ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร

ตอนที่ 198 เปิดโลงศพ (5)

จวินอู๋เสียมองใบหน้าที่ลังเลใจของจวินเสี่ยนและรู้อยู่ในใจว่าจวินเสี่ยนไม่ต้องการให้สกุลจวิน เผชิญหน้ากับสำนักชิงอวิ๋น

จวินอู๋เสียเคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน แต่ถึงแม้ว่าเรื่องของไป๋อวิ๋นเซียนจะถูกปิดไว้แล้ว แต่นางเชื่อว่าหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง สำนักชิงอวิ๋นจะต้องรู้ความจริงในไม่ช้า

เมื่อถึงเวลานั้นสำนักชิงอวิ๋นคงไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปอย่างแน่นอน

ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว มิสู้ชิงลงมือก่อนได้เปรียบ

“เฮ้อ แล้วแต่เจ้าเถิด” จวินเสี่ยนถอนหายใจ หากต้องให้เขาพูดว่ามอบหยกวิญญาณออกไปด้วยตัวเอง เขาพูดไม่ออกจริงๆ

จวินอู๋เสียพยักหน้ารับรู้ และหันไปสั่งการกับหลงฉีที่อยู่ด้านข้างว่า "พวกเจ้ายกท่านพ่อของข้ากลับไปอย่างเงียบๆ และอย่าให้ใครรู้"

"ยกกลับไป!" คำพูดของจวินอู๋เสีย ทำให้จวินเสี่ยนและจวินชิงที่เพิ่งจะสงบใจลงได้ต้องเบิกตาโพลง พวกเขามองไปที่จวินอู๋เสียด้วยสายตาที่สับสนอย่างยิ่ง “อู๋เสีย หรือว่าเจ้ามีวิธีที่จะทำให้บิดาของเจ้า…” โทษไม่ได้ที่สองพ่อลูกสกุลจวินจะมีความคิดเพ้อฝันเช่นนี้ ศพของจวินกู้นั้นได้รับการเก็บรักษาไว้อย่างดีเยี่ยม และสิ่งที่จวินอู๋เสียทำก่อนหน้านี้ก็ทำให้พวกเขาประหลาดใจมาโดยตลอด

ขาของจวินชิง ยาพิษของมั่วเฉี่ยนยวน...

สองพ่อลูกสกุลจวินอดคิดไม่ได้ว่าอู๋เสียก็มีวิธีทำให้จวินกู้ฟื้นคืนชีพได้

“ข้า...ยังไม่มีวิธี” ในหัวของจวินอู๋เสียมีวิธีการมากมายในการช่วยชีวิตคนที่เพิ่งเสียชีวิต คนส่วนใหญ่ที่เพิ่งเสียชีวิต พวกเขาจะอยู่ในสภาพแกล้งตาย อวัยวะต่างๆ ในร่างกายเริ่มล้มเหลวทีละน้อย และหลังจากนั้นจึงจะเสียชีวิตจริงๆ แต่จวินกู้ได้เสียชีวิตไปสิบปีแล้ว แม้ว่าจะมีหยกวิญญาณที่สามารถรักษาร่างของจวินกู้ไว้ได้ แต่ก็ผ่านเวลาที่ดีที่สุดในการรักษาไปแล้ว

ความตายที่แท้จริงของมนุษย์คือการหายไปของจิตวิญญาณ แม้ว่าจวินอู๋เสียจะสามารถฟื้นฟูร่างกายของจวินกู้ให้เหมือนคนที่มีชีวิตอยู่จริงๆ แต่จิตวิญญาณล่ะ

หากปราศจากจิตวิญญาณ จวินกู้ก็ยังคงเป็นแค่ศพที่ได้รับการรักษาไว้อย่างดี

เป็นเวลาสิบปีแล้วที่จวินกู้เสียชีวิต ดวงวิญญาณของเขาน่าจะไปเกิดใหม่แล้ว

อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่จวินอู๋เสียรู้สึกแปลกใจ

หากหยกวิญญาณชิ้นนั้นสามารถดูดซับจิตวิญญาณมนุษย์ได้ ดังนั้นก่อนที่จิตวิญญาณของจวินกู้จะหายไปหลังจากที่เขาเสียชีวิต หยกวิญญาณชิ้นนั้นก็น่าจะได้ดูดซับจิตวิญญาณของเขาไปหรือไม่

และถ้าหากจิตวิญญาณของจวินกู้เข้าไปอยู่ในหยกวิญญาณจริงๆ เช่นนั้นการคืนชีพให้เขาก็มีทางเป็นไปได้

ความคิดนี้เพ้อฝันเกินไป จวินอู๋เสียไม่กล้าบอกจวินเสี่ยนและจวินชิง

ก่อนที่จะได้รับคำตอบที่มั่นใจ นางไม่ต้องการให้ทั้งสองคนรับความผิดหวังไปมากกว่านี้

สองพ่อลูกสกุลจวินอดไม่ได้ที่จะเสียใจเล็กน้อย แต่ก็คิดขึ้นมาได้ว่านี่เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่แล้ว และไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีหมอที่ไหนสามารถช่วยให้คนที่ตายไปแล้วฟื้นคืนชีพกลับมาได้ในโลกนี้

“วางท่านพ่อไว้ที่นี่ไม่ได้ คนของสำนักชิงอวิ๋นรู้ว่าหยกวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งอยู่ในมือเรา พวกเขาเพียงแค่สืบเล็กน้อยก็จะรู้ทันทีว่าหยกวิญญาณถูกฝังไปพร้อมกับร่างของท่านพ่อ เมื่อถึงเวลานั้นพวกเขาจะไม่มาหาเราแต่จะมุ่งมาขุดหลุมฝังศพของท่านพ่อโดยตรง” จวินอู๋เสียกล่าว

โลงศพของจวินกู้ถูกขุดออกมาแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีทางที่จะฝังกลับไปอย่างแน่นอน

จวินเสี่ยนเข้าใจดีว่าความกังวลของจวินอู๋เสียนั้นสมเหตุสมผล เมื่อมองดูสภาพตอนนี้ของจวินกู้แล้ว เขาก็เห็นด้วยกับการตัดสินใจของจวินอู๋เสีย

กองทัพรุ่ยหลินที่อยู่ในสุสานยกโลงศพของจวินกู้ขึ้นรถม้าอย่างเงียบๆ และย้ายดินบางส่วนจากด้านข้างมาถมหลุมฝังศพไว้ หากไม่ขุดหลุมฝังศพก็ไม่น่าจะเห็นถึงความแตกต่าง

จวินอู๋เสียกลับไปนั่งอยู่บนหลังของสัตว์ร้ายสีดำ แต่ความคิดของนางล่องลอยไปไกลแล้ว หากหยกวิญญาณสามารถทำให้จวินกู้ฟื้นคืนชีพได้จริงๆ อย่าว่าแต่หยกวิญญาณครึ่งหนึ่งที่อยู่ในมือของสกุลจวินเลย อีกครึ่งหนึ่งที่อยู่ในมือของมั่วเฉี่ยนยวนนางก็จะไม่ยกให้สำนักชิงอวิ๋น