LauraRave

"L-lütfen beni bırak.." diye kekeliyordum ve farkına varmadan, ağlayarak kelimeler ağzımdan dökülüyordu. "—Geri dönmeyeceğim. Beni bir daha asla görmeyeceksin. Beni eş olarak istemediğini biliyorum. Benden nefret ediyorsun, o yüzden lütfen beni bırak." diye ağlayarak haykırdım.

Cain'in çenesi, dudaklarımdan çıkan her kelimeyle gerildi. "Sana ne istediğini seçme gücüne sahip olduğun fikrini veren neydi?" Sesi alçaktı, "Neyi, nasıl ve ne zaman ayrılacağına sen karar veremezsin. Bunu sadece ben yapabilirim. Beni terk edemezsin, kaçamazsın! Sadece ben istediğimde ayrılabilirsin."

"Ben bunu istemedim," diye fısıldadım, titreyerek. "Senin eşin olmayı istemedim."

Cain geri çekildi, "Ben de istemedim," diye mırıldandı. "Ama bağ bize bir seçenek sunmuyor, değil mi?"
~~~~

Ölen Alfa babasının tek çocuğu olarak, Avery Jae ailesinin mirasını devralması gerekiyordu. Ancak Alfa Lucian ile ayarlanmış evliliğinin gününde, dünyası yıkılır. Reddedilmiş, aşağılanmış ve kendi kuzeni için bir kenara atılmış olan Avery, canını zor kurtarır ve çok daha derin bir sır olduğunu öğrenir. Her şeyi değiştiren bir sır.

Avery uyandığında, kendini yabancı bir toprakta, korkunç Alfa Cain'in liderlik ettiği Vehiron sürüsünün acımasız muhafızları tarafından yakalanmış halde bulur. Uzun boylu, geniş omuzlu ve komuta ettiği ordu kadar tehlikeli biri.

Alfa Cain'in, en tehlikeli savaşçıların bile sırtını ürperten bir ünü vardır. Karanlık geçmişinin hayaletleriyle yaşayan Cain, asla bir eş almamaya yemin etmiştir, ancak Avery'yi gördüğü an her şey değişir.

Tek bir kelimeyle, Avery, Cain'e bağlanır—o istese de istemese de. İhanetin derinden aktığı bir dünyada, Avery en büyük düşmanı olabilecek alfaya güvenebilir mi?

Kan Tarafından İhanete Uğramış, Alfa Tarafından Sahiplenilmiş

"Herkes üzerine düşeni yapacak. Cain ormandan sağ çıkamayacak."


Avery'nin kalbi göğsünde hızla çarpıyordu, bu sözler kulaklarında tekrar tekrar yankılanıyordu. Ağaca sıkıca tutunurken elleri titriyordu.


Nefesini tutmamak için dudağını sertçe ısırdı. Vücudu ona kaçmasını, buradan uzaklaşmasını ve duyduklarını unutmasını haykırıyordu. Ama yapamazdı—yapmazdı. Cain ona karşı en acımasız kişi olabilirdi. Ondan nefret ediyor olabilirdi, ama bu onun nefretinden çok daha büyük bir meseleydi.


Bakışları, yüzleri görebilmek için etrafta dolaştı, ancak gölgeler çok kalındı. Sesleri şimdi daha kısık, neredeyse anlaşılmaz hale gelmişti. Kulaklarını zorladı, ancak uzaklaşmaya başlamadan önce sadece mırıltılarının parçalarını duyabildi.


Avery titreyerek nefes verdi, bacakları neredeyse altında çökecekti. Aklı hızla çalışıyordu. Cain'e haber vermesi gerekiyordu. Hemen.


Bölüm 46