TEnSION

Tahimik ang gabi. Tanging ugong ng electric fan ang pumupuno sa kwarto—'yung parang humihingang metal na paulit-ulit ang ikot, minsang bumabagal, minsang bumibilis. Sa bawat ikot nito, naririnig din ang banayad na hampas ng hangin sa mga pader at katawan nilang dalawa.

May kaluskos ng kumot mula sa ibaba—maingat pero hindi maitatago. 'Yung paggalaw na parang sinusubukang hindi gumawa ng ingay, pero sapat para mapansin.

Nakatagilid si Josh sa itaas ng bunk bed, nakatitig sa kisame. Hindi siya makatulog. Ang daming pumapasok sa isip niya—mga bagay na wala namang dahilan para alalahanin pero hindi niya mapigilan.

Sa baba, si Nick ay hindi rin mapakali. Paiba-iba ng pwesto, marahang gumagalaw, at kahit walang sinasabi, ramdam ni Josh ang bawat kilos nito. Parang parehong may iniisip, parehong gising, parehong may tinatagong nararamdaman.

Minsan, sa kabila ng kung anu-anong gumugulo sa isip niya, may mga gabing gaya nito—tahimik, magaan, at tila ba mas madaling huminga. Pero kahit gaano pa ito ka-relaxing, may mga bagay pa rin siyang hindi mabitawan sa loob-loob niya. Mga tanong na ayaw niyang sagutin. Mga damdaming ayaw pa niyang pangalanan.

Hindi rin niya maintindihan kung bakit, pero sa tuwing kasama niya si Nick, may kung anong kakaiba. Wala namang ginagawa 'yung tao. Minsan nga, tahimik lang itong nakaupo sa tabi niya, hawak ang kape o nakatingin sa kawalan. Pero kahit gano'n, parang masyado siyang conscious sa presensya nito—kung paano ito huminga, kung paano ngumiti, at lalo na... kung paano tumingin.

Lalo na 'yung mga tingin.

Simula nang dumating si Nick sa bahay nila Josh, napapansin niyang may kung anong pagbabago rito. Parang mas madalas na ang eye contact. 'Yung tipong akala mo may gustong sabihin, pero pinipiling manahimik. At 'yung mga tingin—hindi basta simpleng sulyap. May bigat. May lalim. Parang laging may gustong iparating si Nick... pero hindi pa niya kayang sabihin nang diretsahan.

At kahit wala itong ginagawa, kahit ni hindi siya hinahawakan, parang may kung anong nakahawak sa kanya. Hindi niya alam kung imahinasyon lang ba niya o sadyang may kung anong interesting talaga sa paraan ng pagtingin ni Nick.

Napapakunot-noo siya minsan, pilit na inaalis sa isip ang kung anong ideya. Pero sa totoo lang... hindi rin naman niya kayang umiwas.

Kasi interesado rin siyang maintindihan kung ano 'yon.

"Bro, tulog ka na ba?" tanong ni Josh, hindi na nakapagpigil.

"Huh? Hindi pa. Ikaw?" sagot ni Nick, nahirapan din sa pagpapanggap na natutulog, kahit ramdam niyang hindi na siya makakalusot.

"Tulog na ako, nag sleep talk lang," sagot ni Josh, sabay humagikgik.

"Gago," sabi ni Nick, na medyo natatawa rin. "Mukhang ikaw nga ang gising."

"Malamang gising pa ako. Ako nga unang nagtanong eh," sabat ulit ni Josh, pero naramdaman niyang hindi yata yun ang dahilan kung bakit hindi siya makatulog.

Mabilis na sinulyapan ni Josh si Nick mula sa itaas. Kitang-kita niya ang hubog ng katawan nito sa dilim—ang dahan-dahang pagtaas at pagbaba ng dibdib habang humihinga, at ang mga mata nitong nakapikit. Bumalik siya sa pagkakahiga.

Pagkatapos ng ilang segundo, tinignan niya ulit ito mula sa taas. Nang hindi inaasahan, nagtagpo ang mga mata nila.

Bigla, parang may matalim na saksak ng kuryente ang dumaan sa pagitan nila. Napako ang tingin ni Josh kay Nick—hindi makapaniwala sa kung anong ingay ng tibok sa loob ng dibdib niya. Ang kababata niyang matagal na niyang kilala, ay tila biglang nagkaroon ng panibagong kahulugan sa paningin niya. Hindi niya maintindihan kung bakit, o kung anong ibig sabihin nito, pero ramdam niyang may binago ang katahimikan sa pagitan nila. May tension. Tahimik, pero halatang naroon.

Naramdaman ni Josh ang bigat ng katahimikan. Parang bawat hinga at ihip ng hangin ay may dalang tensyon. Nagtagpo ang mga mata nila—at kahit walang salita, halatang may mga bagay na hindi nila masabi. Sa sandaling 'yon, parang lahat ng nararamdaman pero hindi pa nasasabi, nando'n lang... sa pagitan ng mga tingin nila.

"Bakit?" Usisa ni Nick.

"Wala" saka bumalik sa pagkakahiga si Josh na nakatawa at para bang kinilig ng bahagya.

"Baka naman masyado lang akong pagod," bulong ni Josh sa sarili, ngunit sa kabila ng kanyang mga salita, hindi niya maiwasang mag-isip. He thought he was just imagining things. Wala namang malisya, kababata lang naman siya. Pero paano niya ipaliwanag ang pakiramdam na parang may kakaibang kabog sa dibdib niya, at hindi niya kayang itago ito?

Tahimik pa rin ang kwarto. Si Josh ay nakahiga sa itaas, habang si Nick ay medyo naka-side na, pilit na iniiwasan ang init na tila umabot na sa hangin. Pero kahit anong pilit nilang gawing normal ang gabing iyon, may hindi maipaliwanag na kuryente sa pagitan nilang dalawa.

Maya-maya, si Josh, na parang hindi mapakali, ay muling binuksan ang usapan.

"Ang init, no? Parang kahit gabi, pakiramdam ko... may sunog," sabi ni Josh, sabay ngiti.

Sandaling katahimikan, bago siya muling nagsalita, parang wala lang.

"Ikaw ba, naghuhubad ka rin pag natutulog? Ako kasi pag ganitong kainit, brief na lang... minsan nga, wala na talaga."

Nag-isip si Nick ng isasagot, pero halata sa mukha niya na may kapilyuhan sa likod ng ngiti.

"Minsan brief na lang din ako," sagot niya, kunwari seryoso, pero may kasamang lihim na pagnanasa sa kanyang mga mata. "Pero never pa akong natulog na hubo't hubad. Baka may biglang pumasok sa kwarto ko, diba?"

Tumawa siya ng bahagya, pero ang tunog ng tawa ay may halong kabuntot na tensyon—hindi basta biro.

"Pero tama ka... ang init nga. Saan kaya galing 'yun?" patuloy niya—hindi alintana kung paano tumitindi ang sagot na hinihintay mula dito.

Ang tanong na yun, na medyo innocent ang tunog, ay parang nagkaroon ng ibang meaning. Si Josh ay hindi pwedeng hindi mapansin ang timpla ng mga salitang binibitawan ni Nick.

"Baka sa init ng katawan natin. Alam mo naman, pag magkasama tayo sa kwarto... hindi lang hangin ang umiinit. Ang ho-hot kasi natin eh, lalo na kung nakahubad tayo pareho." Josh's voice was low, teasing, may halong biro pero may kapilyuhan.

Biglang natigilan si Nick. Walang kibo. Pero ramdam ni Josh—tumama 'yung banat.

"Teka, parang... mas mainit yata ako ngayon? Iba pakiramdam ko bro." ani Josh, na may halong pang-aasar sa tono, pero may konting pabitin na kalakip.

Si Nick, na medyo nakakaramdam na ng init mula sa katawan, ay nag-ayos ng sarili, pero hindi na nakapagpigil. "Bakit parang ikaw lang yata ang naiinitan, Josh? Wala pa naman akong nararamdaman." Sinadya niyang magpatawa, pero ang mata niya—nahirapan na—nagbigay ng hindi kayang ipaliwanag na hint.

"Hmmm, baka nga. Baka masyado lang akong sensitive pag may kasama sa kwarto," sagot ni Josh. 

Hindi pa rin umiimik si Nick, ini-imagine niya ang bawat salitang binibigkas ni Josh. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin, pero ang kamay niya—parang may sariling buhay—kusa nitong hinaplos ang garter ng brief niya. Nag-init siya sa mga sinasabi ni Josh. Dahan-dahan, marahang pinisil ng mga daliri ang tela, saka dinukot ang noo'y buhay na niyang alaga. Hinagod niya ito, habang isang daliri'y unti-unting bumaba sa butas niyang kumikislot-kislot. Sige pa, Josh... sige pa, bulong niya sa isip.

"Pero, alam mo... masarap yung pakiramdam ng mainit, di ba?" sabi ni Josh, binigyang-diin ang bawat salitang may halong kilig. "Parang... ang sarap lang ng tension," dagdag pa niya, parang laro lang, pero halatang may iba pang ibig sabihin.

Nagbuntong hininga si Nick. "Tension? Ako pa yung may tension? Sabi ko nga sa'yo, masyado lang akong relaxed." Patuloy pa rin si Nick sa paghagod sa ilalim ng kumot.

"Relaxed?" pang-aasar ni Josh, gumulong para tumagilid at harapin si Nick. "Baka nga masyado kang... komportable sa mga ganitong usapan." Hinayaan niyang magtagal ang mga salita sa hangin, hindi lubusang iniwasan ang ibig sabihin.

Sa mga sandaling yun, parang lahat ng galaw ni Josh ay may kasamang tension. Every word felt like it was pushing the boundaries of their usual conversations. Hindi na nila kayang itago ang nararamdaman.

Nick shifted slightly. Hindi siya nakasagot agad kay Josh, pero nararamdaman niya ang init sa ilalim ng kumot. "Parang may something na..." he started to say, pero hindi natuloy.

Ang mga mata ni Josh ay hindi mapakali.

"Something na...?" tanong niya, ang boses niya ay bahagyang bumaba—sapat lang para may maramdaman si Nick.

"Parang... may gustong tumayo?"

Hindi lantaran ang mga salita, pero ramdam ang bigat ng pagnanasa sa pagitan ng mga linya.

Biglang tumingin si Josh kay Nick mula sa itaas ng bunk bed, at kahit malayo, ramdam na ni Nick ang bigat ng titig na iyon.

Parang napansin ni Josh na may bahagyang paggalaw sa ilalim ng kumot. Ang kamay ni Nick ay dahan-dahang gumapang pababa, tila nag-aadjust ng sarili, pero masyado itong matagal para sabihing simpleng ayos lang ng kumot.

May diin ang kilos, pino pero may intensyon.

Hindi man niya makita nang buo, alam ni Josh—ramdam niya—na hindi basta kilos lang 'yon. Parang pinipilit ni Nick na kontrolin ang sarili, pero nahuhuli pa rin siya sa paraan ng paggalaw ng kanyang kamay, sa bawat higpit ng hawak sa kumot, at sa bahagyang pagkislot ng katawan.

Josh smiled sneakily, though his voice remained light, playful. "Teka, 'bro. Ano 'yan?" His eyes narrowed slightly, sensing what might be going on. "Baka naman hindi ako lang ang naiinitan, ha?"

Si Nick, na halatang hindi na kayang itago ang nangyayari, biglang nag-iba ng tono.

"Wala, Josh. Matulog na tayo, okay?"

Pero kahit pilit niyang gawing normal ang boses niya, may halong kaba at init doon—'yung tipong parang nahuli pero umaasa pa ring hindi napansin. Nag-ayos siya ng higa, umikot ng pwesto, at nagkunwaring wala lang... kahit ramdam na ramdam ang tensyon sa pagitan nilang dalawa.

Hindi tumigil si Josh.

"Matulog na? Hindi pa nga tayo tapos mag-usap, eh," aniya, sabay ngiti—'yung tipong may kapilyuhan na hindi na itinatago.

"Kung ganito na ang takbo ng usapan... parang malapit na tayo sa climax, 'no?"

Nagkaroon ng ilang segundong katahimikan.

Si Nick, na halatang nahihirapan nang kontrolin ang nararamdaman, ay napabuntong-hininga bago nagsalita.

"Josh..." aniya, mahina ang boses. "Tigilan mo na 'yan."

Habang tinatantiya ang buong eksena, muling humiga si Josh nang maayos, pero hindi matanggal ang kaunting ngiti sa labi niya.

"Sige na nga, bro. Goodnight," sabi niya, pilit tinatago ang pang-aasar na halatang halata pa rin sa boses niya.

But inside his mind, Josh couldn't help but think...

Sana ganun kadali 'yung lahat. Ang init. Ang mag kontrol.

Habang dahan-dahang humahaplos ang hangin mula sa electric fan sa katawan nila, lalong naging halata ang init sa pagitan nila.

Lahat ng sinabi ni Josh, parang may ibig sabihin—at hindi 'yon kayang itago ni Nick.

Ramdam nila ang bawat galaw, bawat tingin, na parang may alon ng sabik na hindi nila mapigilan.

Mukhang pareho nilang nararamdaman 'yung pagnanais na gusto nang mag-explore, pero pareho ring nag-aantayan kung sino ang unang kikilos sa kani-kanilang laro.

Isang kapusukang laro ng kabataan.