Rukmini ngaréka drama

Ngadéngé omongan Rukmini, Mardi teu bisa nahan kasedihna, Mardi ahirna ceurik bari leungeunna nyekelan pageuh kana leungeun Rukmini. Mardi mémang salila ieu geus ngarasa dianak térékeun, perhatian jeung kanyaah Rukmini tamplok ka Karsidi kabéh. Teu disangka ayeuna Rukmini datang pikeun ngalongok dirina.

Udin beuki kerung, sabab katempona aya drama anu keur dimaénkeun ku Rukmini. Pamikiranna éta wajar, sabab Udin teu boga iketan batin nanaon, jadi anu katempo di hareupeunna gampang ditebak.

Kaayaan kulawarga Kusumah keur aya dina awal kabangkrutan, lamun teu buburu néangan pamuntangan, bakal hésé keur maranéhna pikeun neruskeun lalakon hirupna.

Dugaan Udin mémang bener. Rukmini moal sanggup kudu hirup balangsak. Sabab geus biasa dipihormat, geus biasa ngawasa, geus biasa ngatur duit kulawarga. Rukmini geus ngarasa gagal mangaruhan Lastri sakitu geus disogok maké geulang jeung kangkalung, gagal oge pikeun meuli haté Icih. Balaka ka Udin pamohalan, jadi hiji-hijina harepan ukur Mardi, anakna, teu meunang gagal.

Lastri geus balik ti kasir. Némpo di jero bangsal aya Rukmini, Lastri buburu diuk ngabandungan obrolan antara Rukmini jeung Mardi.

Mardi katempona geus kahakan ku trik jahat anu dilakukeun ku Rukmini.

"Ma, Kuring can kungsi boga fikiran nyalahkeun ema. Kabeh akibat tina kasalahan kuring sorangan. Kuring teu bisa mingpin kulawarga, Kuring geus ngajieun ema kuciwa. Hampura kuring ma"

Nempo Mardi geus bisa narima dirina, sarta geus ménta dihampura. Rukmini nyarita deui,

"Ema reugreug ngadéngéna, sok sanajan Ema kudu paéh ayeuna. Ema geus moal ngarasa hanjakal" ceuk Rukmini terus ngagupayan Karsidi anu nungguan di luar sangkan asup.

Lastri nangtung terus ngaléngkah ka gigireun Rukmini,

"Bu, ulah nyaritakeun masalah maot. Mardi jeung kuring sarua geus ditingalkeun ku bapa. Kari ibu hiji-hijina anu dipikolot. ibu kudu panjang umur"

Karsidi anu geus asup ogé nangtung di gigireun Rukmini. Leungeun Karsidi dicekelan ku Rukmini terus ditumpangkeun Kana leungeun Mardi,

"Aranjeun anak-anak Ema, Ema poé ieu kalintang bungahna" ceuk Rukmini bari nyusutan deui cipanona.

"Ema rék mihapé ka anjeun Mardi, lamun Ema paéh, omat kabéh kudu akur. Sabab Karsidi adi teges anjeun. Susah senang maranéh tetep adi lanceuk nepi ka iraha waé, kudu sauyunan jeung saling bantu"

Karsidi unggeuk,

"Naon anu diamanatkeun ku Ema kuring ngarti, kuring jeung kang Mardi moal bisa dipisahkeun deui"

Udin ngarahuh lalajo sinétron hareupeunna. Teu nyangka jalan carita anu keur dimaénkeun ku Rukmini, Lastri jeung Karsidi geus mampu ngarobah sikep Mardi.

"Enya ma, kuring ogé ngarti, kuring jeung Karsidi bakal sauyunan jeung saling bantu" ceuk Mardi dumareuda.

Rukmini seuri, terus ngarérét deui kana lawang panto nyalukan Isah,

"Isah asup! Buru ménta dihampura ka Mardi. Dudung, Unah, maranéh ogé asup! Buru ménta dihapura ka Icih jeung ka Udin. Hususna manéh Unah, anu geus ngajieun masalah gede poé ieu di Wings Star, kudu ménta dihampura kalayan ikhlas jeung kudu jangji moal ngulang deui kasalahan anu sarupa kahareupna"

Unah jeung Dudung buburu asup nuturkeun indungna. Terus nyampeurkeun ka Udin jeung ka Icih anu keur diuk ngaréndéng, duanana ngabongkokkeun awakna,

"Icih, Udin, kuring rumasa salah, kuring jangji ti mimiti poé ieu moal ngaganggu katengtreman aranjeun deui" ceuk Dudung,

"Enya, Kuring ogé sarua" ceuk Unah.

Icih anu teu sadar yén ieu ukur drama, buburu némbalan bari seuri,

"Anu enggeus mah enggeus, teu kudu diinget-inget deui"

Udin mah teu ngoméntaran nanaon, tapi panonna terus merhatikeun paroman beungeut masing-masing jelema.

Rukmini nyampeurkeun ka Icih, terus nyarita,

"Lamun bapa manéh geus meunang balik, omat langsung bawa ka villa Nini. Kabéh kudu pindah ngariung deui di villa Kulawarga Kusumah siga baheula"

Karsidi ogé ngomong ka Icih,

"Bener Cih, kaséhatan bapa hidep leuwih penting. Kudu cicing di lingkungan anu léga, bersih, séhat jeung karawat. Mamang rék nitah saurang pelayan, husus keur ngurus sarta ngalayanan bapa hidep"

Icih teu waka nyanggupan, sabab dirina masih bingung, Naha anu diucapkeun ku Rukmini bener tina haténa atawa ukur kedok.

Mardi anu mémang geus séhat nurunkeun sukuna terus diuk dina sisi ranjang,

"Cih, bapa mah kumaha anjeun, lamun anjeun satuju bapa moal nolak, tapi lamun ajeun teu satuju, teu nanaon. Bapa ogé moal ambek"

Lastri ngadeukeutan Icih, terus ngusapan tonggong Icih bari ngaharéwos,

"Ieu kasempetan hadé keur kulawarga urang. Naon deui anu dipikiran. Buru sanggupan!"

Sabab kacirina kabéh ngaharepkeun jawaban ti dirina, ahirna Icih unggeuk,

"Mangga, sadayana urang mulih ka villa Nini"

Rukmini ngarénghap ngemplong. Biwirna anu geus kemong nyerengeh seuri. Geus teu katempo deui sésa-sésa kasedih dina beungeutna.

Rukmini bungah sabab geus ngarasa meunang, Mardi anu méntalna mémang lemah, Lastri anu piduit jeung kacanduan judi, Icih anu pikirana masih polos. Kabéh bisa di KO ku trikna. Rukmini geus teu mikiran Udin, sabab teu diajak ogé Udin mah pasti bakal tunduk sarta bakal nuturkeun bujur pamajikanna. Anu séjén ogé surak dina jero haténa séwang-séwangan, sabab teu nyangka rencana Rukmini suksés.

Udin kuciwa nempo Icih geus kahakan ku alur drama Rukmini. Jadi buburu Udin ngomong,

"Ni, mang, bibi. Lamun sararéa geus guyub rék pindah ka villa Kusumah, kuring ogé moal nolak" Udin ngahaja ngomong tarik sabab hayang merhatikeun réaksi masing-masing jelema. Sabab bakal jadi énding tina drama anu keur dimaénkeun ku maranéhna.

Bener wé, Dudung langsung kapancing ku omongan Udin,

"Tapi Nini hayang ngumpulkeun kulawarga Kusumah, sedengkeun anjeun Saha? Euweuh hak milu ngomong. Ditanya ogé henteu"

Rukmini ngarénjag ngadéngé omongan Dudung, langsung malik bari napiling pipi Dudung,

"Manéh anu euweuh hak ngomong mah koplok! Kaputusan kabéh aya di aing"

Dudung langsung mundur ngajauhan, sabab kakara sadar bieu kaceplosan ngomong anu ampir ngagagalkeun rencana Rukmini.

"Hampura Din, kuring salah" pokna ka Udin.

Udin seuri, sakali deui Udin ngetést,

"Teu nanaon ukur pindah imah, da mémang sakuduna sadudulur mah kudu ngariung sauyunan. tapi ulah mangaruhan Icih sangkan balik ka Palapa. Icih geus boga usaha sorangan, pagawéanna ogé geus mimiti loba"

Rukmini colohok,

"Naon? Teu bisa Kitu! Bener Kuring hayang ngariung, tapi kakuatan kulawarga ogé kudu dipulihkeun deui ku cara digawé babarengan. Balik ka kulawarga Kusumah tapi teu babarengan ngurus Palapa, sarua waé jeung masih paaing-aing"

Udin seuri ipis,

"Ni, anjeun anu bieu ngomong sorangan, sararéa kudu balik sangkan bapa aya anu ngurus keur mulihkeun kaséhatanna. Kabéh geus nyanggupan balik kaasup kuring. Tapi pindah imah lain hartina kudu pindah gawé pan?"

"Teu bisa! Ngarana balik ka kulawarga Kusumah, kabeh kamampuan kudu ditamplokeun keur kulawarga Kusumah" ceuk Rukmini keukeuh.

Udin ngarérét ka Icih,

"Nyi, kantor anjeun karék diresmikeun, Warni jeung Susi ogé geus nawarkeun pagawéan. Sangkan Nyai teu kaéraan, sok duanana teleponan ayeuna, kabéh pagawéan anu ditawarkeunna tolak. Terus kantorna tutup deui. Sabab nini rék ngajamin hirup Nyai"

Icih asa kageuingkeun ku omongan Udin. Kakara sadar ninina keur masang eurad sangkan dirina kajiret. Jadi Icih nyarita ka Rukmini,

"Ni, naon anu disebatkeun ku kang Udin leres, abdi keresa uih, nanging alim ari kedah ningalkeun usaha abdi nyalira mah"

Rukmini kekerot ambek,

"Icih, anjeung ngéwa kunaon geuleuh ku naon ka Nini? Naha bet kudu ngadéngé omongan si Udin? Anjeun teu ngahampura kana kasalahan Nini?"

Icih ngarahuh,

"Sanés masalah ngahampura atanapi teu ngahampura. Nanging masa depan hirup abdi kedah abdi nyalira anu nangtoskeun. Ayeuna parantos aya jalan usaha kanggé abdi, Nini teu tiasa maksa abdi mulih ka Palapa"

Mardi jeung Lastri anu teu sempet nyaksian peresmian kantor Icih. Nganggap omongan Icih kaleuleuwihi. Jadi Lastri nyarita ka Icih.

"Cih, naon anu bisa diandelkeun tina usaha anjeun anu tanpa modal, kunaon teu balik deui ka Palapa anu jelas-jelas kari neruskeun"

"Ema ogé sami sareng Nini, teu tiasa ngatur hirup abdi" ceuk Icih tatag.

Rukmini langsung deku bari nyekelan suku Icih anu keur diuk. Kabéh ngarénjag, sabab karék ayeuna nempo Rukmini kudu sembah depong ka incuna sorangan.

"Nini nanaonan? Tatih!" Ceuk Icih reuwas.

Rukmini ceurik deui,

"Nini rumasa geus salah gedé ka anjeun. Nini ménta dihampura. Kulawarga Kusumah ayeuna rék bangkrut, ukur anjeun anu bisa ngajaitna deui. Hayu balik, urus deui Palapa"

Nempo Rukmini deku dihareupeun Icih, Karsidi, Isah, Dudung jeung Unah ogé nurutan. Sanajan adegan ieu euweuh dina scenario anu geus direncanakan ku Rukmini. Tapi lamun teu sarua kompak, bisa jadi masalah gedé. Rukmini pasti bakal ngamuk.

Nempo sararéa deku, haté Icih mimiti goyah deui, teu nyangka kabéh ngandelkeun dirina.

Nempo Icih bingung, Rukmini nyarita deui,

"Hayu bageur, balik deui ka Palapa. Hirup paéh kulawarga Kusumah aya dina leungeun anjeun"

Udin keprok, bari nyakakak.

"Nini, anjeun sutradara anu hadé. Ampir Icih kapikat ku alur carita anu geus diréka ku Nini. Kuring salaku wawakil kulawarga, nganuhunkeun ku kadatangan aranjeun ngalongok mitoha kuring, sarta méré tongtonan gratis anu pikasediheun. Hanjakalna penongton kuciwa lantaran pemeran utama jeung artis pendukungna lain ahli, teu bisa menjiwai peranna masing-masing sarta teu kompak. Jadi alur caritana gampang ditebak. sabab geus tamat, lewih hadé aranjeun baralik" ceuk Udin bari nunjuk kana panto bangsal anu masih muka.

Rukmini nangtung langsung nyangangang ka Udin,

"Udin, basa salaki aing nyeumpal sia tina wadah runtah, aing anu méré nginum jeung dahar sia, aing ogé anu méré baju jeung tempat cicing keur sia. tapi sia euweuh rasa rumasa, kilangbara ka nganuhunkeun. Ngahargaan jasa aing ogé tara"

Udin nyakakak,

"Lain Ni. Teuing anjeun anu pikun atawa mémang geus teu boga otak keur mikir! Ti saprak kuring milu ka aki Wawan Kusumah, kuring saminggu dititah saré di pabéasan ngahiji jeung beurit, lain dijero villa Nini, anu nyaho kuring lapar jeung sok nganteuran dahareun iwal ti Icih. Tepi ka ayeuna icih masih méré dahar ka kuring. Anu méré baju jeung sok ngeupeulan duit ogé ukur aki Wawan. Ngan sakali kuring nincak villa nyaéta waktu diakadan kawin ka icih, isukna langsung diusir ti villa, anjeun mah ukur bisa ngahina yén kuring runtah anu euweuh guna. Kudu nganuhunkeun naon kuring ka anjeun?"

Rukmini geus pasrah. Sabab niatna geus kabongkar ku Udin. Padahal Udin teu kaasup jelema anu diperhitungkeun, asal Icih beunang, Udin pasti nuturkeun. Nyatana dugaanna salah. Rukmini kerung lantaran bingung. Terus neuteup ka Icih,

"Nya teu nanaon ari anjeun embung balik ka Palapa mah, hayu urang jalankeun 2 perusahaan sakaligus babarengan silih bantu"

Udin nyakakak deui,

"Nya sarua waé ni, pada ahirna kabéh bakal tibalik jadi gumantung ka perusahaanna Icih, bener teu?"

Ngadéngé omongan Udin, Karsidi ambek,

"Udin, ati-ati lamun nyarita. Perusahaan Icih lain perusahaan manéh, jadi ulah pipilueun. Keun sina Icih anu mutuskeun"

Udin malik ka Icih,

"Nyi. Inget kénéh kana kajadian anu geus kaliwat? Dua kali nyai geus dibohongan. Kahiji, nyai rék diangkat jadi diréktur palapa, tapi dina acara sukuran, malah Dudung anu diangkat. Kadua, nyai anu meunang kontrak ti Bima Raya, geus kaciri kontrakna mimiti jalan, nyai ditajong ti Palapa. Hartina nyai ukur dimanfaatkeun. Hayang ngalaman anu katilu kalina? Gara-gara tugas ti Nini. Nyai ogé rék cilaka di Majalaya. Incu jeung anak-anakna anu séjén mana? Euweuh anu paduli ka nyai pan?"

Dudung langsung panas,

"Udin. Bieu bapa aing ngomong, sia eweuh hak mangaruhan. Antep sina Ceu Icih anu mutuskeun"

Udin molotot ka Dudung,

"Naha? Kuring pan salakina. Lamun Icih aya masalah, angger lumpatna ka kuring. Geus sabaraha kali kuring dipusingkeun ku anjeun, lamun kuring teu karunya, anjeun geus moal bisa ngajedog deui di Bandung. Sakali kuring nitah kang Bahar, anjeun geus moal bisa tibra saré. Sa Bandung pasti bakal diubek kabéh ku para préman pikeun néangan anjeun, rék nyumput dimana?"

Dudung seuri sinis,

"Kang Bahar bisa diparéntah lantaran geus ditipu ku sia. Sakali kanyahoan, justru sia anu bakal dibeberik ku kang Bahar"

"Trik kuring mah rapih, moal babari kapanggih. Teu kawas trik anu dijieun ku Nini anjeun bieu" ceuk Udin seuri.

"Ku aing dibéjakeun siah ka kang Bahar" ceuk Dudung ngancem.

Udin ngaluarkeun ponsélna, terus nelepon ka nomer kang Bahar langsung di loudspeaker. Ponsél diasongkeun ka Dudung,

"Yeuh béjakeun ayeuna"

Dudung langsung pias bari mundur.

"Kuring bieu heureuy Din, ulah dianggap nyaan. Anjeun salakina Ceu icih, berarti anjeun lanceuk kuring ogé"

"Tapi kuring teu hayang boga adi kawas anjeun" témbal Udin

Telepon ka kang Bahar ahirna nyambung, kadéngé kang Bahar nanya,

"Aya deui anu perlu dibantu ku kuring dén?"

Udin seuri,

"Aya anu hayang silaturahmi jeung akang. Sabaraha anak buah akang anu siap diparéntah?"

Kang Bahar nyakakak,

"Satiap jeungkal kota Bandung aya dina wilayah kakawasaan akang, adén butuh sabaraha ratus urang? Sebutkeun ngaran targétna. Diina itungan menit pasti geus bisa kapanggih pikeun digusur ka kuring saupama bener hayang silaturahmi jeung kuring"

Dudung langsung ceurik, terus deku di hareupeun Udin.

"Ampun Din, kuring bohong, tadi ukur heureuy"

Nempo anakna deku bari ceurik ka Udin, Karsidi jadi ambek,

"Udin, anjeun katerlaluan, geus wani nipu batur, ayeuna wani rék nyilakakeun anak aing?"

"Oh. Jadi anjeun ogé sarua, nuduh kuring tukang tipu?" Ceuk Udin nanya. Terus Udin nyarita deui kana ponsél,

"Kang Bahar, aya saurang deui anu hayang silaturahmi jeung akang. Nyaéta bapa jeung anak"

Kang Bahar némbalan,

"Siap dén. Percayaeun ka akang. Asal adén nyebutkeun ngaranna, tong boro ukur dua, sanajan sapuluh, moal lila pasti bakal kapanggih sarta kudu silaturahmi jeung kuring"

Ngadéngé Udin bener-bener ngomong jeung Bahar. Rukmini ogé jadi sieun. Jadi buburu nyarita,

"Udin, sararéa rék baralik. Anggap kuring can kungsi datang kadieu"

"Anjeun pan aya didieu, piraku rék dianggap can kungsi kadieu?" ceuk Udin kerung.

"Naon kahayang anjeun?" Rukmini nanya.

"Didieu aya mitoha kuring. Hadéna jelaskeun heula tujuan aranjeun anu sabenerna pangna daratang kadieu. Ulah pura-pura ngalongok padahal aya tujuan séjén. Lamun jujur, aranjeun bisa balik. Tapi lamun henteu. Aranjeun kudu silaturahmi heula jeung kang Bahar" témbal Udin.

"Ni, jelaskeun. Kuring betah kénéh hirup" ceuk Dudung ngalengis ka Rukmini

"Ma, béjakeun ka Mardi jeung ka Lastri tujuan urang. Kuring ogé betah kénéh hirup" ceuk Karsidi ka Rukmini.

Rukmini ngarénghap panjang, terus nyarita bari neuteup ka Mardi jeung ka Lastri,

"Mardi, Lastri. Naon anu diomongkeun ku si Udin bener. Kadatangan Ema kadieu lain iklas ngalongok. Tapi sangkan maranéh karunya ka ema terus daek baralik deui ngurus Palapa, utamana si Icih. Hampura Ema. Ema anu ngarencanakeunna, tapi..."

"Cukup! Kabeh geus jelas, sok baralik" ceuk Udin.

"Anjeun moal ngadéngékeun alesan Nini? Nini ayeuna geus sangsara Din" ceuk Rukmini.

"Sangsara akibat kasarakahan anu dipelak ku anjeun sorangan. Anjeun anu melak, anjeun ogé anu kudu ngadahar buah tina kasarakahan anjeun, ulah ngangajak batur" ceuk Udin.

Mardi jeung Lastri colohok, teu nyangka Rukmini boga niat jahat siga Kitu.

Udin nyarita deui kana ponsélna anu can ditutup,

"Kang Bahar. Lamun anjeung ngadéngé ngaran Rukmini ti kulawarga Kusumah datang ka pamajikan kuring sarta maksa sangkan pamajikan kuring kudu balik deui ka Palapa. Culik anak jeung incuna anu ngarana Karsidi jeung Dudung pikeun silaturahmi jeung akang"

"Siap dén, ulah hariwang, ti mimiti ayeuna kuring rék nunda anak buah pikeun niténan imah Kulawarga Kusumah. Sanajan sadetik, moal aya anu bisa lolos tina pangawasan kuring. Sakali kanyahoan, nyawa Karsidi jeung Dudung bakal dicabut tina awakna"

"Oke kang. Kuring percaya ka akang" Telepon ahirna ditutup ku Udin.

Rukmini geus teu bisa kukumaha, ahirna ngajak anak, incu jeung minantuna baralik,

"Hayu balik!"

Saenggeus rombongan Rukmini kaluar, Mardi ngarénghap panjang, terus ngomong laun,

"Sanajan teu tega nempona, mudah-mudahan Ema kapok"

"Lamun bener-bener hartana béak, manéh ogé geus moal bisa ngaharepkeun warisanna" ceuk Lastri ka Mardi

"Saha anu ngarep-ngarep warisan? Saprak diusir, aing mah geus tara mikiran warisan" témbal Mardi bari muncereng ka Lastri.

Nyambung...