CHAPTER 21

STREAM LIFE GOES ON!!💜 ANYWAYS PLEASE FOLLOW ME ON IG FOR REAL TIME UD IF ANY OF MY STORY GOT UPDATED IF DI MAG NOTIF SI WATTPAD SINYO IYON LANG TIA!! 💜

PS: READY FOR THE END?

--

Hindi ko alam kung ilang oras ako umiyak sa harap ng dagat basta naramdaman ko nalang may umupo sa tabi ko at nag abot ng panyo.

It's yves!

"Uh" sabi ko dahil hindi ko talaga alam sasabihin ko pero tinggap ko pa din ang panyo niya.

Napalingon naman siya sa akin at ngumiti "Are you okay?" tanong niya

Napabuntong hininga naman ako.

Okay ba ako?

Idk..

"I'm fine" i lied. I smiled tumngo naman siya.

"I want to take this opportunity" napalingon naman ako ng sinabi niya iyon. For what? "C-can we talk?" sabi niya.

Talk? May dapat ba kaming pag usapan?

"Why? Is there something wrong?" sabi ko sakanya umiling naman siya ngumiti.

"Nothing. About uhm past" sabi niya at narealized ang ibigsabihin niya.

Kinabahan naman ako..

Handa na ba ako?

"Sure" sabi ko kahit sobrang kinakabahan dahil ayokong malaman ang mga dahilan niya. Pero this is the reality kailangan kong malaman para tuluyan na din akong maka move on.

"I'm sorry" sabi niya habang nakayuko hindi naman ako nagsalita kaya nagpatuloy siya "I'm so sorry for everything" sabi niya

"W-why? Why did you do that? Did i do something wrong sayo? Tanong ko sakanya dahil sa pagkakatanda ko ay wala naman akong ginawa sakanya kaya baket?

Baket?..

I wanna know the truth so i can finally moved on start over.

"I'M SORRY FOR EVERYTHING I DID TO YOU" panimula niya. "I ADMIT THAT IT'S MY FAULT FROM THE BEGINNING YES AVERY NAKIPAG KAIBIGAN AKO SAYO PARA PAG LARUAN KA FOR MY OWN SATISFACTION OF ANNOYING YOU. PERO HINDI KO ALAM NA AKO DIN PALA MAHUHULOG SA LARONG GINAWA KO ANG PLANO AY PAG LARUAN KA AT PA IBIGIN KA AT SA ARAW NG BIRTHDAY KO I WILL ANNOUNCE TO EVERYONE THAT IT'S JUST A GAME PARA MAPAHIYA KA"

"For your own satisfaction?" di makapaniwalang tanong ko. Gago!

Tumango naman siya at tumingin saakin nagkasalubong ang mata namin at nakita ko ang lungkot at pagisisi sa mga mata niya.

Pagsisi nga ba?

"REMEMBER THE DAY WHEN WE FIRST MET IN SECOND YEAR IN COLLEGE?" tanong niya tumango naman ako. "WHEN WE BUMPED TO EACH OTHER? YOU CALLED ME YVES THAT  DAY AND YOU REMIND ME SO MUCH OF MY MOM THE WAY YOU CALL ME AND NUNG TIME NA NAKILALA Kita MAS NAKIKITA KO PA SI MOMMY SAYO THE WAY YOU TAKE CARE OF ME LIKE I'M A FRAGILE ITEM THE WAY YOU LOOK AT ME YOU REMIND ME SO MUCH OF MY MOM but THAT'S NOT ONLY THE REASON I ALWAYS HEARD RUMORS ABOUT YOU IN SCHOOL THAT YOU ALWAYS REJECT OTHER MEN SO MY FRIENDS CHALLENGE ME TO BE FRIENDS WITH YOU AND TO MAKE YOU FALL FOR ME IN EXCHANGE OF EVERYTHING I WANT SINCE THAT DAY YOU CALLED ME YVES I WANT TO GET RID OF YOU I WANT YOU OUT OF OUR SCHOOL BECAUSE SINCE THAT DAY EVERYTIME I SEE YOU I CAN SEE MY MOM IN YOU SO I TOLD THEM I WANT YOU OUT OF OUR SCHOOL IF I SUCCEED OUR PLAN HANGGANG SA UNTI UNTI AKONG NAHUHULOG SAYO KASI SA LAHAT NG BABAENG NAKA RELASYON KO BUT NOT SERIOUS IKAW LANG YUNG NAGPAKILALA SAKIN SA FAMILY MO NUNG PINAKILALA MOKO NAISIP KONA BAKA ETO NA YUNG TIME NA MAKAKARAMDAM AKO MAGKAROON NG SARILING PAMILYA PERO HINDI KO PA DIN TINIGIL ANG PLANO KASI BAKA GUNI GUNI KO LANG BAKA KATULAD LANG DIN KAYO NI MOM AND DAD NA INIWAN DIN AKO. BUT I DIDN'T EXPECT NA LAHAT NG PLANO KO AY MAG BABACK FIRE SAAKIN KASI NUNG NALAMAN KONG NILOLOKO LANG PALA KO NI TIFFANY" pagkekwento niya

Nagpatuloy siya sa pag kwento "I DON'T KNOW IF YOU KNOW ABOUT THE STORY OF ME AND MY MOM WHEN I WAS A CHILD THEY LEFT ME THEY ALWAYS SAID NA KAYA SILA UMAALIS AY PARA SAAKIN PARA IKABUBUTI KO BUMABALIK SILA PAG BIRTHDAY KO PERO HINDI NILA AKO PINUPUNTAHAN MAG POPROMISE SILA PALAGI NA PUPUNTA SILA AKO NAMAN MAG AANTAY PERO NATAPOS NA ANG BIRTHDAY KO HINDI SILA DUMADATING HANGGANG SA NALAMAN KO NA MAY KANYA KANYA NA PALA SILANG PAMILYANG DALAWA PARA BANG ISINILANG LANG NILA KO DITO SA MUNDO PAGTAPOS ITATAPON NA NILA NUNG NALAMAN KO YON NAGALIT AKO NG SOBRA ESPECIALLY KAY MOM PERO KAY DAD HINDI KASI SI DAD KAHIT PAPANO BUMAWI BUT MOM? NO." sabi niya at nakita ko ang luha sa mga mata niya siguro talagang nangugulila siya sa mga magulang niya sobrang hirap kasi talagang walang magulang

"I'm sorry" sabi ko coz i feel like it's my fault dahil saakin naalala niya pa yung taong hate na hate niya.

Tumngin naman siya saakin ay ngumiti ulet "No don't say sorry it's not your fault" sabi niya pero hindi na ako nakasagot dahil hindi ko alam sasabibin ko sa lahat ng nalaman ko sorry lang ang nasabi ko.

"But you know what" pagpapatuloy niya "Nung nawala ka sakin andaming kong na realized na you're so different from my mom because ikaw mabait caring siya? I don't know" sabi niya ramdam na ramdam kona kahit galit siya sa mommy niya nangungulila pa din siya dito.

"I don't if maniniwala ka sa sasabihin ko" sabi niya kaya lumingon ako sakanya. "Mahal kita avery and that's truth" sabi niya napaawang naman ang bibig ko sa gulat

Mahal? Niya? Ako?

Hindi ako nakasagot sa sinabi niya.

"Nung nawala ka sakin dun ko lang na realized na nahulog na talaga ako sayo na nahulog ako sa sarili kong laro. I know i'm a jerk but please believe me i do really loved you and i hope you can give me a chance" sabi niya habang nakangiti hindi ko naman alam ang sasabihin ko.

Chance?

Should i give him a chance?

"I uhm err-" sabi ko dahil hindi ako makahanap ng tamang salita.

"Don't worry di naman kita pinepressure i just want you to know" sabi niya at tumayo akala ko aalis na siya pero lumapit siya saakin at inabot ang kamay.

Napatingin naman ako sa kamay niyang nakalahad saakin hindi ko alam kung aabutin ko ba o ano pero sa huli ay inabot ko din inalalayan niya akong tumayo at akmang lalayo na sana pero hinila niya ako at niyakap.

"I miss you, i'm sorry for everything i hope you can still forgive me but please believe me i really really love you sofia avery" sabi niya ako naman ay nanigas habang yakap niya dahil sa pagkagulat agad din naman siyang humiwalay at tumingin saakin ng may ngiti sa labi.

"You should go home it's getting late" sabi niya kaya naman nagsimula na akong maglakad at sinabayan niya naman ako.

Ng makarating sa tapat ng pinto ay huminto ako at tumingin sakanya.

"Goodnight" sabi ko nakita ko naman ang pag ngiti niya.

"Goodnight" sabi niya at umalis na.

END OF CHAPTER 21

|BLYTHE KIM|BK💜|

PLEASE COMMENT :))