Chapter 03

"She's safe now, but only for now. Tatapati-"

Hindi ko na nadinig ang iba pang sinabi ng doktor dahil pinuntahan ko agad si Camille. She's safe now. Only for now. Ayaw kong marinig ang iba pang sasabihin ng doktor kaya umalis agad ako at tinungo ang kwarto ni Camille.

"A-Ate N-nyx" nanghihina nyang sabi habang inaabot ang kamay ko. Agad ko namang hinawakan ng mahigpit ang kamay nya. Halata mo ang pagod sa mga mata nya. I badly want to cry now but I just can't not in front of her.

"Shhh. Don't say a thing. Just rest okay? You need it"

Naramadaman ko na lang ang paghaplos ni Graunt sa likod ko. I look at him. He smiled kaya napangiti na rin ako. Nasabi ko na sa kanya ang tungkol sa bata. Sa nangyaring ito parang gusto ko na lang manatili dito sa ospital.

Gusto ko syang bantayan. Natatakot ako. Natatakot ako na baka kapag umalis ako ay hindi ko na sya madatnang humihinga. Ang sakit na ng dibdib ko dahil sa pagpigil na wag umiyak. Parang may nakabarado sa lalamunan ko. Hindi ako makapag salita. Nakakapanghina ang makita syang nahihirapan.

Pinisil nya ang kamay ko at tumingin kay Graunt. "Sin-no po s-sya" she asked. I smiled. I look at him at lumapit sya kay Camille wearing his genuine smile.

"Camille this is Graunt-" turo ko sa lalaking katabi ko. "-my husband" pagpapatuloy ko. Bigla namang tumawa si Graunt. "Ate Nyx may asawa ka na po?" nagtatakang tanong nya.

Gusto ko sanang sabihin na oo kaso baka magalit si Graunt. "Joke lang, magkaibigan lang kami ni kuya Graunt mo" I jokingly said.

"Are you okay now?" Graunt asked her with a calm voice. Tumango naman si Camille at ngumiti. Tinapik tapik ni Graunt ang ulo nya atsaka ito hinalikan sa noo. Tumaas ang kaliwang kilay ko sa ginawa nya. I pouted. Hope all.

Minsan nga i-try kong magsakit-sakitan para may kiss din ako sa noo galing kay Graunt.

"Don't give up, okay?"

He smiled.

"Yes po. Gusto ko pong gumaling para makita ko pa po kayo ni ate Nyx na ikasal" Camille said while giggling.

Graunt chuckled. "Don't worry you'll be our flower girl" he replied and stared at me. Napa-ubo na lang ako sa sinabi nya. I blushed. Paasa! Kapag yan hindi nya tinotoo ako mismo magpo-propose sa kanya. Wag ako Graunt kayang kaya kitang itali sakin ng walang kahirap hirap. Isang banat na lang pakakasalan na kita.

"You okay?"

Inayos ko muna ang seatbelt ko atsaka tumingin sa kanya.

"I should be the one asking you that. Kaya mo pa ba? I mean mukha ka kasing pagod na pagod tapos ngayon wala ka pang tulog. Gusto mo ako na lang magdrive? Marunong naman ako" I said.

Umiling lang sya at nag simula ng magmaneho. "I'm okay. Kaya ko pa naman. Don't worry kapag naihatid na kita, I'll take a  rest" he assured me.

"Gusto mo bang ipagluto muna kita bago ka umuwi?"

It's already 4:00 am at wala pa kaming kain na dalawa, wala rin kaming tulog.

"Hindi na, busog pa naman ako. Anyway, papasok ka pa ba?"

Umiling ako. "A-absent muna ako ngayong araw hindi din naman ako mapapakali kapag pumasok ako. Sigurado akong iisipin ko lang ng iisipin ang kalagayan ni Camille"

He nodded.

"Okay, do you want me to pick you up? Pagkatapos mong bantayan si Camille, After my  class I can pick you up. Ihahatid kita pauwi if you want" he said without hesitation. As if picking me up is a normal thing to him.

I stared at him. Studying his facial expressions. I waited a few seconds, hoping that he will say that its just a joke but he didn't. I bit my lower lip. I suddenly feel the tension between us.

"H-Hindi na baka maabala pa kita. Kaya ko naman ang sarili ko" I said without looking at him. Baka kasi bigla ko na lang mabawi ang sinabi ko kapag tinitigan ko sya. Mahirap na.

"Are you sure?" he teased. I rolled my eyse. Isang pilit pa bibigay na talaga ako. He chuckled. "Fine! Pick me up"

"I'll see you after class then"

Tumango lang ako at kumaway na. Pumasok na ako sa loob at nag ayos. Nag text na ako sa isa kong kaklase na taga-LPU din na hindi ako makakapasok ngayong araw. Nagpaalam na rin ako Kay dad kaya wala ng problema.

"Ahhh" I shouted out of frustration. Bakit ba kasi nag aayos pa ako. Sa ospital lang naman ang punta ko. Pumikit ako at huminga ng malalim. Kaylangan kong kumalma. I smiled.

I, Nyx Mania Real, was born beautiful. So, I don't need to put make-ups dahil ngiti ko pa lang pamatay na. Tumango lang ako at umalis na ng bahay. Pagkarating ko sa ospital ay nakita ko agad sila tita Bea na tahimik na binabatayan si Camille.

They smiled at me. Iniwanan na rin muna nila ako dahil aasikasuhin pa nila ang bills ni Camille. I stared at her beautiful face. Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay nya. Camille taught me a lot. She taught me to cherish every moment in your life. She taught me to be strong, no matter how hard the challenges is.

I smile bitterly. Sobrang masasaktan ako kapag sumuko sya. Alam kong nahihirapan na sya pero kinakaya nya lang para sa akin, para samin. Selfish ba ako kung hihilingin ko na mag-stay na lang sya dito. I can't imagined my life without her. Nasanay na kasi ako na lagi syang nandyan.

The door suddenly opened. Isang lalaki na may magagandang mata ang pumasok sa kwarto. His scent invaded the whole room. I smiled. Kahit may mga hindi magandang nangyari ngayong araw nato may mga magandang pangyayari parin naman ang naganap gaya na lang nito. Me and Graunt, magkasama kami ngayon.

"Let's go?"

I kissed Camille's forehead. Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay nya bago ko tuluyan itong binitawan. "You'll be okay" I whispered.

"Dun muna tayo sa inyo, ipagluluto kita bago ako umuwi"

He nodded. At hindi na nakipagtalo pa sa akin. I can't believe na nangyayari to. Ang sarap lang sa pakiramdam. Ang sarap sa feeling kapag kasama mo yung taong gusto mo. I feel so alive.

Minsan napapatingin ako sa kanya. Kahit naman kasi mukha syang pagod gwapo parin sya. Ang swerte ng babaeng mamahalin nya. I mean ang swerte ko.

Tahimik lang kami buong biyahe. Ng makarating na kami sa condo nya ay agad akong pumunta ng kusina para i-check kung ano yung mga available na ingredients. I decided na fried chicken na lang ang lulutuin ko.

Nasa kwarto naman si Graunt para magbihis. Pasayaw sayaw pa ako habang nagluluto pero tumigil din ng mardaman ko na bumukas ang pinto ng kwarto ni Graunt.

Nakapang-bahay lang sya pero bakit naman ganun ang hot nya parin. The tension between us become more vivid when he sit down and watched me as I cook. I blushed. Alam kong nakatitig sya likuran ko at pinagmamasadan ang lahat ng kilos ko. I feel so uneasy pero bakit masarap parin sa pakiramdam.

Tahimik kaming naghain na dalawa. Hindi sya nagsasalita kaya hindi rin ako nagsasalita. Pero wag ka nag iisip ako ng pwedeng ipambanat kay Graunt. I took a deep breath before I open my mouth to speak.

"Graunt, about saan yung Clinical psychology?" I asked and wait for him to speak. Uminom muna sya bago sinagot ang tanong ko.

"Clinical psychology is a broad branch of psychology that focuses on diagnosing and treating mental, emotional, and behavioral disorders. We help those people who has a mental illness and we guide them on how to overcome it" he answered while looking at me.

Sa totoo lang wala akong naintindihan. Naka focus kasi ako sa pagbuka ng labi nya habang nagpapaliwanag. I wonder kung gaano kalambot ang labi na yan.

"Can you be my psychiatrist?" I asked.

"Why do you have mental illness?"

Tumigil ako sa pagkain atsaka sya tinitigan. "Meron. I have OLD. Im obsessed with one person and that person is you" I frankly said.

He let out a sexy chuckled.

"Do you know kung ano ang kaylangan mo?"

"Ikaw?" I asked innocently. He shook his head. "No. Kaylangan mo ng madala sa mental hospital"

I laughed. "Hindi naman ako baliw, obsessed lang. Alam mo kung ano talaga ang kaylangan ko?" I teasingly asked him. He stared at me.

"Ano?"

I smiled. "Apelyido mo"

He laughed for a seconds pagkatapos ay pumunta sa harapan ko. Napakunot noo na lang ako. Anong binabalak nya. Napasinghap na lang ako ng ilapit nya ang mukha nya sakin.

Amoy na amoy ko na ang mabango nyang hininga. May breathing become heavy when his lip touched my earlobe.

"Hindi naman ako madamot. I can give you my surname but first, give me three kids and I'll give you my surname" he whispered.

*******

Thank you for reading this chap. And if you're looking for a sign ito na yun. Go write your own story. You can do it.

See you on my next update.

Adios!