ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร

ตอนที่ 190 หยกวิญญาณ (2)

ไป๋อวิ๋นเซียนล้มลงกับพื้น ตัวสั่นไปทั้งตัวอย่างควบคุมไม่ได้

“ข้าเข้าใจ ต่อไปนี้ข้าจะเชื่อฟังเจ้าทุกอย่าง ขอแค่เจ้าให้ข้ามีชีวิตอยู่ต่อไปก็พอ”

จวินอู๋เสียเก็บสายตากลับมาและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ออกไป”

ไป๋อวิ๋นเซียนวิ่งออกจากตำหนักโดยไม่กล้าที่จะอยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว พบมั่วเฉี่ยนยวนที่ไปส่งคนกลับมาพอดี เมื่อมั่วเฉี่ยนยวนเห็นสีหน้าของไป๋อวิ๋นเซียน ก็รู้ได้ทันทีว่าคุณหนูท่านหนึ่งถูกคนขู่ให้กลัวอีกแล้ว

เมื่อเขาเดินเข้าไปในตำหนัก มั่วเฉี่ยนยวนก็เห็นว่าคนในวังกำลังส่งมั่วเซวี่ยนเฝ่ยจากอุโมงค์ใต้ดินไปยังคุกใต้ดิน และในห้องก็ถูกจุดด้วยเครื่องหอมเพื่อขจัดกลิ่นเหม็นเน่านั้น

จวินอู๋เสียยืนอยู่ที่นั่นและมองเขาอย่างเงียบๆ

มั่วเฉี่ยนยวนกระแอมกระไอ "เจ้าคงได้ยินทุกอย่างที่ฉินอวี่เยียนพูดเมื่อครู่นี้แล้วกระมัง"

จวินอู๋เสียพยักหน้า

“แล้วเจ้ามีความคิดเห็นเช่นไร” มั่วเฉี่ยนยวนไม่กล้าขอให้จวินอู๋เสียขุดหลุมฝังศพของบิดานางอย่างแน่นอน

“ทำตามที่พวกเขาบอก” จวินอู๋เสียไม่ลังเลแม้แต่เล็กน้อย ก็แค่หยกสองชิ้นเท่านั้น เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะเผชิญหน้ากับสำนักชิงอวิ๋น

“หือ” ดวงตาของมั่วเฉี่ยนยวนเบิกกว้างและมองไปที่จวินอู๋เสียอย่างไม่เชื่อสายตา

“เจ้า...เจ้าตกลงที่จะมอบหยกวิญญาณให้พวกเขาหรือ”

“ทำไมถึงไม่เล่า” จวินอู๋เสียเอียงศีรษะมองมั่วเฉี่ยนยวน นางไม่เคยได้ยินเรื่องหยกวิญญาณจากปากของจวินเสี่ยนและจวินชิงเลย ถ้ามันเป็นสิ่งสำคัญพวกเขาจะต้องบอกนางแน่นอน แต่นี่ไม่เคยถูกเอ่ยออกมา นั่นหมายความว่ามันก็คงเป็นแค่เครื่องประดับธรรมดาชิ้นหนึ่งเท่านั้น

นางไม่ได้โง่ที่จะมีปัญหากับสำนักชิงอวิ๋นเพียงเพราะเครื่องประดับชิ้นเดียว

มั่วเฉี่ยนยวนเพ่งมองไปที่จวินอู๋เสียด้วยท่าทางเหมือนเห็นผี "ข้าพบว่า ยิ่งข้าได้รู้จักเจ้ามากเท่าไหร่ข้าก็ยิ่งไม่เข้าใจเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ ข้ารู้ว่าเจ้ารักและปกป้องสกุลจวินของเจ้ามาก ยิ่งคนในครอบครัวยิ่งไม่ต้องพูดถึง แต่กระนั้น...เจ้ากลับยอมที่จะขุดหลุมฝังศพของท่านแม่ทัพจวินขึ้นมาก แต่ก็เข้าใจได้ และข้าคิดว่าหากท่านแม่ทัพรู้ ท่านก็คงไม่อยากให้เจ้าเผชิญหน้ากับสำนักชิงอวิ๋น...”

ก่อนที่คำพูดของมั่วเฉี่ยนยวนจะจบลง จวินอู๋เสียก็จ้องไปที่เขา

“เจ้าพูดอะไร”

“เอ่อ...ข้า...ข้าไม่ได้พูดอะไรเลย” มั่วเฉี่ยนยวนหยุดพูดทันที

“เจ้าพูดว่าขุดหลุมฝังศพของใคร” จวินอู๋เสียหรี่ตาลงอย่างเย็นชา

มั่วเฉี่ยนยวนกลืนน้ำลายแล้วกล่าวว่า "ท่านแม่ทัพจวินกู้ หยกวิญญาณชิ้นนั้นของสกุลจวินถูกฝังไปพร้อมกับร่างของท่านแม่ทัพจวินมิใช่หรือ"

สีหน้าของจวินอู๋เสียเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“เจ้าไม่รู้หรือ” มั่วเฉี่ยนยวนสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ

“ข้าไม่รู้” จวินอู๋เสียขมวดคิ้ว ตอนที่จวินกู้เสียชีวิต จวินอู๋เสียยังเล็กมาก นางจึงไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับท่านพ่อของตัวเองมากนัก นางจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าสิ่งของที่ฝังไปพร้อมกับจวินกู้นั้นมีอะไรบ้าง

มั่วเฉี่ยนยวนเข้าใจในทันที ไม่แปลกใจเลยที่จวินอู๋เสียตอบตกลงอย่างง่ายๆ

“แล้วเจ้ายังจะให้พวกเขาอีกหรือไม่” มั่วเฉี่ยนยวนเอ่ยถาม

จวินอู๋เสียขมวดคิ้ว นางกับจวินกู้ไม่เคยพบกันมาก่อนและความรู้สึกของนางที่มีต่อสกุลจวินก็มีสำหรับจวินเสี่ยนและจวินชิงเท่านั้น สำหรับเรื่องขุดหลุมฝังศพ นางไม่ได้คิดว่าไม่เหมาะสม แต่นั่นเป็นลูกชายและพี่ชายของจวินเสี่ยนและจวินชิง ฉะนั้นเรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่นางสามารถตัดสินใจเองได้

ในใจของจวินอู๋เสีย สิ่งที่นางไม่อยากทำร้ายมากที่สุดก็คือสองพ่อลูกสกุลจวิน

“พรุ่งนี้ข้าจะให้คำตอบเจ้า” จวินอู๋เสียครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในตอนนี้นางจะต้องคุยกับท่านปู่และท่านลุงของนางก่อน อย่างน้อยที่สุด นางจะต้องมั่นใจก่อนว่าหยกวิญญาณได้ถูกนำไปฝังจริงหรือไม่

“ตกลง ข้าจะช่วยเจ้ายื้อคนของสำนักชิงอวิ๋นไว้ เจ้าวางใจเถิด” มั่วเฉี่ยนยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาได้วางแผนไว้แล้วว่าถ้าพรุ่งนี้จวินอู๋เสียไม่สามารถนำหยกวิญญาณมาได้ เขาจะมอบหยกวิญญาณอีกชิ้นหนึ่งที่อยู่ในวังหลวงให้กับฉินอวี่เยียนไปก่อน ให้นางสบายใจก่อนเพื่อยื้อเวลาให้จวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียพยักหน้าและออกจากวังหลวงทันที นางจะต้องกลับจวนหลินอ๋องเพื่อปรึกษาหารือเรื่องนี้กับจวินเสี่ยนอยากจริงจัง