Vivace – ร่างกายที่ถูกเร่งให้ตาย

Vivace (วิวาเช่): จังหวะเร็วจัด มีชีวิตชีวา มากกว่า Allegro

เสียงเคาะนิ้วลงบนโต๊ะดังขึ้นในห้องเก็บเสียง — จังหวะ 6/8 เร็วปานคลั่งฆาตกรนั่งนิ่งอยู่กลางความเงียบ มีเพียงร่างเหยื่อหญิงวัยกลางคนที่ยังหายใจรวยริน มัดแน่นอยู่กับเก้าอี้ไม้ทรงโบราณ

เขาสวมชุดทักซิโด้สีดำ ทับด้วยเสื้อกาวน์เปื้อนเลือดมือข้างหนึ่งวางอยู่บน “ไวโอลิน” ที่ดัดแปลงจากซี่โครงสัตว์อีกข้างถือ “ไม้คอนดักเตอร์” — ที่ทำจากนิ้วกระดูกของเหยื่อคนก่อน

“พร้อมหรือยังสำหรับ Vivace?”เสียงนั้นเยือกเย็นเหมือนเปียโนที่เล่นด้วยมือที่ไม่มีชีวิต

—

“เหยื่อรายที่สาม เจอเมื่อเช้านี้ในโรงละครร้าง ย่านตะวันออก”ลูเซียรายงานเสียงแหบเบา รูปบนหน้าจอทำให้หลายคนเบือนหน้า

หญิงวัย 45 อดีตนักเปียโน วง Nocturne Echoถูกผ่าอกกลางสดๆ — ดึงหัวใจออกมาวางไว้บนเปียโนโน้ตดนตรีถูกเขียนด้วยเลือดพาดยาวจากลำคอจนถึงข้อมือ

“ร่างไม่มีรอยแผลก่อนตาย” ไมค์เสริม “...แต่หัวใจเต้นเกิน 220 BPM ก่อนระเบิดตัวเอง”

“ไม่ใช่แค่ความเร็วธรรมดาแล้ว” เอเลน่าพึมพำ

“Vivace…” อเดนพูดพลางนั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้ “...เขาเร่งการสั่นของหัวใจเหยื่อจน ‘เสียงเต้น’ เกิดคลื่นร่วมความถี่กับคลื่นเสียงจากเครื่องที่เขาใช้ แล้ว ระเบิดจากข้างใน”

ทุกคนเงียบอเดนยังพูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“มันไม่ใช่เสียงธรรมดาแล้วนะนี่คือการแต่งซิมโฟนีของความตายที่ ‘เครื่องดนตรี’ แต่ละชิ้นคือ มนุษย์จริง ๆ”

—

ขณะเดียวกันในห้องทดลองลับใต้ดิน —เสียงหัวใจเต้นของเหยื่อคนใหม่กำลังถูกปรับ “Key” โดยคอมพิวเตอร์ที่เชื่อมกับหัวใจโดยตรงผ่านเข็มแหลม

ฆาตกรยืนมองกราฟชีพจรบนจอเขาใส่หูฟังเสียงสูงระดับเดียวกับความถี่ที่มนุษย์แทบไม่ได้ยินเขากำลัง “มิกซ์” เพลงเข้าไปในชีพจรของเหยื่อ — เหมือน DJ เล่นเพลงผ่านหัวใจ

บนโต๊ะใกล้ๆมีกล่องไม้ใบหนึ่งเขียนว่า...

"Violin IV – Grave (ช้า, เศร้า, หลอน)"

เขาหัวเราะเบา ๆ ขณะเริ่มเปิดบันทึกเสียงเหยื่อร้องไห้ซ้ำไปมาแล้วพึมพำเหมือท่องนมนต์

"เร็วขึ้น...อีกนิด…เร็วอีกนิดเดียว…"

จนกระทั่ง…เสียงของเครื่องวัดหัวใจ “หายไป”

เงียบสนิท

ฆาตกรปิดตา สูดหายใจเข้าลึกแล้วดีดนิ้วเบา ๆ หนึ่งที — เสมือนลงจังหวะปิดท่อนสุดท้ายของเพลง

—

“เสียงหัวใจถูกบันทึกไว้ในคลื่นไฟฟ้าแทรกในเสียงธรรมดา” ลูเซียอธิบายขณะเช็กข้อมูล“ในคลิปเสียงจากกล้องวงจรปิด มีเสียง ‘เต้น’ ที่ไม่ใช่เสียงหัวใจเหยื่อ แต่เป็นเสียงหัวใจของ…คนที่ไม่อยู่ในกล้อง”

“ฆาตกรยืนอยู่ใกล้ ๆ” ไมค์พูดเสียงต่ำ“แต่กล้องไม่เห็นเลย?”

“หรือ…” อเดนขยับนิ้วชี้ “...กล้องไม่บันทึก เพราะมันไม่ได้จับภาพคน แต่มันจับ ‘เสียง’ ที่ฆ่าคน”

เขาวาดแผนผังออกมาอย่างรวดเร็ว:Tempo → Resonance → Cardiac Overload → Death

“มันไม่ใช่การฆ่าด้วยมือ ไม่ใช่การวางยา” เขาหันมาทางทีม“มันคือการสร้างคลื่นเสียงให้ ‘ฆ่า’ แทนมือฆาตกร — ฆ่าแบบไม่ต้องแตะตัวเหยื่อ”

—

ในแฟ้มข้อมูลของวง Nocturne Echoพบอีกชื่อหนึ่งที่หายไปจากบันทึกสมาชิกวงชายชื่อ “ธีโอ ลอเรนซ์” มือไวโอลินอัจฉริยะที่เสียชีวิตในอุบัติเหตุเสียงสะท้อนเมื่อห้าปีก่อน — ศพไม่เคยถูกพบ

“เราคิดว่าเขาตายไปแล้ว…” เอเลน่าหันไปมองอเดน“แต่มันอาจจะไม่ใช่แบบนั้น”

อเดนเงียบไปนานก่อนจะพูดเสียงเบาเหมือนพูดกับตัวเอง

“นักดนตรีไม่ตายหรอก”

“เขาแค่รอเวลาขึ้นเวทีอีกครั้ง — และครั้งนี้ เขาเล่นด้วยชีวิตคนอื่น”

—