บทที่ 158 การขอ

เมื่อเห็นเหวินซื่อพูดเช่นนั้น จวงชิงซุ่ยก็คิดว่าเธอคงหายดีแล้ว จึงยิ้มกว้างพลางพูดว่า "ได้ค่ะ หนูเข้าใจแล้ว"

"เธอก็ไม่ต้องวุ่นวายแล้ว รีบไปพักสักหน่อยเถอะ ตอนนี้ฉันตื่นแล้ว ร่างกายก็ดีขึ้นมากแล้ว อยากทำอะไรก็ทำเองได้ ถ้าเธอยังอยู่ข้างๆ มันจะดูเหมือนฉันแก่หง่อมจนขยับตัวไม่ได้น่ะ"

เหวินซื่อเห็นจวงชิงซุ่ยยังลังเล สีหน้าก็บึ้งตึงลงทันที เหลือบมองเธอแล้วพูดว่า "ถ้าไม่พักก็ไปดูที่เต้าฝูฟางสิ ดูว่ามีอะไรที่พอจะช่วยได้บ้าง"