Mardi kacilakaan

Susi unggeuk bari imut,

"Leres bu. Nyaéta proyék anu kawitna badé didamel ku Palapa nanging proyékna ditangguhkeun. Ayeuna parantos aya instruksi ti diréktur supados proyékna diteraskeun deui. Janten ku abdi badé dipercanten keun ka salira"

Rukmini calangap, jantungna asa rék coplok. Kontrakna jeung Palapa diputus alesan proyék a ditunda lantaran kaputusan diréktur, ayeuna proyékna rek dijalankeun deui sarta dibikeun ka Icih tanpa kudu dipénta atawa kudu ngajieun pangajian heula. Aya naon ieu?

Haté Rukmini langsung tugenah, kamampuan Icih mémang teu bisa dilalaworakeun. Rukmini boga tekad kudu bisa mawa Icih balik deui ka Palapa.

Salman, Ibro jeung Frédi ogé maju.

"Ibu Icih, salamet. Ti ayeuna kahareup, lamun aya pagawéan dékorasi keur perusahaan kuring. Pasti bakal dibikeun ka anjeun" ceuk Salman. Terus tiluanana ngabongkokkeun awakna ka Icih.

"Haturnuhun pa Salman" ceuk Icih bungah.

Unah nempu Ibro urut tunanganna ngabongkokkeun awakna ka Icih langsung ngahdab panas. Unah jelas teu tarima. Komo bari dirina teu dirérét-rérét acan, padahal nangtungna teu jauh ti Icih.

Unah langsung maju bari nyekelan leungeun Ibro.

"Kang, kunaon meni teu aya wartos pisan ka abdi?"

"Geus euweuh hubungana deui, rék naon kudu sagala hayang nyaho? Kuring datang kadieu ngahadiran acara peresmian. Lain hayang panggih jeung anjeun. Kaditu! Hargaan Kuring! Ulah nyekelan leungeun kuring!" Témbal Ibro bari ngépéskeun leungeun Unah.

"Hargaan? Abdi sareng akang ampir sataun hubungan, ayeuna nyuhunkeun dihargaan nanging akang teu ngahargaan abdi. Mana tanggungjawab akang anu kantos ngareuneuhan abdi? Mana jangji akang anu kantos dikedalkeun ka abdi. Naon anu kedah dihargaan?" Ceuk Unah ceurik kanyenyerian. Haténa ngarakacak. Éra sakaligus ambek sabab leungeuna dikepeskeun dihareupeun jelema loba.

"Ulah loba nyadiwara, putus cinta hal wajar. Anu ngajieun kuring beuki hayang jauh jeung anjeun lantaran anjeun teu bisa ngahargaan batur" ceuk Ibro.

Nempo Unah ngaganggu antrian anu rék ngucapkeun selamét ka Icih, Udin nyampeurkeun. Ningali Udin nyampeurkeun, Ibro sieun, buburu manggut,

"Pa Udin, sifat awéwé ieu mémang teu nyaho sopan santun, anjeun kudu buburu ngusir, ulah nepi ka acara anjeun diruksak"

Ngadéngé Ibro ngomong kitu ka Udin, Unah langsung ambek,

"Kunaon anjeun jadi sieun ku si Udin? geus dikumahakeun anjeun ku si Udin nepi ka teu bisa deui mikir bener? Si Udin ukur lalaki sangsara anu pangangguran, tapi saolah-olah kabéh geus teu baroga tetempoan. Naon anu kudu dipikasieu ti si Udin?"

Dampak leungeun Ibro langsung ngalayang nampiling pipi Unah,

"Gandeng koplok! Abong létah euweuh tulangan siah, sungut teu diwengku, ngacaprak kamana daék wani ngahina pa Udin. Anu teu boga tetempoan mah sia. Kudu dipodaran heula karék sadar"

Rukmini muncereng ka Salman,

"Salman, tempo tah kalakuan anak manéh ka incu aing. Naha rék diantep?"

Salman kerung, terus molotot ka Unah,

"Lamun ieu lain dina acarana ibu Icih, maranéh kabéh geus kudu modar ku leungeun déwék. Jauhan anak aing!"

Terus Salman mureleng ka Rukmini,

"Manéh deuih, geus kolot teu bisa méré conto anu bener. Ulah dikira aing teu nyaho manéh boga niat hayang ngarampas villa aing anu geus dibikeun ka pa Udin. Sakali deui wani nyinggung aing jeung kulawarga aing, atawa nyinggung pa Udin jeung kukawargana. Ulah ngarepkeun hirup sia bakal tenang"

Iteuk dina leungeun Rukmini ngageter, sukuna rarampéolan rék labuh, teu nyangka Salman wani nyarékan dirina dihareupeun Batur.

Baheula basa rék tunangan, Salman nepi ka ngabongkok-bongkokkeun awakna ka Rukmini mémenta Unah keur Ibro. Di kulawargana kabéh tunduk kana omongana, tapi di luar, Rukmini ngarasa euweuh hargana pisan.

Rukmini bingung, buburu ngomong bari tungkul,

"Kuring kalepasan ngomong, ulah jadi ambek"

"Indit kabéh ti dieu, karunya ka anu boga acara" ceuk Salman.

Rukmini lalaunan ngaléngkah kaluar dituturkeun ku Dudung, Karsidi jeung Isah. Tapi Unah malah ngarangkul pageuh ka Ibro bari jejeritan ceurik,

"Kunaon anjeun kang? Naon salah kuring? Kuring masih bogoh, awak kuring, haté kuring, kabéh masih milik anjeun. Béré kuring kasempetan pikeun ngoméan saupama mémang kuring salah, béjakeun naon kahayang anjeun, kuring bakal nurut"

Unah anu keur ngarangkul langsung dibantingkeun ku Ibro,

"Kahayang aing, sia indit ti tempat ieu ayeuna kénéh" Ceuk ibro ka Unah anu keur nangkarak lantaran dibantingkeun.

Lantaran Unah masih nangkarak bari terus ceurik, Ibro geus ngangkat sukuna rék ngajejek beuteung Unah, tapi buburu dihalangan ku Icih bari nyarita ka Ibro,

"Anjeun kungsi silih mikacinta, ayeuna geus putus, tapi teu kudu jadi mumusuhan nepi ka kudu maén kakerasan"

Ibro reuwas lantaran ditegor ku Icih. Buburu metot deui sukuna terus manggut jero ka Icih,

"Anjeun bener bu, hampura kuring"

Unah nangtung bari nyusutan cimatana, Ibro bisa kasar ka dirina tapi tunduk ku Icih. Matana langsung mureleng ka Icih lantaran teu panuju. Teu diduga ku sasaha, Unah langsung ngoréjat nangtung, dua leungeuna langsung nyekék beuheung Icih,

"Gara-gara sia nasib aing jadi kieu, sia kudu modar!"

Tapi Bahar anu harita aya dina antrian tukangeun Ibro langsung ngeprét dua leungeun Unah nepi ka leupas tina beuheung icih, terus awak Unah diangkat kaluhur ku dua leungeuna, dibalangkeun dina koridor nepi ka ngagolosor sajauh 5 metér dina ubin neunggar suku Rukmini anu harita geus rada jauh nepi ka Rukmini ogé labuh.

Murad jeung Komar anu karék datang nempo Bahar ngabalangkeun Unah, tanpa diparéntah langsung ngadeukeutan Unah. Komar ngajenggut buuk Unah sangkan nangtung, sedengkeun Murad geus siap rék nampiling. Tapi rukmini buburu ngorondang tetus nyekelan suku Murad,

"Incu kuring bodo, hampura, ulah dinanaon deui. Kuring kabéh rék indit"

Murad teu jadi nampiling, tapi Komar tetep ngajenggut pageuh buuk Unah. Murad ngarérét ka Bahar nungguan paréntah. Bahar masrahkeun ka Icih,

"Bu, Awéwé éta geus wani nyekék anjeun, kudu dikumahakeun?" Ceuk Bahar nanya bari manggut ka Icih.

Karsidi anu nempo Unah can dileupaskeun langsung ngomong ka Icih,

"Cih, leupaskeun, dilain-lain ogé Unah dulur manéh. Digedékeun bareng, kungsi ulin bareng, kungsi sakola bareng. Piraku anjeun téga"

Icih unggeuk ka Bahar,

"Leupaskeun kang. Manéhna teu boga niat nyilakakeun kuring, tindakana bieu lantaran kadorong ku kabingungna sorangan"

Udin unggeuk,

"Omongan pamajikan kuring sarua jeung omongan kuring, gugu!"

Komar buburu ngaleupaskeun buuk Unah terus mundur, Murad ogé buburu mundur.

Rukmini rék nangtung, tapi hararésé sabab bieu sukuna kateunggar ku awak Unah, iteukna ogé geus mecleng jauh. Ahirna dibantuan ku Karsidi jeung Isah, Unah anu buukna geus acak acakan urut dijenggut langsung lumpat deui ka Icih,

"Aing moal indit, aing rék modaran heula sia!" Bari leungeuna geus rék ngajenggut buuk Icih.

Sakilat suku Bahar diangkat terus dijejekeun kana beuteung Unah. Awak Unah langsung ngalayang terus ragrag ngagolosor balik deui ka tempat anu tadi.

Dudung buburu ngahudangkeun Unah ku sabeulah leungeuna,

"Enggeus ceu, hayu urang balik"

Niat Rukmini hayang ngahina Icih sangkan sumangetna turun terus daék balik deui ka Palapa, ahirna neunggar cadas. Rukmini kudu balik bari nandangan wiwirang gedé. Rukmini ngaléngkah ngajauhan bari digendéng ku Karsidi jeung Isah. Unah ogé disangkéh ku Dudung bari sabeulah leungeun Dudung masih dibungkus ku pereban. Kabéh ondangan anu ngabaris panjang dina koridor nyisi méré jalan bari marelongkeun.

Icih ngarénghap panjang, haténa geus ngarasa ngemplong. Tapi nempo antrian anu masih panjang kénéh, malah jumlahna geus ngaleuwihan kapasitas korsi anu disadiakeun di jero. Daék teu daék jadi geumpeur deui, sabab bingung rék nitah dariuk dimana.

Udin oge teu nyangka bakal jadi loba anu daratang. Padahal taksiranna paling loba ukur 60 jelema. Tapi nyatana anu datang geus leuwih ti 100 jelema. Bari kalolobaana mémang pangusaha sanajan sawaréh mah malah teu wawuh.

Sabenerna teu anéh, sabab las pengelola Wings Star ngadéngé tina speaker gedung Wakil Diréktur Bima Raya datang. Kabéh stafnya langsung dititah datang ka acara peresmian kantorna Icih, kitu deui perusahaan-perusahaan séjén anu geus nyéwa di dinya leuwih tiheula. Langsung kabéh atasan-atasanna daratang. Tujuana ngan ukur hayang wawuh jeung para gegedén anu tadi disebutan ngaranna ku resépsionis.

Ngan untungna pembagian tugas anu di atur ku Warni geus diperhitungkeun, supply catering anu jadi tugas Bahar teu béak-béak. Teu nungguan kosong, méja patasmanan langsung dieusian deui, korsi ogé ditambahan nepi kaluar kantor minuhan koridor hareupeun kantor. Kabéh saruka bungah dahar jeung nginum sapuasna. Organ tunggal ogé mimiti dimaénkeun dina panggung leutik anu aya di juru rohangan.

Susi ngadeukeutan ka Icih anu geus rada nyalse,

"Bu, gedung Wings Star kagungan Bima Raya, kumargi salira milih tempat didieu, aya anu kedah diuningakeun ku abdi ka ibu"

Terus Susi ngageroan saurang lalaki umur 40an,

"Bu, ieu namina Suba. Anjeuna manager pengelola Wings Star, abdi parantos maréntahkeun Suba dimana kapayuna kantor salira tos berkembang, lantai-2 ieu lami-lami kedah dikosongkeun sacara bertahap kanggé dianggé ku salira sadayana. Upami salira peryogi nambihan karyawan, hoyong ngarékrut karyawan anu ahli, pasrahkeun sadayana ka Suba. Parabot kantor anu tadi dikintun ku Treuk box, éta hadiah ti Bima Raya kanggé salira, sawios Suba anu ngatur penempatanna saatos acara ieu réngsé, sakantenan beberesih tilas acara"

Icih ngarérét ka Suba bari manggut, terus ngalieuk deui ka Susi,

"Bu Susi, upami salantéi, abdi moal sanggém mayar pangaos séwana. Sawios, sakieu ogé parantos cekap"

Suba buburu ngomong bari ngaluarkeun cék tina saku jasna,

"Ibu icih, ieu artos séwa anu kamari dibayarkeun, ku abdi diuihkeun deui. Ti danget ayeuna kapayun, teu kedah aya pembayaran nanaon deui, utility, biaya properti, AC, sadayana tos janten tanggungan Wings Star"

"Abdi teu tiasa namoi perlakuan istiméwa kieu" témbal Icih bari nolak cék ti Suba.

Tapi Udin buburu nyarita,

"Nyi. Bu Susi ikhlas méré kaistiméwaan ka nyai, kunaon maké ditolak?"

"Abdi isin kang" témbal Icih.

Udin nyokit cék tina keungwun Suba, terus dikeupeulkeun kana leungeun Icih,

"Lantaran Bu Susi jeung Suba geus ngomong kabéh gratis, jadi leuwih hadé paké duit ieu keur kaperluan séjén. Bima Raya grup gedé, méré fasilitas sakieu can sabaraha. Komo deui ka hareupna anjeun bakal kerjasama jeung Bima Raya. Teu hadé ditolak"

Icih unggeuk terus ngarérét ka suba jeung Susi bari manggut,

"Ibu Susi, pa Suba, hatur nuhun"

Susi seuri,

"Perusahaan salira bakal janten rekanan Bima Raya, abdi sareng Bu Icih ogé parantos lami kenal. Parantos sawajarna urang duaan kedah silih bantos"

Icih ngarérét ka Udin bari mikeun cék,

"Simpen ku salira kang, anggéan abdi teu aya sakuan"

Cék ditarima ku Udin terus disakuan, terus Udin nyarita,

"Hayu Nyi, urang nepungan néng Warni, Manéhna keur boga proyék rénovasi, nyai bisa ngobrol sakalian tatanya, sugan aya anu bisa dipigawé ku Nyai"

Icih sabenerna teu hayang loba ngobrol jeung Warni, sabab di hareupeun Warni Icih rada minder. Salian ti éta, aya firasat anu teu pati kaharti ku dirina. Dina rindatna, seurina sarta ucapan Warni. Siga aya rasa séjén anu keur disumputkeun. Ngan Icih teu nyaho naon panyababna.

Icih ngarérét kana arlojina, geus hampir jam 11 tapi dua kolotna can datang waé. Asa piraku Lastri masih saré kénéh mah. Ahirna Icih nyarita ka Udin,

"Kang, bapa sareng ema teu acan sumping kénéh, cobi telepon atuh, taros nuju dimana"

"Kajebak macet sigana mah" ceuk Udin bari ngaluarkeun ponsélna. Tapi kaburu kadéné HP Icih disada. Nyatana telepon ti Lastri.

Saenggeus diangkat kadéngé sora Lastri hariweusweus,

"Cih, mobil ema kacilakaan, bapa kudu asup ka rumah sakit, buburu kadieu"

"Hah! Kacilakaan? Kumaha kaayaan bapa ma? Di rumah sakit mana?" Ceuk Icih reuwas.

"Di RSHS, bapa anjeun koma, buburu kadieu!"

Icih teu nyangka, acara can réngsé, tapi aya béja anu pikareuwaseun.

"Muhun ma, abdi kadinya ayeuna"

Saterusna Icih ngarérét ka Udin,

"Kang. Énggal jajapkeun abdi ka RSHS, bapa kacilakaan"

Udin buburu nangtung, terus nyarita ka para ondangan,

"Perhatian keur sararéa, hampura kuring jeung pamajikan rék indit heula sabab aya perlu penting. Aranjeun tetep didieu, anu masih dahar, teruskeun daharna. Anu ngobrol teruskeun ngobrolna" ceuk Udin terus ngaharéwos ka Isak mihapekeun para tamu ondangan. Tuluy duanana leumpang rusuh kaluar ti gedung.

Isak unggeuk. Kabéh ondangan pating rarérét, kabéh ngaduga hal anu sarua, pasti mémang aya masalah anu kacida pentingna. Lamun henteu, pamohalan tuan rumah ningalkeun acarana kitu waé.

Tepi ka RSHS, saenggeus tatanya, Udin jeung Icih langsung ka bangsal ICU, terus nyurungkeun panto. Mardi keur ngagolér dina kaayaan teu sadar. Sedengkeun Lastri keur diuk dina korsi bari ceurik nyihareupan ranjang dina kaayaan bajuna pinuh ku getih tapi katingalina teu kunanaon. Ukur tarang anu geuneuk, beungeutna pias jeung siga anu bingung.

"Ma, kunaon bapa?" Ceuk Icih langsung nanya ka Lastri.

Lastri ngajelaskeun bari sisimekeun,

"Mobil ditabrak ku treuk runtah ti gigir di parapatan. Meneran pisan pas lebah bapa nyupiran..."

Can tamat Lastri nyarita, dokter asup. Jadi Icih langsung nanya ka dokter lantaran hariwang ka Mardi,

"Dok, kumaha kondisi pun bapa"

"Masih ditaliti, sementara dinyatakeun aman, teu aya tatu luar anu serieus, tapi..." témbal dokter teu kebat bari mariksa perkembangan Mardi.

"Tapi naon dok?" Icih beuki hariwang.

"Tulang tonggong bapa anjeun potong, bisa sadar tapi paraplégia, lumpuh ti beuheung ka handap" témbal dokter.

Ngadéngé penjelasan ti dokter, Icih langsung ngaleketey leuleus sarta sirahna ngadadak lieur, bumi alam asa muter. Ningali Icih rék rubuh, Udin buburu nangkeup awak Icih terus diukeun dina korsi.

Lain ukur icih. Udin jeung Lastri ogé sabenerna sarua reuwas. Sabab lamun bener Mardi bakal lumpuh, Hartina saumur hirupna bakal terus ngagolér dina tempat saré atawa dina korsi roda. Icih jelas moal bisa narima kanyataan siga kitu.

Udin nanya ka dokter,

"Dok, cedera tulang tonggong bisa dicageurkeun?"

Dokter gogodeg,

"Can aya ubarna, jeung can kungsi aya béja pasién anu bisa cageur tina paraplégia. Sababara kasus mémang aya anu nepi ka bisa diuk sorangan. Tapi kalolobaana lumpuh total. Anjeun kudu siap méntal"

Icih nyegruk cerik, ngulahék leuleus dina korsi bari cipanonna terus murubut teu kabendung.

"Bu, salira teu kunanaon?" Udin nanya ka Lastri.

"Ema mah teu kunanaon, barang jol geus langsung dipariksa. ukur sirah masih nyeri jeung lieur alatan tidagor kana kaca panto gigir" témbal Lastri bari nyusutan cipanonna.

Tanpa ditanya Lastri langsung ngajelaskeun kronologi kacilakaan. Ti mimiti meuntasan parapatan sabab lampu keur héjo terus diteunggar ti gigir ku treuk runtah anu ngurunyung ti katuhu norobos lampu mérah. Mobil BMW kaséréd nepi ka sisi jalan tapi treukna langsung kabur, malah Lastri inget kana plat nomerna sagala. Nepi ka ahirna duanana teu sadar sarta geus nyampak di rumah sakit.

Lastri bisa disadarkeun, aya geuneuk dina tarang jeung taktakna. Tapi Mardi teu daék sadar, salian sirahna garetihan lantaran kasebrot ku kaca mobil anu peupeus, dadana ogé geuneuk ngabadug kana setir jeung aya soéh dina kulit leungeunna anu geus dijait 6 jaitan.

Udin ngarahuh, ngarasa mangwatirkeun kana nasib Mardi. Sanajan ngedul, gagabah, bedegong jeung teuas hulu tara daék narima pendapat batur. Tapi sabenerna Mardi mah masih kawilang bageur. Masih sok milu mikiran nasib kulawargana. Teu pati musingkeun kawas Lastri anu pupujieun, resep judi méakeun duit, sapopoéna ukur sibuk mikiran dirina sorangan, resep ngabohong jeung angkuh. Nepi ka Udin mikir, Naha teu Lastri waé atuh anu lumpuh téh? Kulawargana pasti bakal ayem tengtrem. Tapi buburu Udin istighfar. Sabab ieu geus gurat nasib.

Saenggeus mariksa Mardi, dokter kaluar. Ti luar dua urang asup. Udin kerung sabab anu asup Junaédi, nyaéta manager gedung anu diteunggeulan sarta diusir ti paméran mobil. Malah biwirna ogé masih jeding sarta aya jaitan, pipina masih garareuneuk. Saurang deui Udin teu wawuh, tapi kaciri ngajingjing tas ubar anu aya lambang palang mérah diluarna sarta tulisan tur logo 'Ikatan tabib Indonésia'.

Nyambung...