aktığı bir dünyada, Avery en büyük düşmanı olabilecek alfaya güvenebilir mi?

Kan Tarafından İhanete Uğramış, Alfa Tarafından Sahiplenilmiş

Avery sabırsızca mutfakta bir aşağı bir yukarı yürüyordu, dudaklarını çiğnemekten yara olmuştu. Gözleri, mutfağa adım attığından beri yirminci kez duvardaki saate kaydı. Henüz hiçbir haber yoktu. Tüm alfalar ormanın derinliklerine gitmişti ve hiçbiri henüz geri dönmemişti.


Avery bir Eland bulmanın, özellikle de saf siyah bir eland bulmanın günler sürebileceğini biliyordu. Bu, var olan en büyük geyikti ve çoğu alfanın arayacağı şeydi, ancak bir tanesini bulmak son derece nadirdi, bu da avın günlerce sürmesine neden olabilirdi.


Avın başlangıcını belirten silah sesinin üzerinden saatler geçmişti. O zamandan beri hiçbir şey olmamıştı. Hiçbir işaret, uluma ya da dönüş yoktu.


"Ne yapıyorsun öyle bir aşağı bir yukarı dolaşıp? Hâlâ tıkacı boşaltman gerekiyor! Hadi, işe koyul artık!" Avery, yeni baş hizmetçinin sert sesinin mutfakta yankılanmasıyla irkildi. Kadının kolları kavuşturulmuştu, yüzü Avery'ye bakarken kaşları çatılmıştı.


Bölüm 47