บทที่ 4

บทที่ 4 เส้้นเเห่งโชค

สถานที่เเห่งนึงมีบ้านไม้เก่าเเก่พร้อมกับ อยู่ห่างจากหมู่บ้านโกลเลนพอสมควรเเถมเป็นบ้านที่เก่าจนเรียกได้ว่าสกปรก บาเรียวิ่งเข้ามาในบ้าน เพราะที่นี้คือบ้านของบาเรีย บาเรียวิ่งเข้ามาพร้อมกับใบหน้าาที่เเสดงออกถึงรอยยิ้มที่น่าพึงพอใจ “ เเม่หนูสอบผ่านเเล้วนะ „ ภายในบ้านเกิดเหตุการณ์ทำลายข้าวของ โดยพังเละไปหมด ตรงหน้าบาเรียมีหญิงสาวหน้าตาไม่ได้สวยงามอะไร ผมสีขาวกับดวงตาสีดำจ้องมองบาเรีย ไม่ใช่สีหน้าของความดีใจ เเต่เป็นสีหน้าของความโกรธ เเต่เเค่เเวบเดียวเมื่อเห็นบาเรียจึงยิ้มออกมา ชื่อของหญิงสาวผู้เป็นเเม่มีชื่อว่า บาเรน “ ขอเเสดงความดีใจด้วยนะลูกรัก „ บาเรนเดินตรงมาทางบาเรียด้วยยสีหน้ายิ้มออกมาพร้อมกับมีเลือดไหลเเละเเผลจากใบหน้า

บาเรียหยุดนิ่งทันที บาเรนเดินมายืนตรงหน้าของบาเรียพร้อมกับการยิ้มอย่างเป็นมิตร “ งั้นเหรอจะ ดีใจด้วยนะ เเล้วเป็นยังไงบ้างละ? „ บาเรียมีความดีใจอย่างมาก ที่ผ่านมาเเม่ของบาเรียไม่เคยชมตัวเองสักครั้ง “ ดีมากค่ะ รออีกนิดหนูจะเป็้นผู้ฝึกตนเเละช่วยปลดหนี้ให้เเม่เเน่นอนค่ะ „ “ งั้นเหรองั้นเหรอ ดีใจด้วยนะดูเหมือนหนี้จะหมดเเล้วละเพราะงั้น สบายหายห่วงได้ เพราะงั้นไปเล่นข้างนอกได้ „ บาเรียพยักหน้ารับพร้อมกับเดินออกจากบ้านไป ทางสถานที่เเห่งนึง อ้ากเฟที่ทำการฆ่าชายชุดดำจนหมด โดยเหลือผู้รอดชีวิตเเค่คนเดียว มืือขวาอ้ากเฟยื่นไปบีบคอชายชุดดำ “ เอาละบอกมาสิใครมันสั่งมานะ? „ ชายชุดดำยอมสารภาพอย่างรวดเร็ว

“ ยอมเเล้วครับ ทางกลุ่มเซมเเพนจ้างให้มาฆ่าท่านอาเกนเพื่อที่จะ ได้เเสดงอำนาจของกลุ่มให้เห็นครับ ว่าต่อให้คู่ต่อสู้เป็นฝ่ายไหนทางเราก็สามารถทำได้ครับ!! „ อ้ากเฟยิ้มออกมา “ ทำได้ดีมาก „ ตูมมม!! หมัดขวาต่อยหัวชายชุดดำปลิวกระจุยกระจาย อ้ากเฟ มองดูมือตัวเองพร้อมกับเลือด « สงสัยต้องรอพลังงานกลับมาก่อนค่อยไปซัดกับเจ้าพวกนั้นละกัน » ทางด้านนึง เซราฟที่นั่งอยู่นั้นมองไปที่หน้าอกของตัวเอง มีเส้นสีทองยืดออกมาจากตัวเอง « ถาเส้นสีทองยืดออกมาจากตัวฉันเเบบนี้ ชคที่มาจากตัวฉันงั้นเหรอ? » เซราฟมองไปที่โซเมนที่มีเซเรียนอนบนเก้าอี้ด้านข้าง “ ขอออกไปข้างนอกหน่อยครับ „ โซเมนพยักหน้ารับเเบบไม่สนใจมากเพราะเป็นปกติที่เซราฟทำอะไรเเปลกเเปลก “ ถ้างั้นพ่อกับเซเรียจะไปรอที่บ้าน อย่าลืมละว่าวันนี้อย่ากลับดึกเดดขาด „

เซราฟพยักหน้ารับเเละคนขับรถม้าหยุดรถม้า เซราฟเดินลงจากรถม้า พร้อมกับมองล้อของรถม้าที่เริ่มขยับ รถม้าไปได้ไกลมาก เซราฟเดินไปด้วยสีหน้านิ่งเห็นผู้คนเดินผ่านไป มีผู้ฝึกตนที่ถือดาบเดินไปมา เซราฟเดินมาถึงสถานที่เเห่งนึง มีชายเเก่ผู้นึงกำลังขายของอยู่ โดยเป็นร้านขายดาบที่มีของเก่าเต็มไปหมด เซราฟเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับเห็นผู้ฝึกตนกำลังมองดูอาวุธ มีหินเก่่าเเก่มากมายที่เต็มพื้น โดยผู้ใดที่ทำการทำลายหินออกมาจะมีเเหวนที่เก็บไว้ในหิน ด้วยการที่ใครได้เเหวนในหินจะเหมือนกับการเสี่ยงโชคที่ได้สิ่งของในเเหวนว่ามีสิ่งใดที่เป็นของล้ำค่า เรียกได้ว่าเป็น การค้นหาสมบัติในหิน จอมยุทธ์มากมายต่างเข้ามาในร้าน

มีชายผู้นึงยืนอยู่คนเดียวพร้อมกับมองดูเศษเงินในกระเป๋าของตัวเองที่มีเงินน้อยมาก เป็นชายผมสั้นสีดำ มีดาบที่เอวอายุุราวยี่สิบปี เสื้อผ้าสีเขียว ชื่อ จางมิ๋ง ผู้ฝึกตนระดับ2 « เห้อ... วันนี้ก็ยากจนเหมือนเดิม ทำไมชีวิตช่างน่าเศร้าเพียงนี้ เงินที่ได้จากสำนักมันจะไปพอได้ยังไง ในการฝึกฝนนะ นี้ถ้าข้ารวยนะคงจะขึ้นเป็นทอปร้อยของผู้ฝึึกตนได้เเล้ว คริสตัลฝึกฝน เเทบจะไม่มีเเล้วละสิ อาวุธเววทมนระดับหนึ่งเเทบจะไม่มีเเบบนี้ลำบากเเล้วละสิ การเข้าเเข่งขันเเย่งชิงสมบัติระดับสอง ที่มีชื่อว่าโชคกำลังจะเริ่มเเล้วด้วยสิ? » จางมิ๋งกำลังคิดอย่างหนัก มองไปทางเด็กน้อยผู้นึงชุดสีทองเดินเข้ามาในร้าน

จางมิ๋งเกือบจะหัวเราะออกมา « อะไรกันเนี่ยเด็กน้อยผู้นี้มาเลือกสิ่งของ ไม่สิมาหาหินเพื่อเดิมพันเหรอ เป็นเด็กเป็นเล็กกล้าเข้ามาเล่นการพนันเนี่ยนะ? สงสัยต้องเข้ามาไปบอกวิธีเล่นเเล้วละ ผู้มีประสบการณ์อย่างรุ่นพี่ผู้นี้จะสอนให้เอง » เอเดนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหินธรรมดา รูปร่างเหมือนก้อนหินสีดำสนิท ขนาดเท่าครึึ่งเเขนเซราฟ จางมิ๋งเดินมายืนด้านข้างเซราฟ “ อยากจะฟังคำเเนนะนำจากรุ่นพี่คนนี้ไหมละ? „ เซราฟไม่ได้เเสดงอ่การของความสนใจสักนิด ยื่นมือขวาไปยิบก้อนหินชิ้นนี้ขึ้นมา เซราฟมองดูก้อนหินที่มีเส้นเเห่งเเสงสีทองกำลังยืดมาทางตัวเองเเล้วก้อนหินเปลี่ยนทิศทางไปทาง จางมิ๋งเเทน

เซราฟมองดูเส้นเเห่งเเสงเดิมทีควรจะเชื่อมต่อกับตัวเองหหันไปทางจางมิ๋ง « อะไรอีกเนี่ย ตอนเเรกมันเป็นของฉันเเต่เปลี่ยนมาเป็นของเด็กคนนี้งั้นเหรอ? » เซราฟเดินไปจ่ายเงินเเละเดินกลับมายืนอยู่ตรงหน้้า จางมิ๋งที่ทำหน้าของความสงสัย « ต้องการอะไรละเนี่ย? » “ นี้ครับพี่ชายผมอยากให้สิ่งนี้กับพี่ชาย ช่วยเปิดมันให้หน่อยได้ไหมครับ? „ “ อืม?... „ จางมิ๋งรับมาพร้อมสีหน้าไม่รู้ว่าจะเอายังไง « เด็กคนนี้รู้จักข้าเหรอ? » “ ถ้างั้นก็ขอขอบคุณละกัน ดูให้ดีละนี้เป็นหินที่เจ้าเลือกมา „ « อะไรกันลูกเด็กรวยที่ใช้จ่ายเงินอย่างกับเศษกระดาษเหรอ? » จางมิ๋งบีบก้อนหินสีดำเเตกดัง ปัง!!

หินเเตกละเอียดเผยให้เห็นสิ่งของชิ้นนึงลอยลงมาทีี่พื้น ฟิววว! จางมิ๋งยื่นมือขวาไปรับมาพร้อมกับสีหน้าที่โครตตกใจ « พระเจ้านี้มัน เเหวนวิเศษนี้้นาอย่าบอกนะว่าเเหวนวงนี้มีของวิเศษนะ!!? ใจเย็นไว้ ใจเย็นไว้ ใจเย็นไว้..... » “ เออ.... นี้เจ้าหนู นี้มันเป็นของข้าใช่ไหม? „ “ ใช้ครับ นี้เป็นของพี่ชายครับ „ เซราฟมองดูเส้้นสีทองที่ปรากฎอีกรอบบนตัวเองพร้อมกับมองเห็นเส้นสีทองของจางมิ๋งกำลังยืดออกไปทางนึง โดยมีเส้นสีทองของเซราฟยืดออกไป « จะบอกให้ตามไปทางนั้นงั้นเหรอ โดยพาเด็กคนนี้ไปด้วยนะ » จางมิ๋งไส่พลังเข้าไปในเเหวนเกิดเเสงส่องเเสงบนเเหวนพร้อมกับมี สิ่งของบางอย่างปรากฎออกมา เป็นเหมือนหมวกสีดำสนิทเหมือนหมวกอัศวิน

จางมิ๋งทำท่าสนใจมากมองดูหมวกอัศวินสีดำที่มีพลังงานสุดร้ายกาจ « ท่าทางจะเป็นของวิเศษประเภทสวมไส่ คุณสมบัติค่อยไปทดลองละกัน เด็กคนนี้เป็นใครกันเเน่? » “ นี้พี่ชายช่วยยมาเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหมครับ พอดีผมกำลังลำบากมากครับ ถ้าเป็นไปได้อยากจะให้ตามมาด้วยครับ? „ จางมิ๋งตบอกตัวเอง “ ได้สิเจ้าหนู พี่ชายจะช่วยอย่างเต็มที่เเน่นอน „ เซราฟพยักหน้าเเละเดินออกไปจากกร้านมุ่งหน้าไปทางเส้นเเสงสีทองของตัวเอง จางมิ๋งเดินตามไปอย่างไม่คิดมากพร้อมกับความดีใจที่ได้อาวุธมาฟรี

ทางสถานที่เเห่งนึงบาเรียกำลัังเดินเล่นอยู่ในป่าไม้โดย มีต้นไม้สีเขียวสดใสพร้อมกับสถานที่เเห่งนี้ ไม่มีผู้คนเดินผ่านไปมา บาเรียเริ่มนั่งลง “ เอาละวันนี้ขอวาดใบหน้าที่มีรอยยิ้มของเเม่หน่อยละกัน „ บาเรียยิ้มอย่างดีใจที่ครั้งเเรกได้เห็นใบหน้าของเเม่ตัวเองที่เผยให้เห็นรอยยิ้ม ที่ไม่ได้เห็นมานานเเสนนานตั้งเเต่บาเรียยังเด็ก เวลาผ่านไปได้นานสมุดภาพที่กำลัฃมีบาเรียวาดลวยลายฝีมือลงไปในกระดาษ บาเรียกำลังวาดอย่างสนุกสนาน มีเสียงของชายชุดดำสองคนเดินมาทางบาเรีย บาเรียมองไปทางผู้มาใหม่ที่สวมชุดคลุมสีดำทั้งตัว บาเรียรีบเก็บของเเละเตรียมเดินหนีเพราะมีความระวังตัวเองสูง

ชายชุดดำ1เดินมายืนตรงหน้าบาเรีย “ เจ้าหนูเป็นเด็กเป็นเล็กมาเดินเล่นอยู่เเถวนี้ได้ยังไง? „ บาเรียพยักหน้ารับเเละวิ่งทันทีโดยพยายามวิ่งหนีออกห่างจากชายชุดดำทั้งสองคน ชายชุดดำทั้งสองยิ้มออกมา วิ่งไปหยุดอยู่ตรงหน้าบาเรียพร้อมกับเหวี่ยงเท้าขวาที่ไม่มีทางจะออมเเรงโดยไม่สนว่าเป็นเด็ก ฟิววว! ปังงง! บาเรียโดนเท้าเหวี่ยงโดนหน้าเต็มเต็มพร้อมกับร่างกายปลิวไปที่พื้น ฟิวววววว! ตุบ! “ จะรีบไปไหนละสาวน้อย „ บาเรียมีอาการตัวสั่นอย่างมากตะโกนขอความช่วยเหลือ “ ใครก็ได้ช่วยด้วยค่าาา!!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!!! เเม่!!!!! ช่วยหนูด้วย!! ฮือออ!!„ น้ำตาบาเรียไหลออกมาไม่หยุดพร้อมกัับเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก