20-2 协议 ข้อตกลง
“เจ้าจะทำไม?”
ถิงถิงเลิกคิ้วขึ้นมองใบหน้าดุดัน เขาสะบัดหน้าหนีนางไป
เยว่ชิงมีใบหน้าที่คมคายกว่าฮุ่ยเหอ พวกเขาหน้าตาคล้ายคลึงกันเสมือนพี่น้องร่วมมารดา อาจเพราะดวงจิตพิสุทธิ์ของเทพทั้งสองถือกำเนิดจากสระมรกต
วันแรกที่นางมานั้นทั้งสองไม่แน่ใจว่านีเทียนต้าเซินจะยอมให้นางทำงานต่อหรือไม่ ลองถ้านางบอกว่าไม่อยากทำงาน นางจะอยู่เฉย ๆ เป็นแม่ศรีเรือนดูแลสามี เทพมรณาผู้ถือครองทั้งพลังยมทูตและพลังสีชาดคงขัดขวางทุกวิถีทาง
สองเทพมรณาเฝ้ารอการกลับมาของจิตวิญญาณที่เสียสละ ฮุ่ยเหอร้อนใจจะให้นางยืดอายุขัยยมทูตในทันที เป็นเยว่ชิงเข้าไปห้ามปราม รอให้สามีภรรยาได้ใช้เวลาร่วมกันเสียก่อน นีเทียนต้าเซินจะได้ไม่มีข้ออ้าง
เยว่ชิงถึงเป็นน้องเล็กสุดอย่างไร กลับเจ้าแผนการและยับยั้งชั่งใจมากกว่าฮุ่ยเหอ
“ข้ามีงานสำคัญให้เจ้าช่วย”
“ก็คิดว่าจะเป็นเรื่องใบชาเสียอีก”
“เจ้ามีปัญหาอะไรกับใบชาข้างั้นหรือ?”
ต้นชามากมายในขวดแก้วบนโต๊ะไม้ทำให้นางครุ่นคิดเรื่องความบาดหมางใจของสามเทพมรณา นางพอรู้ว่ามีสาเหตุจากอะไร เยว่ชิงเลื่อนประตู แสงนวลอ่อนจากโคมไฟบนกำแพงทำให้พอมองเห็นทาง นางมองลงไปข้างล่าง ทางเดินวนลักษณะเป็นขั้นบันไดหิน ไม่รู้ว่าปลายทางไปสิ้นสุดที่ใด
“งานต่าง ๆ ในนครมรณาทั้งสาม ข้าเต็มใจช่วยเหลือโดยไร้ข้อแลกเปลี่ยน จนกว่าจะหมดสิ้นเวลาของข้าในภพชาตินี้ แต่ถ้าหากว่าเป็นเรื่องอื่น ๆ ข้าคิดว่าควรได้รับรางวัลเจ้าค่ะ”
“โลภมาก สมเป็นปีศาจ”
“ขอบคุณสำหรับคำเชยชม อาวุโส”
แน่ล่ะว่านางประชดประชัน แต่พอท่านลุงแย่งกันพูดว่านับตั้งแต่จิตวิญญาณที่เสียสละเหยียบเยือนนครอันไร้ห้วงเวลา ต้นไม้ใบหญ้าที่ยมทูตนำกลับเข้ามาจะไม่เหี่ยวเฉาเร็วนัก ยมทูตเริ่มมีความสนใจในการประกอบอาหาร ในเมืองมีการแลกเปลี่ยนสิ่งของ อาหารและใบชา ยมทูตโปรดปรานอาหารรสชาติดี แม้แต่เทพมรณาก็พลอยให้ท้ายไปด้วย การที่นางมาช่วยงานอีกสองนครมรณา ท่านลุงยินดีต้อนรับนาง
“ใบชาไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่ากับงานมากมายในนครมรณา แต่ถ้าไม่ต้องออกไปเก็บใบชาในทุก ๆ วันย่อมเป็นเรื่องดี”
“ข้าสามารถทำให้ต้นไม้ใบหญ้ามีชีวิตในนครมรณาของนีเทียนต้าเซินได้ คิดว่าอยากจะลองฟื้นคืนชีพพวกมันในสถานที่ของท่าน หากท่านอนุญาต”
“ข้อแลกเปลี่ยนของเจ้าคืออะไร?”
“รับข้อตกลงหรือไม่?”
“ตกลง”
เยว่ชิงตอบโดยไม่คิด นางหายไปจากทางลงชั้นใต้ดิน ปรากฏเป็นผีเสื้อหน้าเรือนไม้ แล้วกลับมาในอีกไม่นานเกินรอ เขานำหน้านางไปถึงชั้นล่าง ยืนรอนางอย่างใจเย็น ไม่คิดว่านางจะมีคำขอที่มากเกินไป
“ต้นชาในเมืองมรณาชอบอากาศเย็นชื้น รดน้ำเพียงวันละหนึ่งครั้งก็เติบโตได้”
กลิ่นใบชาหลายประเภทรวมถึงกลิ่นเหมยฮวาอบอวลไปทั่ว แม้สามีจะปิดบังกลิ่นหอมฟุ้งของนางด้วยเวทสีชาด ด้วยเหตุว่าเขาไม่ได้ติดตามนางมาตามข้อตกลงระหว่างกัน
“ปีศาจสตรี...” เยว่ชิงคว้าผ้าปิดจมูก เขารู้สึกปวดศีรษะเมื่อก้มมองนาง “เทพโอหังไม่รู้วิธีจัดการปีศาจราตรี กลิ่นกายพวกผีเสื้อเปรียบเสมือนดอกไม้ที่อาบยาปลุกกำหนัด พวกเจ้าเป็นปีศาจแห่งการล่อลวง”
“ตัวท่านเล่า? ทำไมไม่คุยกับพี่ใหญ่ดี ๆ พี่น้องมีปัญหาไม่ร่วมปรึกษา ผลกรรมตกที่พวกท่านทั้งสาม จะต่อว่าใครได้ ข้าล่อลวงเขาสำเร็จตามแผนการของข้า” นางยิ้ม ใจเชื่อมั่นว่าสามีไม่ได้หลงใหลนางเพราะกลิ่นตัวหรอก นางจะหอมจะเหม็นเขาก็ชอบนาง! เพียงพูดเพื่อบรรลุจุดประสงค์
“ข้าเป็นน้องเล็กสุดในเรือนใต้ เรามีกันสามพี่น้อง พี่รองพี่ใหญ่เคยรังแกข้า เหยียดหยามข้าจนไร้ศักดิ์ศรี พวกนางสั่งสอนข้าให้อ่อนน้อมว่าง่าย แม้ท่านพี่จะฆ่าข้า ก็ต้องให้อภัย ให้ความช่วยเหลือพวกนางไปจนตาย”
“ข้าเป็นเทพมรณา ไร้ญาติมิตรและความสัมพันธ์ทางสายเลือด”
“ท่านเรียกเขาศิษย์พี่”
“ไม่ได้มีความหมายเป็นพิเศษ”
เยว่ชิงมีท่าทางรำคาญใจ นางปัดมือเบา ๆ เพื่อปิดบังกลิ่นหอมอบอวลของเหมยฮวา หลังการใช้เวทปลูกต้นไม้ขนานใหญ่ กลิ่นปีศาจดันกระจายไปทั่ว บัดนี้นางยืนสบใบหน้าคมคายที่มองเห็นเพียงนัยน์ตาสีชาด
“เจ้าจะพูดอะไรกันแน่? จิตวิญญาณที่เสียสละ”
“ท่านทั้งสองเป็นเทพผู้มีดวงจิตบริสุทธิ์ การให้อภัยไม่ใช่เรื่องยาก พวกท่านแตกต่างจากปีศาจ”
“อ้อ... ที่แท้เจ้าก็หมายถึงเรื่องนั้น ข้าเกรงว่าเจ้ากำลังเข้าใจผิด”
เยว่ชิงบอกนางว่านับหมื่นปีในฐานะผู้ดูแลนครมรณาใต้การปกครองของนีเทียนต้าเซิน เขาทำหน้าที่การงานในทุกวัน การไปรบเร้าเรื่องการรับภรรยาของศิษย์พี่ มิใช่เพื่อขัดขวางแต่อย่างใด
“เช่นนั้นข้าขออภัยอาวุโส มีอะไรให้ข้าช่วยเหลือ ได้โปรดบอกข้ามาเถิด” นางประสานมือโขกศีรษะ มองไปทางฮุ่ยเหอต้าเซินในอีกฝั่งโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ในขณะที่เบื้องหน้านางมีลูกแก้ววิญญาณนับพันลูก
ฮุ่ยเหอต้าเซิน เยว่ชิงต้าเซิน มีอุปนิสัยที่แตกต่างราวฟ้ากับเหว ฮุ่ยเหอเป็นผู้เก็บความลับมาก ไม่ปริปากบอกอะไรนางสักเรื่อง วันแรกเขาผลักนางเข้าไปในสันตำราเหมือนนีเทียนต้าเซินเคยปฏิบัติต่อนาง แต่เมื่อนางทำงานลุล่วง เขาให้รางวัลเป็นอัญมณีเทพสีสันสดใส ผิดจากเยว่ชิงที่ออกจะตรงไปตรงมา ใช้ชีวิตเรียบง่าย กล้าได้กล้าเสีย เจ้าแผนการ เขาเรียกเทพคนโตสุดว่าศิษย์พี่ คล้ายกับว่าจะให้ความเคารพ แต่ไม่เลย...
ทั้งสองเคียดแค้นชิงชังนีเทียนต้าเซิน!
“ข้าไม่ชอบสามีเจ้า”
“ข้าเข้าใจท่าน”
“เจ้าจะเข้าใจได้ยังไง?”
“ข้าได้ยินเรื่องของพวกท่าน เรื่องที่เขาปฏิบัติต่อท่าน ข้าเชื่อว่านีเทียนต้าเซินเป็นผู้มีเมตตา เวลาร้ายก็แสนร้ายกาจนัก เขายังมีเลือดปีศาจ”
“เจ้าเป็นปีศาจก็พูดได้”
“ข้ามีดวงจิตแห่งความเสียสละ หาใช่ปีศาจทั่วไปไม่ ข้าจะไม่ให้ท้ายสามีถ้าเขารังแกผู้อื่น”
การพูดเรื่องสามีลับหลังไม่ใช่เรื่องเหมาะควร ในฐานะภรรยาควรตักเตือนสามีและหาทางแก้ไขปัญหา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฮุ่ยเหอเยว่ชิงไม่รู้ว่านีเทียนต้าเซินมีพลังมากกว่าเมื่อก่อน เขาเปลี่ยนแปลงไปมากเพียงใด นางหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงสามีในห้องทำงานของเยว่ชิง ซึ่งอีกเทพมรณาจะเข้ามาเมื่อใดก็ได้ นางเชื่อว่าทั้งสองมีข้อตกลงที่จะไม่มีความลับต่อกัน
“ดวงจิตชั่วช้าพวกนี้ขโมยของและเข่นฆ่าแม้กระทั่งชีวิตเด็กทารก พวกมันทั้งข่มขืนหญิงมีครรภ์ หญิงชรา บาปมหันต์จะไม่ได้รับการให้อภัย”
ฮุ่ยเหออธิบาย ขณะส่ายตาไปมองรอบ ๆ ห้องลับใต้ดิน ห้องนี้ถูกซุกซ่อนจากบุคคลภายนอกอย่างนีเทียนต้าเซิน
เยว่ชิงสั่งให้นางนั่งขัดลูกแก้ววิญญาณสีนิลสนิทมาสองวันแล้ว เมื่อไรนางเสร็จธุระจากการยืดอายุขัยยมทูต นางจะตรวจดูบาปของลูกแก้ววิญญาณ ลูกไหนมีความดีหลงเหลือ เทพมรณาอาจรับมาเป็นยมทูต
‘ไยพวกท่านคลั่งใคล้ในอำนาจความเป็นใหญ่จริง ๆ ไม่รู้จะขยายกองทัพยมทูตไปเพื่ออะไร ทุกวันนี้ท่านลุงยมทูตก็มีตั้งมากมายถมถืด’
“เจ้าไม่เห็นด้วยกับพวกข้า?”
“ข้าเพียงสงสัยว่าดวงจิตสีนิลสนิท หากไปเกิดใหม่ในภพภูมิหน้าจะไม่สามารถเป็นคนดีได้จริงหรือ? เหตุใดผู้มีบาปมหันต์จึงได้เป็นยมทูต”
“ก็มีส่วนที่ดีได้ ความดีเพียงเล็กน้อย แม้จะเป็นก้นบึ้งจากจิตใจของพวกเขาทำให้ตกลงมาในภพภูมิยมทูต หลังการรับโทษทัณฑ์ในนรกภูมิ”
“แค่นั้นไม่พอสำหรับพวกท่าน?” นางเลิกคิ้วขึ้นถาม สองเทพมรณาหัวเราะนาง
“ยมทูตไม่เคยเพียงพอ การมองรายละเอียดในแต่ละช่วงชีวิตยังเป็นเรื่องเสียเวลา มีเจ้ามาช่วยงานก็ดี พวกข้างานล้นมือ นีเทียนต้าเซินไม่เคยให้เจ้าทำเรื่องพวกนี้รึ?”
“รู้ไหมว่าดวงจิตเจ้าเป็นสีทองอร่าม?”
เยว่ชิงและฮุ่ยเหอถามพร้อม ๆ กัน นางตอบอย่างใจเย็น “ไม่เคย” และ “ไม่รู้” นางไม่อยากพูดถึงคันฉ่องที่ไม่มีแม้สักบานหนึ่งในเรือน ในเมื่อนางสร้างเรื่องเอาไว้ ขนาดว่ากระจกแปดเหลี่ยมของนางยังอยู่กับสามี
นางคิดพลางชำเลืองมองไปโดยรอบ พบดวงไฟยมทูตเข้ามาส่งรายงานเทพมรณาไม่นานก็ไป ท่านลุงยิ้มให้นางเพราะรู้ว่านางเป็นใคร
เยว่ชิงนำถ้วยชามาให้นาง กำชับนางให้ทำงานโดยไร้กังวล นางรับปากว่าจะคัดเลือกลูกแก้ววิญญาณบาปอย่างสุดความสามารถ แล้วนางจะรีบกลับเรือน...