ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 24 ชักใบเรือออกทะเล

อักษรตัวนี้คงมีคนรู้จักน้อยมากในประเทศจีน แต่ว่าแทบทุกคนในเมืองแฟร์เวลกลับรู้จักมัน นั่นคือตัวหนังสือ “ฉิน” และเป็นอักษรเสี่ยวจ้วนแบบที่ฉินซีฮ่องเต้บังคับใช้หลังจากรวมแผ่นดินด้วย

โลโก้ของพื้นที่ประมงต้าฉินก็คือตัวอักษรเสี่ยวจ้วน ‘ฉิน’ อักษรตัวนี้เป็นโลโก้ที่โดดเด่นที่สุดในเมืองแฟร์เวล

พอก้าวขึ้นไปบนเวทีฉินสือโอวก็กระฉับกระเฉงขึ้นมา เขาวางมาดก่อนกล่าวสุนทรพจน์ ยุคของเขากำลังมาถึงแล้ว!

ตอนที่ฉินสือโอวทำงานเป็นฝ่ายบุคคลของ CNOOC แม้ว่าหลักๆจะเป็นงานวัดตามประสิทธิผล แต่งานเทรนก็อยู่ในขอบเขตรับผิดชอบของเขา เพราะฉะนั้นเรื่องขึ้นพูดบนเวทีจึงไม่ใช่เรื่องกดดัน ต่อให้เป็นต่อหน้าเหล่าฝรั่งผมทองตาสีฟ้าและต้องใช้ภาษาอังกฤษก็ตาม

ไม่ใช่ว่าเขาเก่งอังกฤษมากมาย แต่เพราะสิ่งที่เขาจะพูดนั้นเรียบง่ายมาก “สวัสดีครับทุกคน ผมคือฉิน หลานชายของคุณฉิน วันนี้พื้นที่ประมงเรามาจัดกิจกรรมที่นี่ ยินดีให้ทุกคนเข้ามาเล่นได้ ขอบคุณครับ”

เหล่าชาวเมืองไม่รู้ว่ากิจกรรมนั้นต้องทำอะไรกันแน่ แต่กิจกรรมวันอีสเตอร์นั้นเยอะ ขอแค่เป็นกิจกรรมก็มีคนมาร่วม

เออร์บักคอยคุมงานอยู่ ความน่าเกรงขามของเขาพอให้กลุ่มคนที่งานอยู่ในความเป็นระเบียบได้ ภายใต้การคุมของเขา เด็กสาวคนหนึ่งก็เดินออกมาจากฝูงชน

กิจกรรมนี้ง่ายมาก นั่นก็คือใส่หมวกที่มีปลายแหลม จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปทิ่มลูกโป่งไข่อีสเตอร์ให้แตก ซึ่งลูกโป่งทุกลูกจะมีกระดาษแผ่นเล็กๆที่เขียนไว้ว่าได้รางวัลที่เท่าไร

ลูกโป่งไข่อีสเตอร์เบียดกันเรียงราย เด็กสาวกระโดดสุดแรง ปลายแหลมบนหมวกแตะโดนลูกโป่งที่เต็มไปด้วยอากาศจนแตก

เสียง ‘ปัง’ ดังขึ้น กระดาษแก้วหลากสีโปรยปรายลงมาพร้อมกับกระดาษแผ่นหนึ่งที่พับอยู่

เออร์บักคลี่กระดาษนั้นออกแล้วหันไปพูดกับฉินสือโอว “โชคของเด็กสาวคนนี้ไม่เลวจริงๆ ไอ้หนู รางวัลที่หนึ่ง…..”

ฉินสือโอวถือไมค์พลางเชิญให้เด็กสาวขึ้นมาบนเวทีแล้วเอ่ยถามขึ้น “เธอชื่ออะไร สาวน้อย?”

“เจเน็ตค่ะ ฉิน”

“เจเน็ต? ชื่อเพราะจัง โชคดีมากเลย หนูได้รางวัลที่หนึ่ง รู้ไหมว่ารางวัลที่หนึ่งของเราคืออะไร?”

“ไม่รู้ค่ะ แต่หนูอยากรู้”

“โอเค งั้นฉันจะบอกคำตอบกับหนู เจเน็ต รางวัลที่หนึ่งคือจูบของฉันหนึ่งจูบ!”

“พระเจ้า อย่าทำงั้นเลย งั้นหนูไม่เอาได้ไหม?”

ฉินสือโอวได้ยินแบบนั้นก็จุก แต่เขาก็รู้จักการล้อเล่นแค่พอประมาณจึงโบกมือให้คนนำของรางวัลขึ้นมา ในมือเขาถือไอโฟน 6 ที่ซื้อมาไม่นานแล้วเอ่ยถาม “สาวน้อย หนูไม่เอาจริงๆเหรอ?”

เจเน็ตกรีดร้องด้วยความยินดีออกมา ไอโฟน 6 เพิ่งจะออก ราคาที่แคนาดาประมาณหนึ่งพันดอลลาร์ สภาพเศรษฐกิจที่เมืองแฟร์เวลตอนนี้เลวร้ายมาก เงินเดือนของพนักงานธรรมดาก็แค่สองพันดอลลาร์เท่านั้น ต่อให้เป็นชาวประมงมีฝีมือเงินเดือนอย่างมากก็ห้าพัน

ฉะนั้น แม้ว่าจะมีคนใช้ไอโฟนเยอะ แต่คนที่ใช้ไอโฟน 6 นั้นกลับน้อยมากๆ

พอไอโฟน 6 เครื่องนั้นถูกแจกออกไป กิจกรรมที่ฉินสือโอวจัดก็ครื้นเครงกว่าเดิม เจเน็ตได้มือถือไปก็พุ่งเข้ามากอดฉินสือโอวและจูบที่แก้มเขาอย่างร้อนแรง

ฉินสือโอวไม่ทันตั้งตัว เขามันอ่อนประสบการณ์ ไม่นึกว่าจะเจออะไรแบบนี้ แม้ว่าก่อนหน้าที่เขา**เจเน็ตจะดูทำตัวตามสบาย แต่นั่นก็เพราะเขารู้ว่าเขาแค่กำลังล้อเล่นอยู่

ตอนนี้ที่เจเน็ตประทับริมฝีปากชุ่มฉ่ำนั้นบนหน้าเขาทำเอาเขาหน้าแดง

พอชาวเมืองที่มุงดูอยู่สังเกตเห็นก็พากันหัวเราะยกใหญ่

ของขวัญที่ฉินสือโอวเตรียมมาค่อนข้างจะเยอะ แม้ว่ารางวัลที่หนึ่งจะไม่มาก แต่ลูกโป่งทุกลูกล้วนมีรางวัล รางวัลที่ธรรมดาหน่อยก็เป็นไข่ช็อกโกแลต นอกนั้นส่วนมากเป็นของจำพวกที่ใช้ได้จริงอย่างบัตรเติมน้ำมัน บัตรเติมเงินมือถือ ฉะนั้นชาวเมืองที่มาร่วมสนับสนุนกิจกรรมของเขาจึงเยอะมาก และเยอะขึ้นเรื่อยๆ

ได้ของขวัญมาแบบฟรีๆ มีอะไรไม่น่าดีใจ?

ในตอนที่ของขวัญชิ้นสุดท้ายถูกแจกออกไป ฉินสือโอวก็เป็นที่ยอมรับของชาวเมือง ต่อให้ไม่ใช่ทุกคนที่มองเขาเป็นเพื่อน แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้มีความรู้สึกแย่กับเขา ตอนนี้คนในเมืองต่างรู้ว่าหลานชายของคุณฉิน รับช่วงต่อพื้นที่ประมงและฉินคนมีเงินยังเป็นคนทำอะไรตามใจตัวด้วย

คนที่มาเข้าร่วมกิจกรรมมีเข้ามาเรื่อยๆ ลูกโป่งสองร้อยลูกโดนทิ่มแตกไปอย่างรวดเร็ว แบบนี้ฉินสือโอวก็ได้พักบ้าง

ฉินสือโอวนั่งพักอยู่ในร้านสะดวกซื้อฮิวจ์ เขาถือแก้วกาแฟจิบไปเล่นมือถืออวดรวยกับเพื่อนไป “เหนื่อยจะตายละ เมื่อกี้ฉันจัดกิจกรรม ถือว่าเชิดหน้าชูตาให้จีนเราได้หน่อย”

“ฉินโซ่ว กิจกรรมครั้งนี้จัดไปเท่าไร?” หม่าจินแหย่

“ก็ไม่เยอะ ประมาณสี่หมื่นได้ อ้อ แล้วก็หน่วยดอลลาร์นะ”

“ฉินโซ่ว แกนี่ก็ทุเรศ ใช้ไปแค่สี่หมื่นมาอวดอะไรกับเพื่อน? แกจงใจมาให้โดนด่าใช่ไหมเนี่ย?” หัวหน้าห้องตำหนิเขาไปเหมือนแต่ก่อน

“งั้นขอถามหน่อย สี่หมื่นดอลลาร์แคนาดาคือกี่หยวน?” เฉินเหล่ยถาม “ไอ้เชย รู้จักแค่พวกดอลลาร์สหรัฐ เยน ดองเวียดนาม ดอลลาร์ซิมบับเว”

เฉินเจี่ยนหนานที่เข้าไปทำงานในธนาคารตามที่ที่บ้านจัดการให้หลังเรียนจบตอบกลับมา “อัตราแลกเปลี่ยนของดอลลาร์แคนาดากับหยวนในวันนี้อยู่ที่ประมาณ 4 ต่อ 94”

“งั้นก็คือสองแสนเหรอ?”

“ใช่” ฉินสือโอวหาสติกเกอร์ทำหน้าอวดรวยแล้วส่งเข้าไปในกลุ่ม ทำให้ในกลุ่มฮือฮาขึ้นอีกครั้ง

สุดท้ายหัวหน้าห้องจงต้าจวิ้นจึงส่งสติกเกอร์ที่ทำหน้าขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วพูดว่า “ช่างเถอะ ฉินโซ่วหาว รวมตัวครั้งหน้าก็ไปรวมกันที่พื้นที่ประมงแก ค่าใช้จ่ายไปกลับแกก็ต้องออกด้วย!”

ฉินสือโอว “ไม่มีปัญหา ขอแค่พวกแกมีเวลามารวมตัวกัน เงินนี้ฉันก็ออกได้!”

ช่วงมหาลัย ห้องเรียนที่ฉินสือโอวอยู่ถือว่าบรรยากาศดี แม้ว่าจะมีการแบ่งพรรคแบ่งพวกบ้าง แต่นักศึกษาจะไปมีเล่ห์กลอะไรได้ เรื่องแก่งแย่งชิงดีก็น้อย เทียบกับบรรยากาศออฟฟิศที่CNOOCแล้ว การแก่งแย่งในมหาลัยแค่ไม่กี่ครั้งนั้นดูเด็กๆไปเลย

ฉินสือโอวช่างคิดถึงชีวิตเด็กมหาลัยที่เดียงสาจริงๆ

ตกกลางคืนก็เป็นช่วงสำคัญของวันอีสเตอร์ โชว์พลุ

อันนี้คล้ายกับเทศกาลโคมไฟของจีน แคนาดาให้ความสำคัญกับการรักษาสิ่งแวดล้อม แต่หลักๆจะเน้นไปที่โรงงานกับการปล่อยก๊าซเสียจากรถยนต์ แต่เทศกาลสำคัญอย่างวันอีสเตอร์จะแนะนำให้จุดพลุ

พอฟ้ามืดก็มีเด็กออกมาจุดพลุขนาดเล็ก ด้านนี้กฎหมายของแคนาดามีบัญญัติไว้ว่าต้องมีผู้ปกครองคอยดูแล ถ้าเป็นพลุแบบครอบครัว ต้องเป็นคนที่บรรลุนิติภาวะเท่านั้นถึงจะจุดเล่นได้

ฉินสือโอวเห็นเด็กๆเล่นสนุกกันข้างนอกก็อดไม่ได้เลยซื้อกล้องสลับลายจากร้านสะดวกซื้อฮิวจ์ ก่อนจะจุดเขาอาศัยแสงไฟอ่านดูสถานที่ผลิตก็พบว่ามีแต่ MADE IN CHINA ทั้งนั้น

เศรษฐกิจที่เมืองแฟร์เวลไม่ค่อยพัฒนาเท่าไร ฉะนั้นโชว์พลุที่ทางการจัดมาจึงยาวแค่ยี่สิบนาที หลักๆก็มีแต่กลีบดอกไม้ที่โปรยเต็มฟ้า

นอกจากนี้ ถ้ายืนอยู่ในจุดสูงหน่อยก็จะเห็นว่าเหนือฟ้าของเมืองใหญ่ต่างๆในแคนาดาล้วนดูสวยงาม เปลวไฟหลากสีกระจายตัวในท้องฟ้า งดงามจนชมไม่หวาดไม่ไหว

สำหรับเกาะแฟร์เวลที่อยู่เหนือสุด หลังเทศกาลอีสเตอร์ถึงจะเป็นเวลามาเยือนของฤดูหนาวอย่างแท้จริง

ตอนเช้า ฉินสือโอววนรอบพื้นที่ประมงพักหนึ่งก็เจอกับชาร์คที่ขับกระบะฟอร์ด F150 อันเป็นเอกลักษณ์ของเขาแล่นเข้ามา

รถกระบะนี้เป็นรถสุดรักของชาร์ค รุ่น6ที่ดีที่สุด F150 ความจุ2L ราคาในจีนห้าแสน แต่ที่แคนาดาขายอยู่แค่สี่หมื่นกว่า แปลงเป็นหยวนก็คือสองแสน ราคาต่างกันมาก!

“วันนี้เราต้องออกทะเล ลองทอดแหดูสภาพในทะเลหน่อย” ชาร์คกระโดดลงมาจากรถพลางพูดขึ้น

ฉินสือโอวพูดขึ้น “งั้นเราต้องรีบซื้อเรือประมง”

ชาร์คพูด “เอาเรือผมไปก่อนแล้วกัน แค่นี้ก็พอ ตอนนี้เราแค่ไปดูสถานการณ์ของปลา”

เรือของชาร์คเป็นเรืออวนลาก ก็คือเรือเล็กที่มีอวนอยู่ท้ายเรือไว้จับปลาแบบที่มักจะเห็นในทีวีบ่อยๆ ความยาวคือ 19 8เมตร กว้าง4 9เมตร จมลึกในน้ำ2 2 เมตร เรือเปล่าถ่ายน้ำได้50ตัน บรรทุกเต็มที่ถ่ายน้ำได้ 200ตัน 385แรงม้าดีเซล

เรือนี้ค่อนข้างเก่าแล้ว แต่ชาร์คก็ยังคงรักมันอยู่ ฉะนั้นยังคงทำงานได้ดี

พอขึ้นไปบนเรือประมงที่มีชื่อว่า ‘อลิซ’ ฉินสือโอวก็รู้สึกภาคภูมิใจ ออกทะเลแล้ว!

และที่ขาดไม่ได้เลย ฉินสือโอวเริ่มเซลฟี่ในท่าต่างๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาลงเรือ ต้องถ่ายช่วงที่มีค่าน่าจดจำแบบนี้ไว้ ประเด็นหลักก็ยังคงเป็นการอัพลงไทม์ไลน์ยั่วพวกเพื่อนๆที่ยังลำบากลำบนกันที่จีน

……………………………………….