CHAPTER 1

Rizelle Blyth Venison's POV

"Happy New Year, Twin!" masigla at masayang bati ko kay Bryle at hinalikan ko sya sa cheeks nya. Lumapit naman ako sa best friend kong si Vie- Vie is the short term of her name Sylvie. Niyakap ko sya at binati rin. Kung nagtataka kayo kung bakit nandito si Vie nag new year at hindi sa pamilya nya well wala dito sa pilipinas ang parents nya nasa Canada may inasikaso. Pagkatapos kong batiin si Vie ay sumunod ko namang nilapitan sina Mom and Dad.

"Happy New Year, baby." nakangiting bati sa akin ni Mom. "Happy New Year too, Mom...Dad." i greeted them back and hug them with a kissed on their cheeks.

May biglang sumiksik sa gitna ng pagyayakapan namin kaya napahiwalay kami nila Mom pagkatingin ko kung sino ang lapastangan na sumira sa moment namin ng parents ko ay nakita ko ang kakambal kong pinaglihi sa bampira na nakangiti. 

"Tss, epal." sabi ko sa kanya at nag-rolled eyes. Sinamaan nya ako ng tingin kaya sinamaan ko rin sya tingin, aba! Anong akala nya hindi ko sya lalabanan? Doon sya nagkakamali, dzuh!

Naputol ang  nakakamatay na titig namin sa isa't-isa ng pumagitna si Mom sa amin.

"Tama na 'yan baka mag-away na naman kayong dalawa." pag-aawat ni Mom sa amin. Sya nga pala kung hinahanap nyo kung nasaan si Dad andun sa office nya may kailangan pa raw syang importanteng tatapusin. Bababa na lang daw si Dad kapag kakain na kami.

"S'ya kaya ang nauuna, Mom!" padabog na reklamo nya. Tss, isip bata. "I am not, Rizelle!" nagulat ako sa biglang pagsalita ni Bryle like what the heck? Did i said it loud? Tanong ko sa isip ko.

"No, you didn't." mas lalong napakunot ang noo ko ng sinagot ni Bryle ang tanong ko. Napansin ata ni Bryle na may pagtataka sa mukha ko kaya napatikhim sya. "I mean let's eat because i know you didn't eat awhile ago." He says and walk away ngunit hindi nakaligtas sa akin ang pilit na pag-iwas nya ng tingin sa akin samantalang kanina halos patayin nya na ako sa titig nya but now i know there's something wrong, i just can't figure it out. Nevermind, pinapasakit nya lang ang ulo ko. *sighs*

"Hey, baby is there something wrong?" dahil sa kuryusidad ko hindi ko napansin na kanina pa pala nagsasalita si Mom sa tabi ko. " None, Mom. Let's go?" nakangiting sagot ko kay Mom at kumapit sa braso nya. "Okay, baby." my Mom said at dumiretso na kami sa loob ng mansion para kumain, tamang-tama nagwawala na rin ang mga alaga kong dragon sa loob ng stomach ko.

Pagkarating namin sa dining area kung saan makikita mo ang napakaraming putahe na nakahanda sa hapag-kainan ay sinalubong agad kami ni Vie kasama si Daddy. 

"What took you so long, hon?" my Dad asked my Mom. "Ask your kids, hon." nakangiting sagot ni Mom bago humalik sa lips ni Daddy.

"Damn! my innocent eyes, tito and tita!" tili ni Vie at tinakpan ang mga mata nya gamit ang isang kamay nito- take note nakasilip pa rin sya.

"Iw. mom...dad! Yuck, so gross!" maarteng reklamo ko. Paano ba naman kasi after nilang gawin 'yon kumapit si Mom sa braso ni Daddy. Napaka-sweet talaga ng parents ko e ano? Alam na nilang bitter ang anak nila tapos dito pa sila naglalampungan, just kidding sanay na kami kila Mom and Dad.

"Just wait, baby mararanasan mo rin maging ganito." my Mom said and wink.

"Oo nga naman, Blyth." panggagatong ni Vie sa sinabi ni Mommy.

"Isa ka pang babaita ka!" singhal ko sa kanya, pigilan ninyo ako masasapak ko 'to.

"Sabi ko nga i'll zipper my mouth na." she said and act as if there is a invisible zipper on her mouth.

"Stop it already, Blyth and Sylvie let's go and eat masamang pinaghihintay ang pagkain." utos ni Daddy sa amin na sinunod din namin kaagad.

Tahimik kaming kumakain, tanging paggalaw lang ng mga kutsara at tinidor ang nariring sa buong silid. Lagi naman talagang ganito ang eksena namin sa tuwing kakain kami pero hindi ko alam kung ano ang meron ngayon nakakapanibago parang anytime may mangyayari na ewan. Nabasag ang katahimikan ng tumikhim si daddy kaya napunta lahat sa kanya ang atensyon namin.

"I have an announcement." paunang sabi ni dad, nanatili akong tahimik at inihanda ang sarili sa susunod na sasabihin nya. "Lilipat na tayo ng bahay." napakunot ang noo ko sa narinig ko. "What? Why? Where?" sunod-sunod na tanong ko kay dad. 

"For safety purposes,  Twin." si Bryle ang sumagot sa tanong ko kayo napalingon ako sa kanya na seryoso ang mukha. "You know about this, Twin?" he just nod as an answer. Hinarap ko Lyn na kaagad kinaiwas ng tingin nya sa akin. "Don't tell me you also knew about this, Sylvie?" tanong ko sa kanya. "Y-yes but---" i cut her off and look at my mom. "Mom, maybe you don't know about---" Mom cut me off. "I know...i know everything, baby." she knew everything? Then how come that i am only the one who didn't know about this? Damn. "I'll explain it to you---" I cut Mom off at tumayo mula sa pagkaka-upo. "I'm full, please excuse me." sabi ko at pumunta  sa kwarto ko.

Let me clear things before you judge me. I didn't get mad just because we are moving to a new place. I got mad because everyone knew how much i hate being left out without knowing anything, that's why. Kinuha ko ang librong binabasa ko kanina at ipagpapatuloy ko na sana ang pagbabasa but someone knocked on my door.

"Can i come in, twin?" I heard a sweet and calm voice behind my door- it's Bryle. 

"Come in!" i shouted.

"Are you still mad at me because i didn't tell you anything?" Bryle asked. 

"I'm not mad just because of that, twin. I know that you already know the reason." i answered.

"Of course...i know, twin. I'm- i mean we are really sorry for not telling you." i nodded and i smiled at him. "What's the meaning of that smile? Are we okay, now?"

"Yes, di ko naman kayo matitiis e. So tell me when and where we will move to our new place?" i asked out of curiosity yet excitedly asked.

"Tomorrow at exactly 4:00 AM and the place named Arizona." he said.

"Ang aga naman ata, twin? Atsaka, ano yung pangalan ng lugar? Arizona? Ngayon ko lang narinig ang pangalan ng lugar na 'yan." sabi ko.

"Yes, twin Arizona. Kaya tayo maagang aalis dahil kailangan na nating pumasok sa school, masyado na rin kasi tayong late sa pagpasok also we still need to prepare our things." he explained to me.

"Magiging madali lang sa akin ang mag-adjust dahil mababait naman siguro ang mga tao doon." patango-tango kong sabi.

"Sa una mahihirapan ka, twin pero kapag nasanay kana mapapadali na sayo ang lahat ng bagay. Sya nga pala i just want to remind you that don't you ever give your trust to the people out there only trust yourself. Malalaman mo pagdating natin doon kung bakit, twin." mahabang litanya nya. Nagtataka man ay sumang-ayon pa rin ako and yes i will never give my trust to others. Hinalikan ni twin ang noo ko bago pumunta sa may pintuan akala ko lalabas na sya ngunit may nakalimutan ata syang sabihin sa akin kaya huminto muna sya at lumingon ulit sa akin. "Also i forgot to tell this, if you encountered or saw a something weird like magics be used of it because in the world of Arizona everything is magical. Goodnight and i love you, twin." he said and left me with a big question mark in my mind.

Siguro nga hindi ko alam kung anong meron doon pero gagawin ko ang lahat para malaman kung ano ang ibigsabihin ni Twin.