ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร

ตอนที่ 19 ดอกบัวขาว (4)

“ก็...ก็ได้ขอรับ...ถึงแม้มันจะเจ็บ...แต่...เพียงดูแลสักหน่อย อีกเดี๋ยวมันก็งอกขึ้นมาใหม่เอง” เขาก้มหัวลง เอ่ยด้วยเสียงเบา

“กลีบของเจ้า คือส่วนหนึ่งของร่างกายเจ้าหรือ” จวินอู๋เสียถาม

ดอกบัวขาวพยักหน้า

“อย่างนั้นเมื่อครู่ข้าดึงกลีบดอกบัว ก็เท่ากับว่าข้าดึงแขนเจ้ารึ”

ดอกบัวขาวพยักหน้ารับอีกครั้ง

เข้าใจแล้ว จวินอู๋สียหมดคำพูด

ภูติวิญญาณที่ดูราวกับไร้ประโยชน์ กว่าจะหาประโยชน์เจอได้กลับพบกว่าต้องใช้วิธี ‘กินเนื้อคน’ สรุปแล้วคือกลับไปไร้ประโยชน์เหมือนเดิม!

นางรู้ดีว่าตนเองไม่ใช่คนไร้เหตุผล แต่กับเรื่องการกินเนื้อคนนั่น...สำหรับศัลยแพทย์อย่างนางแล้วมันรับไม่ไหวจริงๆ

ดูสิร่างเล็กป้อมนี่อายุคงราวสามสี่ขวบเท่านั้นกระมัง

“อ้อ! แต่ข้ายังมีนี่!” จู่ๆ ดอกบัวขาวก็อุทานเสียงดัง เขาจับชุดเอี๊ยมตัวเล็กของเขาราวกับกำลังควานหาบางอย่าง จากนั้นก็ชูกำปั้นไปทางจวินอู๋เสีย แบมือน้อยๆ นั่นออกด้วยความตื่นเต้น

เมล็ดพืชกลมมนสีใสราวกับหยกห้าเมล็ดนอนแน่นิ่งอยู่ในมือป้อมๆ ของเขา

“นั่นคืออะไร” จวินอู๋เสียถามอย่างสนใจ

“เมล็ดบัวอย่างไรเล่าขอรับ” ดอกบัวขาวกะพริบตาถี่หลายครั้ง

“แม้ผลลัพธ์ที่ได้จะไม่ดีเท่ากับการกินกลีบบัวโดยตรง แต่เมล็ดบัวเหล่านี้ก็ยังมีสรรพคุณสามารถทำให้กระดูกแข็งแรงยิ่งขึ้น และยังช่วยชำระล้างไขกระดูกให้กลับมาบริสุทธิ์เช่นเดิมได้อีกด้วย แต่พวกมันทำได้เพียงชำระล้างไขกระดูกเท่านั้น ไม่สามารถซ่อมแซมเนื้อหนังหรือเปลี่ยนเส้นเอ็นได้” ดอกบัวขาวยิ่งพูด น้ำเสียงก็ยิ่งแผ่วเบาลงเรื่อยๆ

“มีเพียงห้าเมล็ดเองหรือ” จวินอู๋เสียขมวดคิ้วถาม สามารถชำระล้างไขกระดูกได้ก็นับว่าไม่เลวแล้ว

“ตอนนี้มีเพียงห้าเมล็ดเท่านั้นขอรับ แต่ข้าสามารถผลิตมันออกมาเพิ่มได้นะขอรับ เดือนละหนึ่งเมล็ด น่าเสียดายที่ที่เหลือถูกพวกเขากินไปหมดแล้ว ข้ารักษาไว้ได้เพียงแค่ห้าเมล็ดเท่านั้น”

ดอกบัวขาวเอ่ยเสียงเบา

พวกเขา? จวินอู๋เสียพบว่าสิ่งที่ดอกบัวขาวพูดออกมานั้นยากที่จะทำความเข้าใจ

แต่อย่างไรก็ตามสามารถผลิตได้เดือนละหนึ่งเมล็ดก็ดีพอแล้ว

หลังจากรับเมล็ดบัวทั้งห้าเมล็ดมา ใจของจวินอู๋เสียก็มีแผนแล้ว แม้ดอกบัวขาวของนางจะไม่มีความสามารถในการต่อสู้ แต่เจ้าตัวน้อยกลับประสาทสัมผัสดีไม่หยอก แถมยังผลิตเมล็ดบัวพวกนี้ได้อีก แม้ไม่ถึงขั้นเป็นยาอายุวัฒนะสามารถคืนชีพให้คนตายได้ แต่มันก็สามารถปรับเปลี่ยนร่างกายคนให้ดีขึ้นได้ จวินอู๋เสียกำลังต้องการสิ่งเหล่านี้พอดี

ไม่ว่าจะเป็นร่างกายของนาง จวินชิง หรือว่าจวินเสี่ยน ต่างก็ต้องการมันเพื่อฟื้นฟูสุขภาพร่างกายให้ดีขึ้น!

จริงอยู่ที่ว่าเม็ดยาทั้งหลายสามารถนำมาใช้รักษาได้ผลดี ทว่าจะให้ส่งผลลึกไปถึงการชะล้างไขกระดูกนั้นยังเป็นเรื่องยาก หากมีเมล็ดบัวที่ดอกบัวขาวให้มา เรื่องนี้ก็จะไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป

ขอแค่มีกระดูกที่แข็งแรงเป็นฐาน อาการอื่นๆ ที่เหลือ สำหรับนางสามารถรักษาได้ง่ายๆ ราวกับพลิกฝ่ามือ

ทั้งนี้การมีภูติวิญญาณ นั่นก็หมายความว่าจวินอู๋เสียสามารถบ่มเพาะพลังและฝึกวิชาใดๆ บนโลกนี้ได้ นางไม่หวังให้ดอกบัวขาวน้อยออกไปต่อสู้ เพียงต้องการใช้มันเพื่อการอยู่รอดเท่านั้น

ขณะดอกบัวขาวน้อยกำลังรอคอยการยอมรับจากจวินอู๋เสียด้วยใจตุ้มๆ ต่อมๆ ในที่สุดจวินอู๋เสียก็พยักหน้า

 เมื่อรู้ว่าตัวเองจะไม่ถูกทิ้งแล้ว ดอกบัวขาวน้อยก็ยิ้มทั้งน้ำตา สาบานว่าจะจงรักภักดีต่อจวินอู๋เสีย จะเป็นภูติวิญญาณที่น่ารักและเชื่อฟัง

เมื่อยอมรับแล้ว จวินอู๋เสียก็เริ่มก้มหน้าก้มตาศึกษาเขาอย่างจริงจัง

ดอกบัวขาวน้อยกลับคืนร่างบัวหิมะซังอวี้ ทุกส่วนในร่างกายเขามีประโยชน์หมด เริ่มตั้งแต่เนื้อหนังของเขาสามารถทำให้มนุษย์เหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง เมล็ดบัวมีสรรพคุณช่วยชำระล้างไขกระดูกได้ แม้กระทั่งน้ำตาของเขาก็ยังสามารถปรับสมดุลในเลือด ทำให้เลือดลมไหลเวียนได้ดี

พูดได้ว่านอกจากความสามารถด้านการต่อสู้ที่เป็นศูนย์สนิท เจ้าดอกบัวขาวน้อยนี้ก็ล้ำค่าไปทั้งร่าง!