ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 16 รถของประธานาธิบดี

พูดจริงทำจริง วันรุ่งขึ้นฉินสือโอววางแผนจะไปซื้อรถ

เมื่อเออร์บักรู้เข้าก็ยิ้มแล้วพูดว่า

“พอดีเลย บัตรประจำตัวของนายก็เสร็จแล้วเหมือนกัน พวกเราไปเซนต์จอห์นด้วยกันเลยก็แล้วกัน”

อันที่จริงฉินสือโอวไม่ได้ตั้งใจจะเปลี่ยนรถเร็วขนาดนี้ แต่เป็นถึงเจ้าของฟาร์มปลาจะไม่มีรถขับได้ยังไงจริงไหม? ยังไงก็ต้องซื้อ

ก่อนหน้านี้เขาว่าจะรอให้ถึงงานประมูลที่ริชชี่จะจัดขึ้นที่เมืองออตตาวาในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ก่อน ค่อยพูดเรื่องรถ แต่ตอนนี้รถเก่าของเออร์บักมันไม่ยอมทำงานเสียแล้ว จึงจำเป็นต้องเลื่อนแผนในการซื้อให้เร็วขึ้น

เซนต์จอห์นตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะนิวฟันด์แลนด์ มันคือเมืองหลวง เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดและมีท่าเรือที่สำคัญของนิวฟันด์แลนด์ตั้งอยู่ เมืองนี้หันหน้าไปทางมหาสมุทรแอตแลนติก ซึ่งตั้งอยู่บนเส้นทางการบินหลักแอตแลนติกเหนือ นอกจากนี้ยังเป็นศูนย์กลางฟาร์มปลาค็อดที่มีชื่อเสียงระดับโลกอีกด้วย

ฉินสือโอวกับเออร์บักนั่งเรือโดยสารข้ามฟาก ระยะห่างระหว่างเกาะกับเมืองเซนต์จอห์นนั้นไม่ไกลเท่าไร ถ้าเดินทางเป็นเส้นตรงก็ไม่ถึง 500 กิโลเมตร

ฉินสือโอวขึ้นมายืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ กลิ่นน้ำทะเลอ่อนๆ และลมทะเลเย็นสบายที่พัดมาปะทะใบหน้าทำให้เขารู้สึกสดชื่นและมีความสุข

มองไปทางไหนก็มีแต่น้ำทะเลไปจนสุดสายตา เมื่อลมทะเลพัดมาน้ำทะเลก็กระเพื่อมเป็นระลอก กระทบกันไปมาจนเกิดเป็นฟองคลื่นสีขาว มีนกนางนวลบินแวะมาทักทายบ้างเป็นครั้งครา เมื่อรวมเข้ากับท้องฟ้าสีครามทุกอย่างก็ดูสะอาดสะอ้านไปหมด

“คุณชอบทะเลเหรอ?”

ชายวัยกลางคนสวมเสื้อกั๊กสไตล์อังกฤษในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉินสือโอวถามขึ้น

ฉินสือโอวยิ้มแล้วตอบว่า

“ครับ ทำไมถึงจะไม่ชอบล่ะ? ในเมื่อมันเป็นแหล่งกำเนิดแล้วก็เป็นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่บนโลกในขณะนี้"

เออร์บักพูดแทรกขึ้นมาว่า

"ฉิน ฉันดีใจมากที่ได้พานายไปยังนิวฟันด์แลนด์ นานวันเข้ายิ่งรู้สึกว่านายเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ พนันได้เลยว่าฟาร์มปลาต้าฉินจะกลับมารุ่งเรืองอีกครั้งในมือของนาย"

“มหาสมุทรจะไม่ทำให้ลูกหลานที่รักเขาผิดหวัง และมันจะตอบแทนคุณอย่างเต็มที่”

ชายในเสื้อกั๊กยิ้มและพยักหน้า

ชายในเสื้อกั๊กคนนั้นอายุประมาณสี่สิบกว่าเห็นจะได้ แต่งตัวดีมีรสนิยมอีกทั้งการพูดจาก็ลึกซึ้งคมคาย ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจฉินสือโอวอยู่ไม่น้อย เพราะชวนคุยมาตลอดทางและเมื่อเรือเข้าเทียบท่าเซนต์หลุยส์ เขาก็ยื่นมือออกมา

“ยินดีที่ได้รู้จักและได้พูดคุยกันนะฉิน ผมวิลเลียม แฮมเล็ต”

ฉินสือโอวยิ้มและยื่นมือไปจับ

“แม้แต่คำพูดบอกลาก็เป็นทางการอย่างกับเป็นนายกเทศมนตรี” เออร์บักพูดเสริม

ฉินสือโอวยิ้มกว้างขึ้นมาทันที และกระชับมือแน่นขึ้นด้วย

การบังเอิญพบกับคุณนายกเทศมนตรีคนนั้นเปรียบเสมือนเพลงประกอบบนถนนเส้นหนึ่งเท่านั้น ต่อมาเออร์บักพาฉินสือโอวไปยังสำนักงานกรมตรวจคนเข้าเมือง หลังจากยืนยันตัวตนเขาก็ได้รับบัตรประจำตัวใหม่มา ซึ่งมันก็คือวีซ่าถาวรแคนาดาหรือกรีนการ์ดนั่นเอง

กรีนการ์ดนั้นมีขนาดเท่ากับบัตรเครดิต เป็นบัตรที่มีลายใบเปิลสีส้มเป็นพื้นหลัง ด้านซ้ายเป็นรูปถ่ายของฉินสือโอว เขาหัวเราะก๊ากทันทีที่เห็นรูปของตัวเอง

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ ทั้งสองไปที่ศูนย์การค้ารถยนต์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเซนต์จอห์น ‘ตลาดค้ารถพอลลี่’ ด้านในเต็มไปด้วยร้านที่ให้บริการเช่า ซื้อซ่อม ครบวงจรและมีรถจอดอยู่เต็มไปหมด

ที่ค่อนข้างน่าสนใจก็คือ แม้ว่าแคนาดาจะเป็นประเทศทุนนิยมที่พัฒนาแล้วแต่ประเทศนี้กลับยังไม่มีแบรนด์รถยนต์เป็นของตัวเอง

แคนาดาเป็นประเทศที่ใหญ่แต่ประชากรไม่เยอะ ยิ่งไปกว่านั้นฤดูหนาวในแคนาดานั้นหนาวมาก รถยนต์จึงเป็นเครื่องมือในการเดินทางที่สำคัญมากอย่างหนึ่ง ตามหลักแล้ว ประเทศแบบนี้ควรเป็นประเทศที่มีอุตสาหกรรมยานยนต์ขนาดใหญ่ถึงจะถูก

แต่น่าเสียดายที่เพื่อนบ้านและพี่ใหญ่ของแคนาดาคือสหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นประเทศที่มีการทุ่มตลาดรถยนต์ใหญ่ที่สุดในโลก ด้วยเหตุนี้เองทำให้แคนาดาไม่สามารถพัฒนาอุตสาหกรรมยานยนต์ของตัวเองขึ้นมาได้ รถยนต์ของอเมริกาและยุโรปนั้นถือว่าแคนาดาเป็นประเทศในอาณานิคมมาเนิ่นนานแล้ว สองประเทศนั้นแบ่งสันปันส่วนตลาดรถยนต์ในแคนาดาอย่างชัดเจน

พอฉินสือโอวและเออร์บักเดินเข้าไปยังตลาดรถยนต์ ก็มีชายหนุ่มเข้ามาทักทายเขาอย่างกระตือรือร้นและถามว่า

"ผมไทเกอร์เป็นช่างของตลาดค้ารถพอลลี่ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ"

เออร์บักตอบเขาไปว่า

“เพื่อนของผมคนนี้เขาอยากได้รถสักคัน คุณช่วยพาเขาเดินดูหน่อยก็แล้วกันนะ”

ไทเกอร์ถามต่อว่า

“ถ้าอย่างนั้นคุณกำลังมองหารถประเภทไหนอยู่เหรอครับ? รถจี๊ป? เอ็มวีพี? เอสยูวี? ซีดาน? รถตู้? หรือว่ารถบรรทุกครับ?”

ตลาดรถยนต์แห่งนี้ เอาเข้าจริงเหมือนงานนิทรรศการรถยนต์มากกว่า มองไปทางไหนก็มีแต่รถละลานตาไปหมด นอกจากนี้ยังมีกลิ่นยางอ่อนๆ ลอยอยู่ในอากาศและเต็มไปด้วยผู้คนที่เดินสวนกันไปมาเพื่อดูรถ

ฉินสือโอวนึกถึงรถในฝันของตัวเองขึ้นมาได้จึงเอ่ยปากถามออกไปว่า “ที่นี่มีรถสปอร์ตยี่ห้อไหนบ้าง? ออดี้รุ่น R8 ราคาเท่าไร?”

ไทเกอร์ได้ยินดังนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าเด็กหนุ่มคนนี้รวยมาก

ต้องบอกก่อนว่าถึงแม้ว่ารถในแคนาดาจะเยอะ แต่ผู้คนที่นี่ไม่สนใจยี่ห้อและความหรูหราของรถ ส่วนใหญ่ซื้อกันตามสมรรถนะมากกว่า เช่นเมื่อก่อนรถเยอรมันเป็นที่นิยมเพราะขับขี่ปลอดภัย แต่ปัจจุบันเนื่องจากราคาน้ำมันพุ่งสูงขึ้น รถญี่ปุ่นที่ประหยัดน้ำมันจึงขายดีกว่า

นอกจากนี้แคนาดาอาจจะเป็นประเทศที่มีราคารถสปอร์ตต่ำที่สุดในบรรดาประเทศที่กำลังพัฒนาอีกด้วย เนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่ในบริเวณนี้ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะในฤดูหนาวและพื้นผิวถนนในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงก็ลื่นมาก มันอันตรายเหมือนเอาชีวิตไปแขวนอยู่บนเส้นด้าย ใครจะกล้าขับรถสปอร์ตในสภาพพื้นที่แบบนี้กันจริงไหม?

เออร์บักรู้ข้อนี้ดีจึงพยายามโน้มน้าวฉินสือโอว

“เดี๋ยวก่อนฉิน นายควรจะซื้อรถเอสยูวีไม่ก็รถจี๊ป ไม่ควรซื้อรถสปอร์ตนะ ยังไงก็ไม่ควรซื้อรถสปอร์ตเด็ดขาด”

ฉินสือโอวคิดอยู่พักหนึ่งจึงพูดว่า

“ถ้าอย่างนั้นก็เอารถเอสยูวีก็แล้วกัน”

รถซีดานน่าเบื่อ รถจี๊ปก็ขี้เหร่ รถสปอร์ตก็ซื้อไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็เอาเอสยูวีก็แล้วกัน กลางๆดี

ไทเกอร์พูดขึ้นมาทันทีว่า "ถ้าคุณต้องการซื้อรถเอสยูวีล่ะก็ ผมขอแนะนำให้คุณเลือก Honda XR-V, Toyota Land Cruiser หรือไม่ก็ Mitsubishi Pajero นอกจากนี้ Lexus RX และ Infiniti QX80 ก็เป็นตัวเลือกที่ดีเช่นกันครับ รถยนต์รุ่นที่ว่ามานี้ขายดีที่สุดในบรรดารถรุ่นที่ราคาเท่าๆ กัน ขับขี่ปลอดภัย ประหยัดน้ำมันทั้งยังสะดวกสบายอีกด้วยครับ... "

รถทั้งห้ารุ่นนี้มีตั้งแต่ 20,000 ดอลลาร์แคนาดาถึง 400,000 ดอลลาร์แคนาดา ตั้งแต่อีโคคาร์จนถึงลักซ์ชัวรี่คาร์ ไม่ว่าฉินสือโอวจะเลือกรุ่นไหนก็มีทั้งนั้น นี่แสดงให้เห็นว่าไทเกอร์นั่นช่ำชองแค่ไหน

แต่พอยิ่งฟังฉินสือโอวยิ่งรู้สึกอึดอัด จึงพูดว่า

“เดี๋ยวก่อนนะ รถพวกนี้ล้วนเป็นรถญี่ปุ่นใช่ไหม?”

ไทเกอร์ยิ้มแล้วตอบว่า

“ใช่ครับ เดี๋ยวนี้รถญี่ปุ่นได้รับความนิยมมาก เพราะว่ามันประหยัดน้ำมัน ราคาไม่สูงมาก รูปทรงก็ยังสวยงามอีกด้วยครับ”

ฉินสือโอวส่ายหน้าแล้วพูดว่า

“ไม่ ผมไม่ซื้อรถญี่ปุ่นและรถเกาหลี พาผมไปดูรถอเมริกันไม่ก็ยุโรปเถอะ”

เขาพูดอย่างโกรธๆ เขาไม่จะไม่ซื้อรถญี่ปุ่น เขาจะคว่ำบาตรสินค้าญี่ปุ่นอย่างสุดความสามารถของเขา ไหนๆ ก็มีเงินแล้ว จะซื้อทั้งทีก็ซื้อของอเมริกันไม่ก็ยุโรปไปเลยก็แล้วกัน

ไทเกอร์ได้ยินดังนั้นจึงรีบเปลี่ยนการพูดทันที

“ถ้าคุณอยากซื้อรถอเมริกัน ผมขอแนะนำเป็น…

“เอาลักซ์ชัวรี่คาร์” ฉินสือโอวพูดแทรกขึ้นมา

“ลักซ์ชัวรี่คาร์สัญชาติอเมริกัน ถ้าอย่างนั้นก็ต้องยี่ห้อคาดิลแลคเลยครับ เพราะถ้าถามว่ารถยี่ห้อไหนเป็นตัวแทนของรถอเมริกันได้ ก็ต้องยกให้ยี่ห้อนี้เลย คาดิลแลค รถยนต์แห่งความภาคภูมิใจของชาวดีทรอยต์และชาวอเมริกัน”

ไทเกอร์พูดต่อว่า

“ผมขอแนะนำให้คุณลองไปดูรุ่นคาดิลแลควัน! ”

ไทเกอร์พาฉินสือโอวไปยังโชว์รูมของรถยนต์ยี่ห้อคาดิลแลค ไม่นานหัวรถยนต์ที่ติดตราโล่หลากสีสันก็ปรากฎขึ้นสู่สายตาเขา

โชว์รูม คาดิลแลค ค่อนข้างเงียบเหงา เมื่อเห็นว่าฉินสือโอวกำลังเดินไปยังคาดิลแลควัน พนักงานก็รีบพุ่งมาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น กาแฟร้อนๆ ถูกเสิร์ฟพร้อมกับคุ้กกี้หอมกรุ่น

“ลีมูซีนความยาวเกือบหกเมตร กว้างและสูงสองเมตร ทำให้รถคันนี้ดูๆ ไปแล้วเหมือนสัตว์ประหลาดใช้รึเปล่าครับ? แต่ลองดูสีที่พ่นและฝีมือของช่างที่ทำสิครับ และลองดูการตกแต่งภายในที่หรูหราแล้วคุณจะเข้าใจว่ารถคันนี้ได้รับการออกแบบมาเป็นพิเศษสำหรับคนที่ประสบความสำเร็จเช่นคุณ ผมกล้าพนันเลยว่า เมื่อคุณเข้าไปนั่งด้านใน คุณจะรู้สึกราวกับเป็นประธานาธิบดีเลยล่ะ!” ไทเกอร์พูดด้วยน้ำเสียงเร้าใจ

ฉินสือโอวไม่ค่อยรู้เรื่องรถยนต์เท่าไร ตั้งแต่เกิดมาแค่รถ Cherry QQ ยังไม่เคยขับเลย ไม่ต้องพูดถึงรถซูเปอร์เอสยูวีที่ราคาในประเทศอยู่ที่เกือบสามล้านหยวน

ผู้จัดการโชว์รูมคาดิลแลค เข้ามาอธิบายด้วยตัวเองว่า “คาดิลแลควัน ใช้เครื่องยนต์ V8 ขนาด 6 ลิตร สร้างแรงขับเคลื่อนที่เหนือชั้นด้วยกำลังถึง 248KW ซึ่งทำให้คุณรู้สึกราวกับกำลังบินอยู่ ซึ่งมันเพียงพอแล้วสำหรับรถยนต์คันหนึ่ง ท้ายที่สุดแล้วไม่ใช่ว่าทุกคนจะชอบสัตว์ที่ดุร้ายราวกับอัศวินในศตวรรษที่สิบห้า"

ฉินสือโอวลองเข้านั่งไปสัมผัสการตกแต่งภายใน มันช่างหรูหราจริงๆ หนังสีเบจและน้ำตาลมะฮอกกานีเข้ากันได้เป็นอย่างดี และสองสีนี้ก็เป็นสีหลักในการตกแต่งภายในทั้งหมด ที่นั่งหลักสองที่นั่งในห้องโดยสารด้านหลังเป็นเบาะนวดไฟฟ้าที่มีระบบทำความร้อนและที่ซัพพอร์ตขา รวมถึงมีเคาน์เตอร์บาร์ที่หรูหราและระบบโฮมเธียเตอร์ที่ใช้เทคโนโลยีขึ้นสูง สมแล้วที่เป็นรถของประธานาธิบดี

ลักษณะเด่นของรถยนต์อเมริกันคือความหรูหราและความน่าหลงใหล คาดิลแลควันใส่คุณสมบัติเหล่านี้ไปสู่สุดขั้ว ทำให้คนตกหลุมรักได้ตั้งแต่แรกเห็น

ฉินสือโอวมองไปทางเออร์บัก เขายักไหล่แล้วพูดว่า

“ฉันแนะนำให้นายลองเดินไปรอบๆ แล้วลองคิดดูอีกสักหน่อย เพราะราคามันเกือบสามแสนดอลลาร์แคนาดา”

แล้วเออร์บักก็พูดต่อว่า

“แต่ยังไงซะนายก็รูดบัตร ฉันรู้ว่านายจะซื้อมันตอนนี้แน่ๆ สายตานายบอกหมดแล้ว รถคันนี้เป็นของนายแล้วล่ะ”

……………………………………….