Chapter 9

Mabilis akong nagmartsa palabas ng lugar at kinuha ang cellphone ko. Nang icheck ko ito ay nakita kong may limang miscalls na ito galing kay kuya Ismael. "Shoot! passed thirty minutes na!"

Earlier when I called in the house, tita Elena insisted na magpasundo ako kay kuya para hindi ka ako mahirapan sa pag-uwi, and of course I agreed but because of that guy nawala sa isip ko!

Idenial ko ang number at ilang ring lang din ay sumagot na. "Hello, kuya?..Opo. sorry po, nawala sa isip ko. po? kumain pa po kasi ako.. ah.. opo, nakalabas na kuya. sige po, salamat."

Agad na hinanap ko ang sasakyan dahil mag t-ten minutes na pala siyang naghihintay sakin dito sa labas. Akala pa nga raw niya ay nakauwi na ako. Nang makita ko ang itim na SUV ay nilapitan ko ito at pumasok na nang makita siya roon sa driver's seat. Lumabas pa siya nang makita ako at pinagbuksan ako ng pinto.

"Salamat, kuya." pagpapasalamat ko

Tinulungan niya rin ako sa mga dala ko bago na rin pumasok at nag simulang mag maneho.

"Kaya naman pala dalawang araw kitang hindi nakita, ang sabi ng tita mo ay umalis ka pala. Saan ka nga ba nagpunta?" Magsimulang magsalita si kuya

"Binisita ko lang po ang kaibigan ko sa Paris, may sakit kasi siya." Sagot ko

Tumango-tango siya "Ganon ba? E kumusta naman siya roon?"

"Ayos lang naman. Kahit naman sakitin 'yon e hindi naman mahina ang loob." Natawa pa ako

"Siguro napagod ka, 'no? Galing ka pa palang Paris.." napabuntong hininga siya "Mabuti ka pa, nagagawa mong pumunta ng ibang bansa kahit kailan mo man gustuhin kahit ngayong bata ka pa. Ako, tatlong dikada na ako sa mundong 'to pero hindi ko man lang naranasang mag ibang bansa." Natatawa man ang paraan ng pagkakasabi ay ramdam ko ang lungkot sa boses ni kuya

"Bakit kuya, saang bansa mo ba gustong pumunta?"

Natigilan siya sa tanong ko at sandaling napatingin sakin mula sa salamin "Ewan ko ba.. siguro sa Hong Kong, marami akong mga kaibigan na umasinso ang buhay nang pumunta sila ro'n."

Tumango ako "Maganda nga po ron. Don't worry, kuya, matutupad 'yang pangarap niyo."

"Sana nga." Malaki ang ngiti niya nang muli siyang tumingin sakin

Ngumiti rin ako. I'm more than willing to help him in any way I can to achieve that dream of his.

"Bakit nga ba hindi ka sinamahan ng pinsan mo sa Paris? Ang dinig ko ay pareho niyong kaibigan ang binisita mo roon?"

Ayokong mapansin ni kuya na nalungkot ako nang mabanggit niya ito kaya nagkunwari nalang akong abalang nagtitingin sa labas.

"Hindi kayang iwan non ang manliligaw niya e." Pandadahilan ko, kunwaring natatawa

Natawa rin siya at mukhang may naisip "Ano nga bang pangalan non? Jerik?Nabigla nga rin ako, hindi ko alam na ganon pala ang tipo n'on." Aniya

Napangiti ako "Erik po, kuya, tsaka mabait po 'yon. Simple lang pero may dating din."

"E.. ikaw? Hindi ba manliligaw mo rin 'yong paminsan- minsang pumupunta sa bahay?"

Nabigla ako sa pagseseryoso niya

Napangiti ako "Masyado naman po kayong over protective sa'kin. Kahit naman hindi masyadong halata ay mabait naman din 'yon, kuya." Natatawa ako sa sariling sinabi

Narinig ko rin ang bahagyang tawa niya "Mabuti naman." at hindi na rin siya nagsalita pa

Ilang sandali pa ay nakarating na rin kami sa bahay. Pagkapasok ko ay naabutan ko kaagad sa living room sina tito at tita na sinalubong ako ng yakap.

"Tiara! My God! Bakit ba ang tagal mo?"

Natawa kaming pareho ni tito kay tita. Ramdam ko rin ang labis na pag-aalala niya sa pagkakayakap niya sakin. "I'm really sorry, tita."

Humarap siya sakin tsaka hinalikan ako sa noo "Dalawang araw lang pero sobra na kitang na miss. Naku! Walang duda 'pag binawi ka ng Papa mo mag oobject ako." At muli niya akong niyakap nang mahigpit

Sandali pa nila akong kinausap tungkol sa lagay doon ni Kelly bago ko naitanong kung nasaan si Ena. Ganon nalang ang lungkot ko nang malamang umalis ito at hindi pa nakakauwi.

Malapit nang gumabi kaya nawalan na rin ako ng pag-asa na makakausap ko siya ngayong araw at baka ipagpabukas ko na lang ang pagbibigay sa kanya niyong mga pinamili ko.

Dumiretso na ako sa kwarto ko at nagpasyang matulog at magpahinga nalang muna. Nahiga na ako at hindi na nagawang magpalit dahil sa pagod. Napaisip pa muna ako nang malalim bago bumigay nang tuluyan ang mga talukap sa mata ko at ilang sandali pa ay tuluyan na akong nakatulog.

***

Nagising ako nang may maramdamang kumakalabit sa akin at bahagya pa akong niyuyugyog. Paunti-unti kong iminulat ang mga mata ko at ganon nalang ang gulat ko nang bumungad sa'kin ang luhaang mukha ni Serena!

"T! I-I'm S-sorry. Please *sobs* bumalik na tayo *sobs* sa d-dati."

Napaupo ako nang humagolgol siya. Napatakip pa siya ng mukha pero ganon nalang kabilis ang pag taas- baba ng balikat niya. Nakaupo ako sa gilid ng kama habang nasa baba naman siya at nakaupo roon. Hinayakan ko siya sa ulo kaya napaangat siya ng tingin sakin.

"Stupid! Ikaw lang naman itong may issue na hindi sinasabi sakin!" sumbat ko

Sinusubukan niyang punasan ang mga luha niya pero Isa-isa ring nagsisibagsakan ang mga ito nang walang tigil.

"No, it's not like that! I was just clearing my head that's why I was so distant. I had to make sure something that's why I.. I.."  Umiyak ulit siya, ako naman ay inaalo siya sa abot ng aking makakaya

"Huh? Lumalayo ka ba sakin non? Hindi ko nahalata." Natatawa man ay hindi ko maiwasang mapabuntong hininga, nalulungkot.

Agad niya akong binatukan pero inismiran ko lang siya. pagkatapos niya akong ganon- ganunin, kala niya aaminin ko sa kanyang namiss ko siya? No way!

"Kidding! ikaw naman. Here." I act casually as if It didn't hurt me. I stood up and got the paper bags on the mini sofa beside my bed and handed it to her. She look surprised and confused obviously.

"What are these? Are these all for me??" Kinuha niya ito sa mga kamay ko tsaka sinilip ang laman ng mga iyon nang hindi nilalabas sa loob ng paper bags. "Oh my God! Are these all Hermes??" Her eyes widened as she looked at me.

I simply nodded.

She looked moved and with teary eyes she asked me "You bought them in Paris.. for me?"

"There's a bracelet version of your necklace in there and a Kelly bag which Kelly suggested for me to get you because she misses you."

"Awee. I missed her too. If only I knew you'd visit her I would have come along with you."

I laughed upon hearing that "Funny, because half of the reason why I went there is because you seem to not want me here. But I still got you those even if you've been so awfully distant to me." I know I sounded a bit bitter

She sighed deeply "I know, and I'm sorry." She bit her lip "It's just that.. just.. it's just.." Seems like she's finding the right words to say but she seems to be having a hard time doing so

"Hey. It's okay." I said when she began to get emotional again. I held her hand and caressed the back of it. "We're okay."

"No it's not. What I did was so childish. It only came into my senses when you went Paris. I thought you got mad at me so I got scared. I know how crazy you can get.. so I thought you're never coming back."

"Duh! As if I can do that? I received a message from Kelly that day, you know, doing her thing again? kaya nagmadali agad akong puntahan siya."

Bahagya na siyang tumahan "Nagpapaniwala ka naman d'on, hindi ka pa ba sanay sa kanya?" Nagagawa na niyang tumawa

"Well, aside from that I wanted to assure that she's doing fine, Naisip ko ring bilhan ka ng gifts doon, at iyan nga yon." Nginuso ko ang mga binigay ko sakanya "Ang hihirap ng mga 'yang hanapin dito."

"So half of your reasons are because you wanted to buy me a present?"

I nodded

She stared at me for awhile . "See? You're indeed really crazy."

"Not as crazy as you, Serena." I sigh. "Now, can I at least know the reasons why you acted that way? I just wanna know kung may nagawa ako for you to avoid me like that. Kasi Ena, kung hindi mo rin naman pala ako papansinin dito, mabuti pa sigurong umuwi nalang ako ng Italy."

Pero as if naman na pwede akong bumalik ng Italy kahit kailan ko gusto. It's like my father banned me there. Sa takot ko lang kay Papa.

For the past few days, You've been a very bad cousin to me Maria Serena. Kaya dapat lang na makonsensya ka sa ginawa mo.

Umayos siya ng upo at bumuntong hininga muna nang malalim bago nagsimulang magsalita.

"I know. and I feel very awful, pero kasi.. ano.. ano kasi.. uh.."

"What? Go on, spill."

Kunyari ay iritado pang sabi ko. Tinabihan niya ako sa pagkakaupo tsaka siya nagpatuloy sa pagsasalita. Bumuga pa siya ng maraming hangin bago seryosong tumingin sakin.

"I like Kairous, T. I have liked him ever since sixth grade." Napatunganga ako sa narinig na sinabi niya. Tinitigan ko siya nang maigi at biglang nag flashback sa isip ko ang lahat ng mga nangyaring may kinalaman sa lalaki. Mula noong nag-uusap kami sa cafeteria hanggang sa eksena kanina. No... way

Gusto kong magtanong. Gusto kong malaman kung bakit hindi niya sinabi dahil kung noong una pa lang ay sinabi na niya.. noong enrollment pa lang o noong mga pagkakataong nakakspag-usap kami ng kami lang..

Edi sana hindi ko na hinayaang lumalapit sakin si Kai.. dahil kung sa una pa lang ay alam ko na.. alam kong may sapat na rason na ako para ako mismo ang lumayo sa kaniya. Dahil kung sinabi niyang gusto niya ito noon pa, ay sapat na sapat nang dahilan para layuan ko siya.

Bakit ngayon mo lang sinabi?

"But don't worry. Hindi na ngayon. "

"What? Teka, ano ba talaga?" Naguguluhang sabi ko

"Ang sabi mo gusto mo siya, tapos ngayon, hindi na? ang gulo mo!"

Mabilis akong napaangat ng tingin sa kanya, naguguluhan. Bumuntong hininga siya at mukhang naiisip ng tamang mga salita kung paano ipaliliwanag sakin ang lahat. Dapat talaga dahil ang gulo niya. Alangan namang nakapag move on agad siya sa loob ng apat na araw?? Sa kanya na mismo ng galing, gusto niya si Kairous.. noon pa.

"I mean.. I get it now. After I puzzled everything together, nalaman ko ang lahat. I know wala na akong pag-asa, dahil mukhang hindi talaga kami ang para sa isat- isa. I like him but he doesn't feel the same way to me and I know my worth too well to even settle for something that is less than what I deserve. Ang mali ko lang ay masyado akong nakampante noon dahil ang sabi niya ay imposible na raw na umuwi rito ang babaeng gusto niya kaya nagkaron ako ng pag-asa. I did everything para mapansin niya ako but I tried to hide it to everyone else as much as I can at magaling naman akong magtago ng sekreto, hindi ba?" Buong puso siyang nagkukwento

"I know he doesn't only like you for your looks. dahil kung iyon nga lang ang dahilan niya bakit pa siya maghahanap sa malayo di'ba, e nandito naman ako na di hamak na mas maganda?" Natawa siya sa sariling sinabi

I rolled my eyes. As if.

"It's your fault, you kept your feelings to yourself. Kung sinabi mo sa kanya baka hindi na siya naghanap pa ng iba."

"Duh, you think I didn't? I told him last week, the day before I acted so awful towards you?" She bit her lower lip as she looks away. "Honestly I asked his friend, Dash, first, pero hindi ako naniwala sa sinabi niya so I then asked Kairous to make sure." She paused. "Imagine sa lakas ng loob kong 'to, Nito ko lang nasabi sa kanya ang feelings ko?" She added "It took me a couple of years to have the courage to tell him, tapos na reject lang."

"We can't force people to choose us, Serena." I said, and a soft smile formed on her lips

"I know, and I already accepted it." She said

"Teka nga, ano naman ang kinalaman nito sa pag-iinarti mo?" Ang dami na niyang sinabi pero hindi niya pa rin nasasagot ang tanong ko.

"Alam mo, T, for a smart girl like you, napaka slow mo." Napailing siya "Don't tell me, hindi mo nararamdaman? the way he stares at you.. dapat noong enrollment pa lang napansin ko na e."

"Well.. I am used to people who stare at me a lot. Ano namang pinagkaiba niya sa kanila? Sabihin na nating gusto nga niya ako, pero imposibleng ako ang babaeng matagal na niyang gusto kasi paano naman mangyayari 'yon e hindi naman kami magkakilala?"

"You know what? 'yan din ang iniisip ko. Baka naman nakita ka niya sa isang magazine or.. I don't know, perhaps an interview?"

Of course I had hints, I'm not numb nor am I stupid but still, I refuse to believe things like that could happen in real life, only in fairytales and we're obviously not living in one.

Umiling ako "It could either be Eunice or anyone else but surely not me." I made it sound like I'm sure even though a part of me is saying that I'm not.

"Nonetheless, just know that I'm okay with you two together. I'm not saying na naka move on na'ko kasi hindi ganon kadali 'yon pero sigurado na 'yon. Susubukan ko nalang na ibalin sa iba ang feelings ko, marami rin namang gwapong patay na patay sa'kin."

Bigla kong naalala ang isang manliligaw niya na pinakainaayawan niya "Might as well just give Erik a chance, gusto ko siya for you."

Ngumiwi siya "Why him?"

"Because he's so persistent in courting you, kahit pa na una palang ay inayawan mo na siya. Sa tagal niyang nagtitiis sa sama ng ugali mo, hindi man lang siya napagod 'no?"

"Grabe ka!" Mabuti at nasalo ko ang binato niya saking unan

"Bakit, anong problema sa kanya? He's cute kaya! I promise you Serena, magkakatuluyan kayo!" Tatawa-tawa pang wika ko

"Don't turn this on me, ikaw at si Kairous ang pinag-uusapan natin dito!"

"Well, walang meron samin ang dapat pag-usapan."

"Don't say things too soon, cousin. Dalawang linggo ka pa lang nandito, marami pang pwedeng mangyari."

"What if I tell you na wala nang mangyayari kasi wala pa man ay may tumapos na?" Nang sabihin ko 'yon ay napawi ang ngiti niya "I saw him and Eunice kanina sa restaurant na kinainan ko, and anyone who would see them like that could tell that they are together.. so please wag mo nang ipilit."

"At nagselos ka naman agad? Baka naman kasama nila ang mga mommy nila, sa pagkakaalam ko ay bestfriends kasi ang mga yon."

Bigla kong naalala ang sinabi niya kanina tungkol sa pagiging magkaibigan ng mga mommy nila. so.. nagsasabi pala 'yon nang totoo?

Gayon paman ay ayokong umasa "Wala akong may nakitang ibang kasama nila, silang dalawa lang talaga."

"Basta, I still believe na ikaw ang gusto niya." Hindi talaga siya nagpapatalo sakin

"Their moms probably want them together.  While I, on the other hand, have nothing over that. Anong laban ko ron?"

"Ikaw ang gusto?" Mabilis niyang sagot

Inismiran ko lang siya "Ikaw lang ang nagsasabi niyan, Serena." Iling ko

"Tsk, bahala ka. Ang hirap mong kausap." Aniya

"Tsk, ka rin. Naku, subukan mo lang talagang ulitin ang ginawa mong pag iinarti, at sabunot na talaga ang magiging peace offering ko sayo!"

Napatingin naman siya sa mga katabing paper bags at napahawak doon.

"But really Ena, never do that again. Nasaktan kaya ako sa t'wing iniiwasan mo'ko. Sakaling maulit man na nandito ako pero galit ka naman sakin.. siguro mas mabuti pang umuwi nalang ako."

I may sound like I'm guilt tripping her, because I am, but really I just want her to know how hurtful those days had been to me. I want her to regret everything she did so she wouldn't dare do them again.

Tho hindi totoo 'yong huli kong sinabi kasi hindi naman nakasalalay sakin ang desisyon na 'yon. It's like my father banned me there, sa takot ko lang na suwayin siya 'no.

"I'm really sorry, T."  She hugged me again "Babawi ako, promise."

I caress her back and she hugged me tighter.

I can't imagine a life without our always clueless but not so innocent Maria Serena. She's like my favorite color, because not only does she add color to my life but also because she never failed to make me feel better. She is my lavender..