Chapter 094
บทที่ 94 องค์ชายเจ้าอี่โหลว
เมื่ออยู่ในจวนที่พักถึงวันที่เจ็ด แม้แต่คนที่นิ่งเงียบเช่นจี๋อวี่ก็เริ่มกระวนกระวายแล้ว
ซ่งชูอียังคงป้อนอาหารไป๋เริ่น เดินหมากกับตัวเอง อ่านหนังสืออย่างสบายใจทุกวัน ดูเหมือนชีวิตจะมีความสุขมาก
“อืม ท่านว่าหลายวันนี้นำแข็งแม่น้ำจู่เหอจะหนาสักแค่ไหน? สามารถรองรับคนได้หรือไม่?” ซ่งชูอีมองไปยังจี๋อวี่ที่ยืนเหมือนรูปปั้นอยู่ตรงหน้าต่าง